Πόσο «Φυσιολογικό» Θα Βγει Το Παιδί Του Φώτη;

Στο Πρωινό της Δευτέρας που πέρασε, ο Γιώργος Λιάγκας άνοιξε μεγάλη συζήτηση για το σε ένα μήνα θα αλλάξει ο χρόνος και θα υποδεχτούμε το... 1974.
νεογέννητο παιδί του Φώτη Σεργουλόπουλου και φάνηκε να αναρωτιέται πόσο «φυσιολογικό» θα βγει. Οι βασικές του υποθέσεις ήταν ότι Α) ένα παιδί χρειάζεται και το αρσενικό και το θηλυκό πρότυπο μέσα στο σπίτι για να αναπτυχθεί «υγιώς» και Β)

Πώς αλλιώς να δικαιολογήσω έναν παρωχημένο λογικό συνειρμό που θεωρεί δεδομένο ότι όλα τα άλλα παιδιά του κόσμου το 2013 μεγαλώνουν και με τους δυο γονείς (και μάλιστα αγαπημένους); Ότι αυτό είναι ακόμη και σήμερα το συνηθισμένο και οι περιπτώσεις σαν του Φώτη (ένας γονιός – εκτός γάμου) το ασυνήθιστο;

Εγώ βλέπω γύρω μου τις περισσότερες οικογένειες να είναι πια ευέλικτες: προβληματικές ή αγαπημένες, μεγάλες ή μικρές, ολόκληρες ή λειψές, μονογονεϊκές ή πυρηνικές, με ή χωρίς γάμο, πάντως σίγουρα όχι αυτό το ωραιοποιημένο μονολιθικό ψέμα που διδασκόμασταν στα παλιά Αναγνωστικά (τα Αναγνωστικά που τώρα δίνει δώρο το «ΒΗΜΑ») και δεν υπάρχει πια ούτε σε σενάρια οικογενειακής φαντασίας του Χόλιγουντ. Τα πράγματα έχουν de facto αλλάξει.

Οι υπόλοιποι στο πάνελ -μαζί και η Φαίη Σκορδά- υποστήριξαν, για να είμαι ειλικρινής, πράγματα πιο σύγχρονα. Μόνο ο Λιανός (δεν το περίμενα, νέο παιδί) μουρμούρισε μέσα από τα δόντια του κάτι σαν «Η πρώτη γυναίκα που ερωτεύεται ο γιος είναι η μάνα του, οπότε εδώ υπάρχει πρόβλημα», κάνοντας με αυτόν τον φάλτσο τρόπο μια απλοϊκή αναφορά στο Οιδιπόδειο του Φρόιντ, εντελώς όμως για αρχάριους. Ύστερα σώπασε για πάντα... και καλύτερα έτσι.

Ο κεντρικός παρουσιαστής, όμως, επέμενε κι άλλο, ρωτώντας και ξαναρωτώντας ξαναμμένος: «Έχει τοποθετηθεί η επιστήμη αν ο σεξουαλικός προσανατολισμός των παιδιών αυτών αναπτύσσεται σωστά και νορμάλ;» (σ.σ.: όπου «νορμάλ» βάλε «στρέιτ»),

Θα σου πω, λοιπόν, εγώ Γιώργο: ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΙΔΕΑ.

Όπως δεν ξέρουμε με ποια πολύπλοκη διαδικασία επηρεάζεται η σεξουαλικότητα των εκατομμυρίων παιδιών στον κόσμο που μεγαλώνουν μόνο με τον ένα γονιό, γιατί ο άλλος, δυστυχώς, λείπει (από θάνατο, από χωρισμό, σε ταξίδι για δουλειές - δεν έχει σημασία). Ελπίζουμε να μην επηρεάζεται καθόλου.

Όπως δεν γίνονται αναγκαστικά λεσβίες οι κόρες που μεγαλώνουν μόνο με τη μάνα τους – αν ίσχυε κάτι τέτοιο θα το είχαμε καταλάβει, τόσες ξέρουμε. Με τον ίδιο τρόπο δεν «κινδυνεύει» στην προκειμένη και ένα αγόρι που θα μεγαλώσει μόνο με τον πατέρα του.

Όπως δεν γίνονται Φιλιππινεζάκια τα παιδιά που τα μεγαλώνουν Φιλιππινέζες νταντάδες.

Όπως δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι ένα παιδί από γονείς αμόρφωτους, βλάκες και ξεφτιλισμένους είναι καταδικασμένο να βγει κι αυτό βλαμμένο.

Κι όπως, τέλος, τα παιδιά ενός στρέιτ ζευγαριού, που στολίζει ψηλό δέντρο τα Χριστούγεννα και σερβίρει γαλοπούλα με γέμιση κάστανο, δεν ξέρουμε αν θα κλίνουν σεξουαλικά προς το ετεροφυλόφιλο, το ομοφυλόφιλο ή το εγχειρισμένο trans.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ και δεν μας ενδιαφέρει κιόλας, γιατί είναι πιο ωραίο και γενναιόδωρο να πιστεύεις στη μοναδικότητα κάθε παιδιού ξεχωριστά και να μην το βάζεις από μικρό σε κουτάκι ανάλογα με το ποιος το έφερε στη ζωή και υπό ποιες συνθήκες μεγάλωσε.

Γκέι ή στρέιτ, ούτως ή άλλως, είναι το ίδιο καλό και αποδεκτό, αν αυτό είναι που θα αποφασίσει ως ενήλικας. Πάνω απ’ όλα να υπάρχει αγάπη κι ο Φώτης Σεργουλόπουλος μοιάζει να έχει πολλή να δώσει. Μήπως να τον αφήναμε;

yupiii.gr