Διαλυτικά φαινόμενα κατά την επιστροφή στις αγορές

του Δημήτρη Φύσσα

Ενώ η κυβέρνηση πανηγυρίζει επειδή το πρώτο ομόλογο μετά από χρόνια θα εκτεθεί για πώληση ίσως και μέσα στο μήνα, διαλυτικά φαινόμενα ταλανίζουν τα δυο κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού.

Στο ΠΑΣΟΚ, η επιψήφιση του νομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα, το βράδυ της Κυριακής, συνοδεύτηκε από ρήξη του κ. Βαγγέλη Βενιζέλου με τον κ. Γιώργο Παπανδρέου και τον κ. ΑπόστολοΚακλαμάνη, που είχαν διαφοροποιηθεί από την ψήφο του κόμματός τους. Η ρήξη ειδικά με τον πρώην πρωθυπουργό φαίνεται ότι είναι βαθύτατα πολιτική και προσωπική ρήξη, και είναι άγνωστο πού θα καταλήξει.

Στη Νέα Δημοκρατία, η ίδια κυριακάτικη διαδικασία έφερε την τραγελαφική παραίτηση του κ. Μάξιμου Χαρακόπουλου (παραιτήθηκε από την κυβέρνηση μεν, υπερψήφισε δε) και τη διαγραφή του κ. Νικήτα Κακλαμάνη, που επίσης είχε διαφοροποιηθεί από το κόμμα του.

Τα παραπάνω έφεραν την κυβερνητική πλειοψηφία ελάχιστα πάνω από τους 150 βουλευτές.

Πολύ χειρότερα για τη Νέα Δημοκρατία, το θέμα του κ. Τάκη Μπαλτάκου που άνοιξε προχτές είναι άγνωστο πώς και πότε θα κλείσει. Ο μέχρι τώρα γενικός γραμματέας της κυβέρνησης και «δεξί χέρι» του πρωθυπουργού κ. παγιδεύτηκε από το βουλευτή της Χρυσής Αυγής κ. Ηλία Κασιδιάρη και βιντεοσκοπήθηκε να ομολογεί ότι όλη η δίωξη κατά της οργάνωσης που κατηγορείται ως νεοναζιστική είναι στημένη και δεν υπάρχουν στοιχεία εναντίον της. Δηλαδή, ο ίδιος ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης ανέπτυξε αντικυβερνητική πολιτική: συναντήθηκε κρυφά με τον υπόδικο βουλευτή, «άδειασε» τον πρωθυπουργό του και δυνάμωσε την επιχειρηματολογία των χρυσαυγιτών. Και επιπλέον, βιντεοσκοπήθηκε,

Τώρα έτερος χρυσαυγίτης βουλευτής, ο κ. Ηλίας Παναγιώταρος προαναγγέλλει καινούργια βίντεο και οι κ. Σαμαράς -Βενιζέλος τρέχουν και δε φτάνουν. Κανείς δεν ξέρει τι άλλο βίντεο θα βγει και τι επιπτώσεις θα έχει, ενώ η αποπομπή Μπαλτάκου δε φαίνεται, μέχρι στιγμής, να λειτουργεί κατευναστικά.

Στον καθένα είναι φανερό ότι τα διαλυτικά φαινόμενα στην κυβέρνηση αυξάνονται. Από την άλλη, για την ανεύθυνη στάση της αντιπολίτευσης, ειδικά της αξιωματικής, ό,τι και να πει κανείς λίγο είναι.

Η κατάσταση θυμίζει κάπως, τηρουμένων των αναλογιών, την Τουρκία. Μόνο που εκεί οι (δημοτικές) εκλογές έγιναν και ο Ερντογάν κέρδισε. Ενώ εδώ θέλουμε άλλες σαράντα μέρες- και να δούμε πώς θα είμαστε, όταν φτάσουμε εκεί.

Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η κυβέρνηση επενδύει στην επιστροφή στις αγορές. Αλλά έστω ότι το ομόλογο εκδίδεται, η ζήτηση είναι μεγάλη και η Ελλάδα καταφέρνει και δανείζεται με επιτυχία. Είναι πολύ πιθανό να συμβεί, καθώς η οικονομική της αξιοπιστία έχει σε μεγάλο βαθμό αποκατασταθεί, τα σπρεντ έχουν πέσει θεαματικότατα, οι ξένοι εκθειάζουν την ελληνική προσπάθεια κλπ.

Είναι όμως σίγουρο ότι αποτελεί θετική εξέλιξη ο δανεισμός με 4, 5, ή 6%, αντί για το 1,5 ή 2 ή 2,5% από την «κακιά» τρόικα; Και η εν συνεχεία διαχείριση των δανεισμένων χρημάτων από το ελληνικό πολιτικό σύστημα χωρίς πλέον την εποπτεία της -πάντοτε «κακιάς»- τρόικας; (Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που καραδοκεί είτε να μοιράσει το ελάχιστο πλεόνασμα είτε να επιστρέψει στους διορισμούς, για να αυξήσει τις ψήφους του.) Δηλαδή, τώρα που η δημοσιονομική προσαρμογή επιτεύχθηκε, από τη μια σε βάρος των πιο αδύναμων κι από την άλλη δίχως οικονομική ανάπτυξη (αντίθετα, με πτώση του ΑΕΠ κατά25% και με την ανεργία στα ύψη), γιατί είναι καλύτερο να βγούμε στις αγορές και να δανειζόμαστε με ψηλό επιτόκιο, επομένως αυξάνοντας ακόμα περισσότερο το χρέος μας;

[email protected]