Ήτανε στραβό το κλίμα…

Του Βασίλη Πάϊκου

«Ηοικονομία είναι, προπάντων, κλίμα»...Πρόκειται για την πιο προσφιλή ατάκατων οικονομολόγων (και των οικονομολογούντωνεν γένει) όλων των εποχών, απανταχού τηςγης. Την πολλαπλώς διαχρονικά επιβεβαιούμενηάλλωστε. Που πάει να πει πως ό,τιοικονομικούς χειρισμούς κι αν κάνουνοι ειδικοί, αν το πολιτικό και το κοινωνικόπεριβάλλον δεν βοηθάει, τα πάντα πέφτουνστο κενό. Και αντίστροφα, αν το κλίμαείναι καλό, και με λιγότερο επιδέξιουςχειρισμούς, σώζεται η παρτίδα.

Τοκλίμα λοιπόν, το περιβάλλον, η ψυχολογία.Αλλά σε ποιο ακριβώς επίπεδο βρίσκεταιτο «κλίμα» σήμερα στη Χώρα

μας; Πωςδιαμορφώνεται, και προς τα πού οδηγείται;Ε λοιπόν, δεν θέλει και πολύ μυαλό γιανα καταλάβει, ούτε πολλά λόγια για να πει κανείς πως ζούμε σ' ένα σκηνικόκαθολικής κατολίσθησης. Των πάντων. Όλα ξεκίνησαν όταν, πρώτος ο ΑντώνηςΣαμαράς ξεκίνησε το τροπάρι για ταστεγνά ΑΤΜ και για τα στραγγισμέναταμεία των τραπεζών, έτσι κι έρθει οΣΥΡΙΖΑ στα πράματα. Για να τον ακολουθήσουνμε φόρα οι συνήθεις ύποπτοι, Άδωνης,Βούλτεψη, Ντινόπουλος κλπ. Πράγμα που,φυσικά, έδωσε το σήμα και το μήνυμα στιςαγορές, στο χρηματιστήριο, στις καταθέσεις,στα πάντα. Δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν(και παραμένει) μπροστά στις δημοσκοπήσεις,φέρεται δηλαδή ως ο πιθανότερος ναδιαδεχθεί τους σημερινούς στην εξουσία.Εν πλήρει συνειδήσει λοιπόν προδιέγραψανένα ιδιαιτέρως ζοφερό μέλλον για τηΧώρα. Και το έκαναν αυτό οι «υπεύθυνοι»κυβερνήτες, προκειμένου να πλήξουνπροκαταβολικά τον αντίπαλο. Αδιαφορώνταςγια την -πιθανότατα ανήκεστο- βλάβηπου προξενούν στη Χώρα.

Κιύστερα ήρθαν οι μέλισσες. Με τη μορφήτης επίσπευσης των εξελίξεων. Τηςπροεδρικής εκλογής δηλαδή, πιθανώς καιτων εθνικών εκλογών. Ε από κει και πέρα,ο κατήφορος δεν έχει πάτο. Κι όλο καιβαθαίνει. Εκεί που η κινδυνολογία, ηκαταστροφολογία, η εσχατολογία κυριαρχούνστον δημόσιο βίο. Και τον καθορίζουν.Από τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο ως τονΓιούνκερ και τον Μοσχοβισί. Κι από τονΣτουρνάρα ως τον Μητσοτάκη. Για να μηνμιλήσουμε για τα «λιμά» του πολιτικούπροσωπικού. Συνεπικουρούμενοι μεασίγαστο πάθος από κανάλια, επιχειρηματίες,τραπεζίτες. Όλοι αυτοί λοιπόν επαναφέρουνστον δημόσιο λόγο, από το πουθενά, τηδραχμο-λογία και το Grexit.Κουνώντας μας το δάχτυλο, αν δεντρομοκρατηθούμε δεόντως ώστε να πράξουμετο «σωστό», και προλέγοντας αρμαγεδώνες.

Όταν,στ' αλήθεια, ο κεντρικός τραπεζίτηςτης Χώρας περιγράφει κατάσταση ακραίουζόφου, εάν δεν εκλεγεί Πρόεδρος τηςΔημοκρατίας και πάμε σ' εκλογές. Εάνδηλαδή έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στα πράματα, γιατίπερί αυτού πρόκειται. Ε λοιπόν, ακόμηκαι ρόδινα αν ήταν τα πράματα στα δημόσιαοικονομικά, το κλίμα και η ψυχολογίαγίνονται αυτομάτως σμπαράλια. Κι εφόσον«η οικονομία είναι, προπάντων, κλίμα»,χαιρετίσματα. Και τούτο πέραν του, απόχέρι, ανοίκειου της πολιτικής τουπαρέμβασης. Ιδίως όταν απευθύνεταιστους βουλευτές για να τους πει τι πρέπεινα κάνουν. Και, για να μην ξεχνιόμαστε,είναι ο Πρωθυπουργός που έκανε την αρχή,και επιμένει. Είναι ο Πρωθυπουργός πουέστειλε το σήμα, που έδωσε γραμμή. Καιόλοι οι άλλοι ακολουθούν.

Έχουμεμ' άλλα λόγια να κάνουμε με την λογικήτου «μετά από μένα το χάος», σε όλο τηςτο μεγαλείο. Όπου ως χάος ορίζεται οπολιτικός αντίπαλος. Αλλ' αν επρόκειτομονάχα περί αυτού, μικρό το κακό. Τοχειρότερο είναι ότι εν, πλήρει επιγνώσει,προπαρασκευάζεταιτο χάος, προκαλείται το χάος.Ως κληρονομιά στους επερχόμενους...