Ετοιμάζουν δημοκρατία του ενός κόμματος

Η δήλωση Πάγκαλου, του επίσημου εκπροσώπου της Κλεπτοκρατίας και του κατεστημένου της διαπλοκής για τη συμπόρευση όλων, ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ με τη Ν.Δ και τον Α. Σαμαρά, δεν είναι τίποτα παραπάνω από την αρχή της τελευταίας πράξης για την ανασυγκρότηση της Ελλάδας, με όρους παρελθόντος.

Οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις έχουν κρατήσει μήνες και σχεδόν μονοπώλησαν τις συζητήσεις στα βόρεια και

νότια προάστια των Αθηνών, αλλά και τις κλειστές λέσχες στο κέντρο της Αθήνας. Το σενάριο πολύ συγκεκριμένο, έχει τη βάση του στα χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη στις αρχές της δεκαετίας του '90, δομήθηκε στην πράξη τα χρόνια της κυριαρχίας Σημίτη στην διοίκηση της χώρας, απέκτησε όνομα και πολιτικό περιεχόμενο, είναι ο περίφημος «μεσαίος χώρος», στα χρόνια του Καραμανλή του νεότερου, διαταράχθηκε στα χρόνια του Γ. Παπανδρέου όταν αυτός παραδέχθηκε την οικονομική χρεοκοπία της χώρας και του συστήματος και την έθεσε υπό τον ευρωπαϊκό και διεθνή έλεγχο μέσω της Τρόικας και τώρα που το κατεστημένο ξεπέρασε το σοκ και η κοινωνία των πολιτών δεσμεύτηκε να πληρώσει τα χρέη από το «φαγοπότι» και το πλιάτσικο των τελευταίων 30 ετών, επιχειρείται στα χρόνια του Σαμαρά, να αναθεωρηθεί το πολιτικό και κομματικό σύστημα των κλεπτών, ανήθικων, ξενόδουλων, αντικοινωνικών δυνάμεων που κατέστρεψαν την Ελλάδα, ως Έθνος, ως Κράτος και ως Κοινωνία. Η περίφημη διαπλοκή, επιζητά να αναλάβει και πάλι την εξουσία, από τη γερμανοκίνητη Τρόικα και να συγκροτήσει την επόμενη «νέα τάξη πραγμάτων» στην Ελλάδα του ευρώ και των Μνημονίων. Το επόμενο πλιάτσικο δηλαδή, με τους νέους όρους, που δημιούργησαν τα Μνημόνια.

Τα πρόσωπα γνωστά τόσο στο επίπεδο της πολιτικής και των μίντια, όσο και στο χώρο των επιχειρήσεων. Σαν να μην έχει συμβεί τίποτα μιλούν και πάλι για ένα νέο Κέντρο.

Μετεξέλιξη της Ένωσης Κέντρου της δεκαετίας του '60, που οδήγησε τη χώρα στο χάος, την αποσταθεροποίηση, τα συνταγματικά πραξικοπήματα, την απόλυτη διαφθορά, τις αποστασίες και τελικά στη Δικτατορία.

Της Μεταπολίτευσης με τον Αττίλα 2, την τρομοκρατία, τον δικομματισμό, την συνταγματική εκτροπή του 1975, το πελατειακό κράτος, την αποβιομηχάνιση, τη δεκαετία του '70.

Της Αλλαγής με τον κομματικό συνδικαλισμό, τις κομματικές ταυτότητες, την αχανή διόγκωση του Δημόσιου τομέα, της κυριαρχίας των πρασινοφρουρών και τη κομματοκρατίας, της διασπάθισης των κοινοτικών κονδυλίων για την ανασυγκρότηση της χώρας, την πρώτη φάση της εμπέδωσης της κλεπτοκρατίας και της διαπλοκής μεταξύ συγκεκριμένων κρατικών προμηθευτών, με «μαύρα ταμεία» γερμανικής προέλευσης για τους πολιτικούς και τα κομματικά στελέχη της διοίκησης και πρωταγωνιστές τους εκδότες –διαμορφωτές της κοινής γνώμης, τη δεκαετία του '80.

Του εκσυγχρονισμού, της μιντιοκρατίας και της οιονεί φιλελευθεροποίησης, τη δεκαετία του '90, με τις αποκρατικοποιήσεις χωρίς ορίζοντα, την διάλυση του εθνικού κράτους, τις μεγάλες εργολαβίες και τις στρατηγικές συμφωνίες στον ΟΤΕ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, ΟΣΕ και τις ΔΕΚΟ, την κατασπατάληση των δημόσιων π