Ξανά τελευταία συναυλία των Scorpions; Δύσκολο…

Εχουν δώσει στην Ελλάδα περί τις 25 συναυλίες. Εχουν παίξει στο Καραϊσκάκη, στον Λυκαβηττό, έχουν κάνει περιοδεία σε ολόκληρη τη χώρα, έχουν εμφανιστεί με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τώρα ήλθε η ώρα για το Καλλιμάρμαρο, τη Δευτέρα 16 Ιουλίου, μαζί με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.

Το γκρουπ που στα γυμνασιακά μας χρόνια ήταν το άλλοθι του χεβιμεταλά και μία καλή αφορμή για να ένα «μπλουζ», αφού και τα κορίτσια τους ανέχονταν τους Scorpions,

έρχεται για πολλοστή φορά στην Αθήνα και ο κόσμος που θα τους περιμένει μπορεί να είναι για κάποιον περίεργο λόγο περισσότερος από ποτέ.

Τι κάνει ένα τέτοιο γκρουπ τόσο δημοφιλές; Πώς έχουν απήχηση σε σημερινούς 15ρηδες, 30άρηδες και 50ρηδες; Και τι είναι αυτό που τους έχει κάνει να σταματούν να μιλούν για την «τελευταία περιοδεία»; Την είχαν αναγγείλει πριν από κάποια χρόνια, αλλά όπως και οι δικοί μας Πυξ Λαξ έχουν κάνει καμιά δεκαριά άλλες τελευταίες περιοδείες από τότε…

Ό,τι κι αν έχει κάποιος να πει -το γούστο είναι άλλωστε εντελώς προσωπική υπόθεση- εδώ και καμία τριανταριά χρόνια οι Scorpions έχουν συνδεθεί με αλλαγές που επηρέασαν τη ζωή όλων.

Παρόλο που ποτέ δεν ήταν μία πολιτική μπάντα, το Wind of Change το 1990 έγινε κάτι σαν ύμνος για τις αλλαγές στη Γερμανία και την Ευρώπη. Παραμένει επίκαιρο ένα τέτοιο κομμάτι σήμερα ή είναι απλώς μια γλυκανάλατη ανάμνηση;

«Ήταν μία πολύ ιδιαίτερη εποχή όταν δημιουργήθηκε αυτό το κομμάτι και έδινε μία ματιά σε ένα πολύ ελπιδοφόρο μέλλον. Σε έναν κόσμο πιο ειρηνικό, χωρίς τείχη, όταν τα παλιά στερεότυπα για τους εχθρούς εξαφανίζονταν και κοιτούσε κανείς μόνο μπροστά, με μία νέα γενιά, στην ενωμένη Γερμανία και Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο», λέει ο Κλάους Μάινε, τραγουδιστής του γκρουπ, στο Protagon.

O Κλάους Μάινε (αριστερά) με τον συνεργάτη του Protagon

Ως προς τη σημερινή του απήχηση, λέει: «Επειτα από τόσα χρόνια, ο κόσμος έχει φυσικά και πάλι αλλάξει, αλλά το τραγούδι παραμένει ένας ύμνος στην ειρήνη και μία ελπίδα για έναν ειρηνικό κόσμο. Το θέμα του κομματιού δεν ήταν η πτώση του Τείχους ή το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, απλώς εξέφραζε ένα συναίσθημα, μία ελπίδα ότι ο κόσμος αλλάζει προς το καλύτερο. Δεν θα υποστήριζα ότι το κομμάτι παραμένει επίκαιρο, αν δεν έβλεπα σε κάθε συναυλία που το παίζουμε και είναι σε κάθε συναυλία, πώς το τραγουδά ο κόσμος – όχι μόνο αυτό, αλλά αυτό περισσότερο από όλα – και πώς το καταλαβαίνουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Το τραγουδούν με τέτοιο πάθος, ακόμη και οι νεότεροι, και βλέπω ότι ακόμη και αυτοί αντιλαμβάνονται περί τίνος πρόκειται, τι συνέβαινε τότε και τι συμβαίνει σήμερα και ότι ένας νέος άνεμος αλλαγής μας είναι αναγκαίος. Δεν χρειάζεται όμως να γράψει κάποιος ένα νέο κομμάτι για αυτά. Το τραγούδι τα λέει όλα».

Η συχνή παρουσία και η δημοφιλία τους στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με το το γεγονός ότι είναι Γερμανοί, κάνει τους Scorpions κάτι το ιδιαίτερο, είτε κανείς τους αγαπά, είτε αγαπά να τους μισεί, είτε είναι για πολλούς αυτό που λέμε guilty pleasure.

Lucky number 33. Happy Anniversary