Μποικοτάρουμε απλά για να γουστάρουν (;) …

email αναγνώστηΌσοι γνωρίζουν τον συνδικαλισμό από μέσα λένε ότι σε μια απεργία το πιο δύσκολο δεν είναι να μπεις, το πλεον δύσκολο είναι το να βγεις και μαλιστα με το κεφαλι ψηλα. Το χειρότερο σε μια απεργία, ειδικά όταν αυτή τραβάει για καιρό, πέραν των όποιων λαθών στρατηγικής και των απωλειών για τον καθένα μας, αλλά και του κοινού διακυβεύματος όλων μας που είναι οι θέσεις εργασίας, είναι ο κανιβαλισμός της λογικής.Ως εργαζόμενος στο εργοστάσιο της Coca-Cola 3 E στη Θεσσαλονίκη, και ενώ βρίσκομαι σε καθεστώς απεργιακών κινητοποιήσεων και «μποϊκοτάζ» εδώ και πολύ καιρό, έχω αρχίσει να νιώθω τη λογική μου να κλονίζεται, ειδικά τις τελευταίες ημέρες.Κατανοώ ότι σε έναν παρατεταμένο απεργιακό αγώνα η κούραση είναι μεγάλη, τα νεύρα όλων σπασμένα, η αγωνία στο κατακόρυφο και οι ισορροπίες εύθραυστες. Δεν μπορώ, όμως, να χωρίσω από τη λογική μου, όπως μου ζητούν κάποιοι συνάδελφοί μου να κάνω το τελευταίο διάστημα.Είναι γνωστό, τουλάχιστον σε όσους ζούμε καθημερινά όσα συμβαίνουν στην Coca Cola 3E ότι η διοίκηση του Σωματείου Εργατοϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης κατήγγειλε τη διεύθυνση της εταιρείας ότι προχώρησε στην πρόσληψη αντικαταστατών των συναδέλφων που απεργούν.Και επειδή, κατά τη λαϊκή παροιμία, «όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος», θα ήθελα, γνωρίζοντας καλά τις εξελίξεις να ενημερώσω τη διοίκηση του Σωματείου ότι δεν είναι πάντα και υπερπάντων ο αγών. Όχι τουλάχιστον υπεράνω της λογικής και της αλήθειας. Και αυτό που πολύ καλά γνωρίζω είναι ότι κανείς δεν έχει προσληφθεί στην εταιρεία ούτε νόμιμα ούτε παράνομα.Αυτό που πολύ απλά συμβαίνει είναι ότι συνάδελφοι, οι οποίοι, υπό το πιεστικό εργασιακό περιβάλλον, που όλοι αντιμετωπίζουμε, και ακουγοντας τη λογική, αποφάσισαν να βάλουν νερό στο κρασί τους και να δεχτούν τα κίνητρα της εθελούσιας εξόδου, διασφαλίζοντας μάλιστα ένα πολύ καλό οικονομικό «πακέτο».Μήπως, λέω μήπως, είναι λάθος η στάση μας να επιμένουμε να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο με την ελπίδα ότι κάποτε ο τοίχος θα υποχωρήσει; Μήπως να σκεφτόμασταν να αλλάξουμε τακτική; Γιατί καλός ο ανένδοτος αγώνας, αλλά καμιά φορά οδηγεί στον Ασπρόπυργο και στη Χαλυβουργία. Και είναι πολύ βαριά η εκεί «ταφόπλακα» για να κάνουμε ότι δεν τη βλέπουμε. Επιτέλους, ας βάλουν κάποιοι κατά μέρος τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, για να μην μιλήσω για σκοπιμότητες, και ας κοιτάξουμε προς μια πιο εφικτή και βιώσιμη λύση για όλους μας και τις οικογένειες μας.Και μιας ανέφερα τις φιλοδοξίες μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει, σε απλά ελληνικά, πώς προέκυψαν ξαφνικά τόσοι «ευεργέτες» και «υποστηρικτές» του αγώνα των εργαζομένων της Coca Cola, ώστε να αφισοκολληθεί η μισή –αν όχι όλη- η Αθήνα; Γιατί μπορεί κάποιοι να μιλάμε με το χέρι στην καρδιά, αλλά άλλοι (από την ΠΟΕΕΠ) φαίνεται ότι έχουν ανακαλύψει εδώ και καιρό τα βάζα με το μέλι…Ανώνυμος απεργός
enimerosi24