@kagkela

του Γιάννη Παπαγεωργίου

# Με όσα έχουμε περάσει την τελευταία τριετία δεν έχουμε χάσει μόνο τη μπάλα, αλλά και την κοινή λογική.

# Η οποία δυστυχώς, εχάθη στην τραγική περίοδο της κυριαρχίας του ΓΑΠ στην εξουσία.

# Δυστυχώς, επίσης, η διαπραγματευτική ισχύς της χώρας είναι πλέον από ελάχιστη έως ανύπαρκτη. Υπαρκτή είναι μόνο η υπογραφή της στο άθλιο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Το οποίο ακολούθησε το απαράδεκτο πρώτο μνημόνιο.

# Γενικώς αυτά παθαίνει κανείς όταν δεν προσέχει πού βάζει την υπογραφή του. Το ερώτημά που προκύπτει ωστόσο είναι σαφές: Αντιδρούμε σωστά, επιλέγοντας στην παρούσα φάση να βγούμε στα κάγκελα;

# Αν ρωτήσεις έναν μέσο συνταξιούχο που η σύνταξή του οριακά αρκεί για να αγοράσει τα φάρμακά του, η απάντηση είναι προφανής. Ναι.

# Αν ρωτήσεις έναν άνεργο, ο οποίος χωρίς παρόν αδυνατεί να δει το μέλλον, επίσης, ναι.

#Αν ρωτήσεις έναν τρίτο, κάποιον που μπορεί να δει τα δεδομένα από απόσταση, θα μπορέσει να διακρίνει δύο απλά δεδομένα.

# Πρώτον, η Ευρώπη (η οποία για την ώρα αντιμάχεται το ΔΝΤ αρνούμενη να αποδεχθεί ότι το πεπρωμένο φυγείν... αδύνατο) έχει αποφασίσει να αλλάξει την πολιτική ύφεσης που ακολουθεί. Φαίνεται να έχει βρει μία «μέση λύση» σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική πειθαρχία που δικαίως εν μέρει επιζητά η Γερμανία. Αυτό το πιθανότερο είναι να επιτευχθεί στην πράξη εντός του 2013 και όχι από 1/1 που επιδιώκει ο ευρωπαϊκός Νότος, με σύμμαχο τον Ντράγκι. Κι αν η συγκεκριμένη λύση μοιάζει πρόωρη σήμερα για την Ελλάδα, αναπόφευκτα η Ευρωζώνη θα αναζητήσει μία ενδιάμεση.

# Δεύτερον, η Ελλάδα έχει επιτύχει σε σημαντικό βαθμό την εσωτερική υποτίμηση και το δημοσιονομικό της μάζεμα. Δυστυχώς (αυτοκαταστροφική όπως πάντα) αρνείται ως στιγμής να προχωρήσει σε συγκεκριμένες διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά τούτο είναι ένα άλλο ζήτημα προς συζήτηση.

# Κοντολογίς, σε λίγους μήνες, αυτό που θα ενδιαφέρει τη «νέα Ευρώπη» θα είναι η δημοσιονομική προσαρμογή χωρών με πολύ μεγαλύτερα οικονομικά μεγέθη από αυτά της Ελλάδας, την ώρα που θα είναι σχεδόν κοινός τόπος στους εταίρους μας ότι οι «Έλληνες έχουν κάνει μεγάλο μέρος από τις θυσίες που τους αναλογούν» (καλά, μη ματώνει κι η καρδιά τους κιόλας και συγκινηθούμε.)

#Το ερώτημα είναι απλό: Θέλουμε να είμαστε μέρος αυτού του«νέου παιχνιδιού»; Απουσία σοβαρής εναλλακτικής πρότασης, η απάντηση είναι προφανώς καταφατική.

# Ας αναλάβει λοιπόν ο καθένας τις ευθύνες του. Και οι "άρχοντες των cd και των usb" και οι "άρχοντες των συνδικάτων". Στη συνέχεια (εύχομαι όχι) τα κάγκελα, οι πλατείες και οι φανατισμοί θα είναι όλοι δικοί μας. Αφήστε που τα επικείμενα μέτρα και το νέο φορολογικό ίσως μοιάζουν με ανέκδοτα (επίσης, εύχομαι όχι). Για την ώρα όμως, χρειαζόμαστε ακόμα λίγο χρόνο και... τα περίπου 30 δις της δόσης.

#Και για να μην πολυλογούμε, ειδικά στην περίπτωσή μας, ο βρεγμένος τη βροχή...