Μια Αλκυονίδα φέρνει την άνοιξη

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Το κέντρο της Αθήνας, στις αρχές του 21ου αιώνα, εγκαταλείφθηκε και παραμελήθηκε από τους ίδιους τους ανθρώπους του. Χιλιάδες μετακόμισαν στ προάστια, κυνηγώντας το ελληνικό όνειρο του πολιτισμού της μεζονέτας και του γκαζόν, αφήνοντας πίσω τους ολόκληρες περιοχές να ρημάζουν. Τη θέση τους πήραν οι φτωχοδιάβολοι του κόσμου που έψαχναν να βρουν φτηνή στέγη και άμεση πρόσβαση στην παράνομη αγορά εργασίας. Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους όσους θέλουν να έχουν τα μάτια ανοιχτά και

Η αντίστροφη αυτή πορεία κάποια στιγμή σταμάτησε, γιατί πολύ απλά ξύσαμε τον πάτο του βαρελιού. Η κατάσταση έχει βελτιωθεί πολύ, μα απομένουν να γίνουν πάρα πολλά, ώστε να αποκτήσει αυτή η πολύπαθη περιοχή ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής, όπου θα συνυπάρχουν αρμονικά, χωρίς γκέτο και περιθωριοποιήσεις οι γηγενείς και οι αλλοδαποί που αποφάσισαν να ζήσουν και να εργαστούν στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Βασική προϋπόθεση για να συμβεί αυτό είναι η αναγέννηση της πολιτιστικής ζωής. Η επαναλειτουργία των κινηματογράφων, η συνέχιση της λειτουργίας πολλών θεάτρων που σε πείσμα των καιρών υπάρχουν στην περιοχή, το άνοιγμα νέων γκαλερί μαζί με τις ήδη υπάρχουσες. Καλοδεχούμενα όλα αυτά θα είναι από τους κατοίκους της περιοχής, αφού γνωρίζουν καλά πως έτσι θα αναβαθμιστεί η ποιότητα της ζωής τους.

Όταν, λοιπόν, τις τελευταίες ημέρες, αρχικά δειλά μα στη συνέχεια πιο ορμητικά, ακούστηκε η είδηση για την επαναλειτουργία του θρυλικού κινηματογράφου «Αλκυονίδα» πολλές καρδιές σκίρτησαν. Αίθουσα ταυτισμένη με τον ποιητικό κινηματογράφο, λειτούργησε παράλληλα ως μια πνευματική κυψέλη, ως ένα πολιτιστικό σχολείο για τις γενιές που μεγάλωσαν στη διάρκεια της δικτατορίας αλλά και της μεταπολίτευσης.

Με καινοτόμες για την εποχή ιδέες, με την προβολή ταινιών προβληματισμού αλλά και υψηλής αισθητικής, η «Αλκυονίδα», άνοιξε μονοπάτια στη σκέψη, έδειξε δρόμους, δημιούργησε το περιβάλλον όπου άνθισαν φιλίες, παρέες, δημιουργικές ομάδες. Με μεταμεσονύχτιες συζητήσεις που κρατούσαν μέχρι το πρωί, αναλύοντας τις ταινίες, πολλοί νέοι της εποχής εκείνης, άφησαν τα δικά τους ίχνη στην πνευματική πορεία του τόπου και συνέβαλαν, ο καθένας στο μέτρο το δικό του, στον εμπλουτισμό και την πολυφωνία της πολιτιστικής ζωής.

Όπως και πολλά άλλα πράγματα του κέντρου η «Αλκυονίδα» δέχτηκε την ανελέητη επίθεση του χρόνου. Έζησε και αυτή, δύσκολες στιγμές, μα άντεξε.

Σήμερα, ανακαινισμένη, χαρούμενη και φιλόξενη, θα ανοίξει σε λίγες ημέρες ξανά τις πόρτες της, για όλους εκείνους που αναζητούν στο σινεμά απαντήσεις αλλά και παρηγοριά, την ομορφιά αλλά και το ήθος, τον πλούτο της ψυχής και την αισθητική απόλαυση.

Με αφιέρωμα στο κρητικό συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη, σε συνεργασία με το ομώνυμο ίδρυμα, αλλά και πλήθος αφιερωμάτων στα ιερά τέρατα του παγκόσμιου κινηματογράφου, η «Αλκυονίδα» έρχεται με ορμή να φέρει την πολιτιστική άνοιξη μέσα στην καρδιά του φετινού χειμώνα.