Κεφαλονιά: Καταγγελία για τα κρατητήρια ΕΛ.ΑΣ

Τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούν στις ελληνικές φυλακές και στα κρατητήρια, καταγγέλλει με επιστολή της προς το thebest, αδελφή προφυλακισμένου.

Αφορμή, στάθηκε το επεισόδιο που είχε στα κρατητήρια της Αστυνομίας στην Κεφαλονιά, όπου μια νεαρή αστυνομικός της απαγόρευσε να δει τον αδελφό της, αλλά όπως καταγγέλλει, λίγη ώρα αργότερα επέτρεψε σε συγγενείς ντόπιων κρατουμένων το επισκεπτήριο.

Η καταγγελία της συμπολίτισσας έχει ως εξής:

«Σας στέλνω αυτό το mail ελπίζοντας στη δημοσίευση

της ιστορίας μου που έλαβε χώρα στην αστυνομική διεύθυνση Κεφαλληνίας. Έτυχε τον τελευταίο καιρό ένα συγγενικό μου πρόσωπο να έχει προφυλακιστεί για λαθρεμπόριο τσιγάρων πριν εκδικαστεί η υπόθεσή του και συνεπώς τους τελευταίους μήνες έχω γνωρίσει για τα καλά το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας μας.

Η αλήθεια είναι ότι πλέον έχω καταλάβει γιατί έχουμε καταδικαστεί σαν χώρα τόσες φορές για τις τριτοκοσμικές συνθήκες των φυλακών και των κρατητηρίων μας

.Με την μόνη διαφορά βέβαια ότι τουλάχιστον από αυτά που έχω ζήσει είδα ότι στις φυλακές τουλάχιστον του Ναυπλίου κατανοούν αυτά τα προβλήματα και δείχνουν λίγη ανθρωπιά.

Πριν λίγες ημέρες λοιπόν ο υπόδικός συγγενής μου είχε ένα άλλο δικαστήριο στην Κεφαλονιά και χρειάστηκε να βρεθώ εκεί προκειμένου να μπορέσω να τον δω και να του συμπαρασταθώ.

Μέχρι εδώ όλα καλά, με την αστυνομική διεύθυνση Κεφαλληνίας να δείχνει με επιτυχία και τον επαγγελματισμό της αλλά και τον ανθρωπισμό της με τους υπεύθυνους να είναι αυστηροί εκεί που πρέπει αλλά συγχρόνως να δείχνουν και το ανθρώπινό τους πρόσωπο και κατά τη διάρκεια του δικαστηρίου, αλλά και σε όλη τη διάρκεια της διαμονής του κρατουμένου στα κρατητήρια τουλάχιστον τις ώρες που εγώ τον έβλεπα.

Έτσι λοιπόν έφτασε η τελευταία ημέρα της δικής μου διαμονής στο νησί και αντί για την ώρα του επισκεπτηρίου που ήταν 4-6 το απόγευμα που εγώ δεν θα ήμουν στο νησί είπα να κάνω μία απόπειρα μήπως καταφέρω να χαιρετήσω τον αδερφό μου πριν φύγω πάντα όμως τηρώντας τους κανόνες.

Δηλαδή ρωτώντας στην πύλη αν μπορώ να ανέβω στα κρατητήρια, ρωτώντας όποιον βρήκα λοιπόν μπροστά μου έφτασα στα κρατητήρια όπου είχα οπτική επαφή με τον αδερφό μου και προσπαθούσα να του μιλήσω χωρίς να υπάρχει κάποιος να με εμποδίσει.

Και πάλι όμως δεν αρκέστηκα σε αυτό γιατί μόλις πέρασε από μπροστά μου μία κυρία ένστολη της ζήτησα την άδεια για να παραμείνω στο χώρο όπως έκρινα ότι θα ήταν σωστό...

Η αστυνομικός δεν μου απάντησε καν και έστειλε μία άλλη κυρία αυτή τη φορά χωρίς στολή και χωρίς τρόπους απέναντί μου, η οποία σπρώχνοντας με και μιλώντας μου χωρίς καμία ευγένεια ούρλιαζε ότι δεν ήταν ώρα επισκεπτηρίου χωρίς να με αφήσει να πω ένα γεια και θυμίζοντάς μου εποχές που μόνο από τους ηλικιωμένους γονείς μου είχα ακούσει ιστορίες για "το αποφασίζω και διατάζω" των χωροφυλάκων του τότε.

Αρκετοί θα σκεφτείτε γιατί δεν της έκανα αναφορά όπως άκουσα στη συνέχεια από τους συγγενείς μου και θα σας απαντήσω ότι αυτή η κοπέλα που δεν ξέ