«Η Bild δεν παρακολουθεί, κάνει πολιτική»

Αμφιλεγόμενη, λαϊκή, κίτρινη, ενίοτε εθνικιστική, κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει όμως ότι η Bild είναι μια εφημερίδα με μεγάλη απήχηση, που επηρεάζει επί της ουσίας την κοινή γνώμη.

Το ταμπλόιτ επανήλθε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, όχι για κάποια επίθεση στην Ελλάδα, όπως μας έχει συνηθίσει, αλλά για τις αποκαλύψεις της για το γερμανό πρόεδρο Κρίστιαν Βουλφ και το χαμηλότοκο δάνειο που έλαβε.

Πριν

από χρόνια, ο τότε καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Για να κυβερνήσω χρειάζομαι δύο πράγματα: Την Bild και το χαζοκούτι». Η φράση αυτή καταδεικνύει τη μεγάλη δύναμη που έχει η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία ταμπλόιντ εφημερίδα στη Γερμανία.

Καθημερινά, η Bild πουλά 4 εκατομμύρια φύλλα, ενώ διαδικτυακά έχει περισσότερα από 11 εκατ. κλικς την ημέρα.

Τι είναι όμως αυτό που «πουλάει» στην εφημερίδα. Όπως δήλωσε ο καθηγητής ΜΜΕ στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Νόρμπερτ Μπολτς στη Deutsche Welle, «η μαγεία της εφημερίδας Bild είναι ότι κατορθώνει σε μεγάλο βαθμό να επεξεργαστεί ένα γεγονός ώστε να το καταστήσει κατανοητό στους αναγνώστες, ανεξαρτήτως του εάν αυτοί έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση ή όχι».

Απλά μηνύματα και σύντομοι τίτλοι

Ένα από τα χαρακτηριστικά της Bild είναι οι μικροί τίτλοι και οι εύκολες περιγραφές, ενώ προσπαθεί να συνοψίσει τα γεγονότα σε λιγότερες από τέσσερις λέξεις. Όταν ο γερμανός καρδινάλιος Ράτσινγκερ αναδείχθηκε πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο τίτλος της Bild ήταν: «Είμαστε πάπας», ενώ όταν εξελέγη η Μέρκελ, το πρωτοσέλιδο έγραφε: «Είναι κορίτσι».

Τα γεγονότα παρουσιάζονται σαν εικόνες και προσωποποιούνται στο σχήμα επωνύμων προσωπικοτήτων ή ακόμα και θυμάτων.

«Η Bild είναι μια λαϊκή εφημερίδα, σχεδιασμένη τόσο ευφυώς που κατέχει παγκοσμίως ηγετική θέση. Όταν μετά τη δεκαετία του '70 έπεσαν οι τόνοι της κριτικής προς το φύλλο, ένας από τους στοχαστές της Αριστεράς, ο Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ αναγκάστηκε να πει ότι η Bild είναι συνολικά ένα έργο τέχνης», σχολιάζει ο Μπολτς.

Σαν το δράστη σεξουαλικών εγκλημάτων

Το 1968, κατά τη διάρκεια των φοιτητικών εξεγέρσεων, η Bild είχε επιτεθεί στους φοιτητές, οι οποίοι την κατέστησαν υπεύθυνη για την υστερική αντίδραση του κράτους στις διαδηλώσεις και το αντιφοιτητικό κλίμα στη Γερμανία.

Ο Γκίντερ Βάλραφ, αποκαλυπτικός δημοσιογράφος και συγγραφέας που εργάσθηκε με ψευδώνυμο στην Bild και έγραψε τρία βιβλία για τον τρόπο που ασκεί δημοσιογραφία η εφημερίδα, είχε γράψει: «Η Bild είναι σαν τον δράστη σεξουαλικών εγκλημάτων που αρνείται να υποβληθεί σε θεραπεία, και ο οποίος θα πρέπει να βρίσκεται υπό συνεχή παρακολούθηση».

Ωστόσο, παραδέχεται ότι η επιτυχία της εφημερίδας οφείλεται στο γεγονός ότι «η Bild δεν παρακολουθεί την πολιτική. Η Bild κάνει πολιτική».