Η φέτα και το καρπούζι

του Μανώλη Κοττάκη

Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές οι δημοσκόποι συνήθως σηκώνουν τα χέρια ψηλά και αρνούνται να κάνουν την παραμικρή πρόβλεψη, μη τυχόν και θιγεί το κύρος τους. Σε αυτές έχουν ένα λόγο παραπάνω να το κάνουν γιατί οι διαθέσεις του κόσμου είναι ευμετάβολες.

Υποστηρίζω ότι οι διαθέσεις του εκλογικού σώματος είναι ορατές αν επικεντρωθεί κανείς σε ορισμένες παραμέτρους της αναμέτρησης, όπως η αύξηση ή η μείωση της συμμετοχής, η δημογραφική σύνθεση της κάλπης η ύπαρξη ή μη ξεκάθαρων διλημμάτων,

η ταχύτητα της μεταβολής των ποσοστών σε ιστορικές περιόδους με ανάλογα χαρακτηριστικά (1974) οι εκλογικές καμπάνιες των κομμάτων, τα ξεκάθαρα ή μη μηνύματα των πολιτικών αρχηγών, η βεβαιότητα ψήφου, και τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδος.

1. Η αύξηση της συμμετοχής έχει τεράστια σημασία και δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι οι μετρήσεις έχουν σταθμίσει πόσο θα επηρεάσει τα τελικά ποσοστά των κομμάτων. Στις εκλογές του 2009 οι δημοσκοπήσεις δεν έπιασαν το κύμα της αποχής των συντηρητικών ψηφοφόρων, που μετά τον εκκλησιασμό της Κυριακής πήγαν στο σπίτι τους. Έτσι προέβλεψαν ήττα της ΝΔ με πέντε μονάδες αντί των δέκα. Τώρα, φοβάμαι, θα συμβεί το αντίθετο. Όσοι πάνε στις κάλπες για πρώτη φορά θα ψηφίσουν με βάση την μόδα της εποχής μικρά κόμματα. Το πόσο θα επηρεάσει η αύξηση της συμμετοχής τα ποσοστά των δύο πρώτων κομμάτων συναρτάται από το πόσο πολλοί είναι οι νέοι ψηφοφόροι στο συνολικό εκλογικό σώμα μιας γερασμένης Ελλάδος.

2. Η χώρα μοιάζει μοιρασμένη στα δύο. Την διατρέχουν δύο βασικά ρεύματα: Το ρεύμα της κοινωνικής διαμαρτυρίας και το ρεύμα της πολιτικής σταθερότητας. Άλλοι επιδιώκουν το μετεκλογικό χάος γιατί νομίζουν ότι θα προκύψει κάτι καλό από αυτό, άλλοι την ασφάλεια της διακυβέρνησης σε ταραγμένους καιρούς. Επιμέρους ρεύματα είναι τα εξής: Το ρεύμα του χάσματος των γενεών. Οι ηλικιακές ομάδες 18-45 είναι αντιμνημονιακές γιατί δεν έχουν τίποτε να χάσουν με την διαμαρτυρία, οι μεγαλύτεροι θέλουν ασφάλεια για να μην διακινδυνεύσουν τους κόπους μιας ζωής. Το Λεκανοπέδιο δείχνει ότι, θα εξαντλήσει την αυστηρότητα στους μεγάλους, ενώ η περιφέρεια μοιάζει πιο -όχι πάρα πολύ -ανεκτική. (Από την γεφύρωση αυτών των ρευμάτων της θα διαμορφωθούν νομίζω οι πλειοψηφίες του μέλλοντος. Οι κήρυκες της μεταρρύθμισης αποτυγχάνουν σήμερα γιατί απευθύνονται στους πολίτες με ελιτισμό ενώ οι κοινωνιστές απωθούν γιατί είναι τέκνα του κομματικού σωλήνα.)

3. Ο βαθμός βεβαιότητας της ψήφου μια εβδομάδα πριν τις κάλπες είναι σχετικά χαμηλός. Όσοι από την κεντροδεξιά απειλούν με «Χρυσή Αυγή» θα το πάνε μέχρι τέλους γιατί θέλουν να πονέσουν το σύστημα με ανορθολογικές επιλογές. Όσοι απειλούν με Καμμένο είναι διεκδικίσιμοι μέχρι ενός ποσοστού. Στην κεντροαριστερά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ενώ η ΝΔ διατηρεί τον στοιχειώδη κορμό της, το ΠΑΣΟΚ είναι σε ελεύθερη πτώση. Ο Βενιζέλος, όπως έγραψα την επομένη της εκλογής του, αποσυσπειρώνει. Ο Τσίπρας, φρέσκια φάτσα και ώριμος λαϊκιστής αναπτύσσει δυναμική.
Keywords
Τυχαία Θέματα