Θανάσης Τσαλταμπάσης: O κόσμος έχει αγκαλιάσει το «Daddy Cool»

Δουλεύει κατά μέσο όρο 14 ώρες την ημέρα, το τελευταίο διάστημα μάλιστα έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου «Ιλίσια-Βολανάκη» έχοντας υπό τη εποπτεία του κάθε λεπτομέρεια της επιχείρησης. Ο Θανάσης, κλασικός θεσσαλονικιός που του λείπουν οι βόλτες αλλά και τα φαγητά της μαμάς του, είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της γενιάς του αλλά κι ένας επαγγελματίας που μετράει με προσοχή την επόμενη κίνηση του. Αν μέσα σε όλα αυτά προστεθεί και η δημιουργία δικής του οικογένειας του, τότε το πακέτο που λέγεται «Τσαλταμπάσης» θα ολοκληρωθεί.

-Με την σειρά «Daddy Cool» κάνεις comeback στην ελληνική τηλεόραση. Σκέψεις και συναισθήματα;

Νιώθω πολύ υπερήφανος και αλλά και τυχερός για αυτή την δουλειά, πιστεύω πως είναι από τις καλύτερες συνεργασίες μου τηλεοπτικά και το αποτέλεσμα επί της οθόνης μας δικαιώνει και με το παραπάνω. Όπως δείχνουν και τα νούμερα τηλεθέασης στα νεανικά κοινά 15-44, φαίνεται πως ο κόσμος έχει αγκαλιάσει το «Daddy Cool» λόγω του σεναρίου αλλά και της κινηματογραφικής ματιάς που έχει η σκηνοθεσία. Μπορεί να δουλεύουμε πολλές ώρες καθημερινά για τα γυρίσματα αλλά ειλικρινά σου μιλώ περνάμε καταπληκτικά με όλα τα παιδιά.

-Ταυτόχρονα πρωταγωνιστείς και στο «Ring» με την Μαρίνα Καλογήρου στο «Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης». Ο έρωτας τελικά είναι το πιο διαχρονικό θέμα όλων των εποχών;

Είναι από την εποχή του Αδάμ και της Εύας και το κείμενο της παράστασης το πιάνει από την εποχή εκείνη μέχρι την σημερινή! Η Γαλλίδα συγγραφέας Λεονόρ Κονφινό έχει γράψει μια παράσταση με βάθος και με σωστά γραμμένα συναισθήματα δοσμένα με μια σουρεαλιστική ματιά.

-Ανάμεσα στο θέατρο, στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο τι γουστάρεις περισσότερο;

Θα σου απαντήσω το θέατρο, γιατί για μένα αυτή είναι η βάση και η ουσία του ηθοποιού. Η τηλεόραση και το σινεμά είναι νεότερες μορφές τέχνης, ενώ το θέατρο υπήρχε από την αρχαιότητα. Ακόμη και την εποχή των σπηλαίων οι άνθρωποι έκαναν μέσα στις σπηλιές τοιχογραφίες με θεατρικές παραστάσεις, επομένως η θεατρική σκηνή είναι η αφετηρία μας.

-Η προηγούμενη κινηματογραφική σου δουλειά, «Πέμπτη και 12», είχε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Θα ξαναχτυπήσεις στην μεγάλη οθόνη;

Εννοείται και μάλιστα έχω ήδη μέσα στο μυαλό μου την επόμενη μου κίνηση. Παρά το γεγονός ότι έχω παίξει σε αρκετές κινηματογραφικές δουλειές, το «Πέμπτη και 12» ήταν μια ταινία που είχε την υπογραφή μου και για αυτό ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχής μου και της καρδιάς μου. Δεν βιάζομαι ωστόσο να επιστρέψω στο σινεμά, αφού θέλω η επόμενη ταινία να γίνει με περισσότερη προσοχή για ένα καλύτερο αποτέλεσμα.

-Επίδαυρο θέλεις να παίξεις;

Η αλήθεια ήταν πως έχω αρνηθεί 3 φορές να παίξω στην Επίδαυρο, όχι βέβαια επειδή την σνομπάρω αλλά επειδή δεν ήταν κατάλληλες οι συνθήκες για την συμμετοχή μου. Πάντα έτρεχε παράλληλα μια άλλη δουλειά όταν ερχόταν η πρόταση κι εγώ δεν θέλω όταν είμαι κάπου να τα τινάζω όλα στον αέρα. Θα έρθει όμως κάποια στιγμή όμως η Επίδαυρος, το πιστεύω και το θέλω πολύ.

-Με την οικογένεια σου έχει μια πολύ δυνατή σχέση. Είσαι και μαμάκιας δηλαδή;

Είμαι μαμάκιας και το λέω με περηφάνια. Λατρεύω την οικογένεια μου, αλλά με την μητέρα μου ειδικά έχω μια σχέση πάθους. Θέλω κάθε φορά που επιστρέφω στο σπίτι μου στην Θεσσαλονίκη να μου μαγειρεύει τα υπέροχα φαγητά της και να με περιποιείται σαν μωρό. Νομίζω ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν αυτό δεν θα αλλάξει, ίσως επειδή μέσα μου παραμένω ένα παιδί.

-Την δική σου οικογένεια πότε θα την φτιάξεις; Το έχεις έτοιμο το σενάριο μέσα στο μυαλό σου;

Θα σου πω ότι σε αντίθεση με το παρελθόν η δημιουργία οικογένειας δεν είναι πια τόσο μακρινό σενάριο. Παρά το γεγονός ότι εμείς οι άνδρες δεν έχουμε μέσα μας το μητρικό φίλτρο που έχουν οι γυναίκες, ωστόσο κάποια στιγμή οι συνθήκες μέσα σου ωριμάζουν και νιώθεις πως θα μπορούσες να μοιραστείς την ζωή σου με έναν άνθρωπο.

-Τα τελευταία χρόνια την μοιράζεσαι με την Αγοραστή. Είσαι άνθρωπος που μέσα στο σπίτι θέλει ηρεμία ή του αρέσουν οι εντάσεις;

Θέλει η σχέση μου και γενικότερα οι άνθρωποι που έχω να με αποφορτίζουν από την ένταση της δουλειάς, δεν θα μπορούσα με άλλα λόγια να ζω σε ένα περιβάλλον που θα με φτάνει στο «κόκκινο». Για να καταλάβεις τι εννοώ, παλιά ήμουν εγώ η ψυχή της παρέας, ήμουν αυτός που θα τους έκανε όλους να γελάνε. Τώρα πια θέλω κάποιος άλλος να αναλάβει αυτόν τον ρόλο, λόγω της εξοντωτικών ωρών της δουλειάς θέλω να ζω την καθημερινότητα μου πιο ήρεμα και κουλ.

Στον Οδυσσέα Μητσόπουλο-ΑΓΟΡΑhttp://www.tvnea.com