Η δεύτερη κλοτσιά του Τσόλο στον «δεν ξέρω από πού μου ήρθε» Τάτα...

του Διονύση Δελλή

Σάρσφιλντ, 29 Γενάρη 1988: Η τοπική Βελέζ φιλοξενεί την φημισμένη Νιούελς σε μια από τις κλασικές αναμετρήσεις του πρωταθλήματος Αργεντινής. Με τους γηπεδούχους μόλις έχει ξεπεταχτεί ένας πιτσιρικάς, από εκείνους που για κάποιο περίεργο λόγο η κερκίδα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω του. Μια... σπιθαμή παιδάκι, χωρίς να έχει κλείσει ούτε τα 17, αλλά να μαρκάρει σαν δαιμονισμένος. Να... τρώει το γήπεδο με τα αμέτρητα τρεξίματα του. Και από τσαμπουκά; Άλλο τίποτε.

Κάποια στιγμή, βρίσκεται στο ίδιο... τετραγωνικό με το φημισμένο «δεκάρι» των φιλοξενούμενων. Δεν το σκέφτεται όμως, ούτε δευτερόλεπτο. Βουτάει στα πόδια του, και με ένα τάκλιν από εκείνα που έμελλε να αποτελέσουν σήμα κατατεθέν στην περίφημη καριέρα του, τάκλιν που παίρνεις και τη μπάλα και τα πόδια και τα... μέτρα του άτυχου θύματος, τον ξαπλώνει φαρδύ πλατύ στο χορτάρι. Αυτό ήταν; Μπουρλότο. Το δεκάρι σηκώνεται, ρίχνει στον μικρό μια ξεγυρισμένη αγκωνιά στο πρόσωπο, του δίνει το δικαίωμα να δείξει πως πέρα από διαόλου κάλτσα είναι και... ηθοποιάρα, και η καταστροφή ολοκληρώνεται! Κόκκινη κάρτα και... άντε γειa.

Μαδρίτη, 9 Απριλίου 2014: Εκείνος ο άγουρος πιτσιρικάς, έχει προ καιρού μεταμορφωθεί σε έναν από τους ομορφότερους κύκνους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Και έπειτα από μια τεράστια αθλητική καριέρα, δείχνει έτοιμος να απογειώσει και την επόμενη. Να δείξει και να αποδείξει ότι μπορεί να καταρρίψει το κλισέ που θέλει τους αληθινά σπουδαίους παίκτες, να μην τα καταφέρνουν σαν προπονητές. Το παλεύει κοντά δύο χρόνια τώρα, έχοντας ήδη κατακτήσει ένα Γιουρόπα Λιγκ, έχοντας σκαρφαλώσει στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα της Primera. Το αληθινό crash test όμως ήταν αυτό. Απέναντι στον «μύθο» της δεκαετίας. Την ομάδα που έξι φορές στην σειρά (2008-2013) έφτασε τουλάχιστον ως τους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ. Την ομάδα που έχει για προπονητή, εκείνο το ίδιο... δεκάρι της Νιούελς.

E, λοιπόν το ξανάκανε. Χωρίς να τον ακουμπήσει, χωρίς να τσαλακώσει το μαύρο του κοστούμι, το ξανάκανε. Και τον... κλώτσησε και τον «απέβαλλε». Και αυτή τη φορά, το «δεκάρι» πρέπει να πόνεσε πολύ περισσότερο. Αυτή η...αόρατη κλωτσιά του Ντιέγκο «Τσόλο» Σιμεόνε, προς τον συμπατριώτη του «Τάτα» Μαρτίνο ίσως αλλάζει τον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ευρώπης. Μπαρτσελόνα τέλος! Τέλος εποχής, τέλος από το Τσάμπιονς Λιγκ, τέλος γενικώς αν ισχύσει η τιμωρία της FIFA που της απαγορεύει να «γιατρέψει» τις πληγές της μέσα από καλοκαιρινές μεταγραφές. Και το τέλος το υπογράφει η Ατλέτικο με το χθεσινό της 1-0, που σφράγισε την παρουσία της στο top 4 του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ.

Η Ατλέτικο που με μια κουβέντα, είναι ότι πιο... ροκ φέτος. Ιστορία για σενάριο του Χόλιγουντ. Το καλοκαίρι πούλησε 60 εκατ ευρώ τον Ρανταμέλ Φαλκάο στη Μονακό. Δεν έκανε καμία αληθινά 11αδάτη μεταγραφή, αλλά είναι πέντε φορές καλύτερη από πέρσι. Ομαδάρα με τα όλα της. Σκληρή, ανθεκτική, ταλαντούχα, έξυπνη, λες και στο γήπεδο ο «Τσόλο» δεν έχει παίκτες, αλλά τα αληθινά παιδιά του. Λες και τους εμφανίζει στο χορτάρι έπειτα από εξέταση DNA.Χθες δεν αγωνίστηκαν ο -σταρ- Ντιέγκο Κόστα, και ο Αρντά. Και τι έγινε όμως; Έπαιξαν οι υπόλοιποι. Και μέσα σε ένα 15άλεπτο στην αρχή πήγαν να βάλουν την μεγάλη τους αντίπαλο... μέσα στα δίχτυα!

Πέντε φορές βρέθηκαν ως τώρα στο χορτάρι, η Ατλέτικο και η Μπάρτσα, φέτος. Τέσσερις ισοπαλίες και μια νίκη γράφει το κοντέρ για τους «Ροχιμπλάνκος» που αν δεν χάσουν και στο έκτο ματς, αυτό που θα γίνει την τελευταία αγωνιστική της Πριμέρα στο Καμπ Νου, πιθανότατα θα κατακτήσουν και το πρωτάθλημα. Το πρώτο από το 1996, από την εποχή δηλαδή που ο Ντιέγκο Σιμέονε ήταν ο αρχηγός μέσα στο γήπεδο! Αρχηγός εκείνης της περίφημης παρέας του Πάουλο Φούτρε και του Μιλίνκο Πάντιτς!

Ο 43χρονος Αργεντινός είναι το πρόσωπο της χρονιάς. Μαζί με τον προπονητή της (πρωτοπόρου στην Αγγλία) Λίβερπουλ, Μπρένταν Ρότζερς και τον τεχνικό της απίθανης (περσινής φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ) Ντόρτμουντ, Γιούργκεν Κλοπ ότι καλύτερο έχει... προσγειωθεί εσχάτως στον πλανήτη του football. Προφήτες της νέας εποχής. Κόουτς που ξέρουν να δημιουργούν, και όχι να αγοράζουν. Που μπορούν να τα βάλουν με όλους και αν τους... κάτσει στο τέλος να κερδίσουν. Η Ατλέτικο εδώ που έφτασε πάει να τα πάρει όλα. Και το πρωτάθλημα και το Τσάμπιονς Λιγκ. Αν το κάνει, προσφέρει απαντήσεις σε όσους νομίζουν ότι μόνο το χρήμα φέρνει (και στο ποδόσφαιρο) την ευτυχία.

Η Τσέλσι του Special One Ζοζέ Μουρίνιο, δεν είναι καλύτερη της. Η συμπολίτισσα Ρεάλ το ίδιο (και όποιος θέλει μπορεί να το διαπιστώσει με μια ματιά στην βαθμολογία του Ισπανικού πρωταθλήματος). Η Μπάγερν είναι ούτως ή άλλως το μεγάλο φαβορί, αλλά είναι βέβαιο ότι ο Πεπ Γκουαρντιόλα μόνο τους «Ροχιμπλάνκος» δεν θα θέλει να συναντήσει στους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ. Γίνεται λοιπόν. Γίνεται, γίνεται, γίνεται αυτή η... δεύτερη κλωτσιά του Σιμεόνε, στον Τάτα Μαρτίνο να οδηγήσει την Ατλέτικο, ως το φινάλε!