Εμείς και ο Ρουβίκωνας

Αργά το απόγευμα, στη στάση του λεωφορείου δίπλα στο Χημείο, επί της Χαριλάου Τρικούπη. Μυρίζει κάτουρο, είναι εμφανές πως η εσοχή του τοίχου πίσω από το στέγαστρο με το παγκάκι έχει μετατραπεί σε τουαλέτα. Περιμένουμε καμιά δεκαριά άτομα, ανάμεσά μας ένας νέος, καλοντυμένος άντρας, που πίνει μπίρα από ένα τενεκεδάκι. Με ρωτάει ευγενικά αν το λεωφορείο που έρχεται κάνει στάση στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, με ευχαριστεί εξίσου ευγενικά για την απάντηση. Αφού πιει την τελευταία γουλιά αφήνει το τενεκεδάκι κάτω, στο πεζοδρόμιο, μπαίνει στο λεωφορείο που έχει στο μεταξύ σταματήσει, και φεύγει. Μια κυρία

Το βράδυ παρακολουθώ στις ειδήσεις ρεπορτάζ για την εισβολή του Ρουβίκωνα στον «Ευαγγελισμό» και για την επίθεση κουκουλοφόρων στο Αστυνομικό Τμήμα Πεύκης. Ακούγοντας σχόλια για τα «φαινόμενα που υπονομεύουν τη Δημοκρατία στην Ελλάδα», σκέφτομαι πάλι τον νεαρό με την μπίρα.

Τι σχέση έχει; Όσο και αν στην αρχή μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, υποκεφάλαια διαφορετικού βεβαίως ειδικού βάρους αλλά της ίδιας τραγωδίας, της καθημερινής τραγωδίας που ζουν όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν σε μια ευνομούμενη κοινωνία είναι και εκείνος που πετάει τα σκουπίδια του στα μούτρα μας, και οι γιατροί που εκμεταλλεύονται τον πόνο μας, και οι «επαναστάτες» που βανδαλίζουν τη δημόσια περιουσία, και οι Ρουβίκωνες που υποκαθιστούν με το έτσι θέλω τους θεσμούς.

Ενώ οι θεσμοί υπολειτουργούν, οι προαναφερθέντες (και πόσοι ακόμα σαν αυτούς!) λειτουργούν με αυθαίρετο τρόπο. Επειδή το κράτος τούς το επιτρέπει. Αυτό το κράτος που εμάς μας υποχρεώνει να ζούμε μέσα στα σκουπίδια του νεαρού, να χρυσώνουμε τους γιατρούς (ορισμένους γιατρούς) για να μην πεθάνουμε σαν το σκυλί στο αμπέλι, να πληρώνουμε ξανά και ξανά μέσα από τη φορολογία ό,τι καταστρέφουν οι θερμόαιμοι αντιρρησίες. Ακόμα και να επικροτούμε (ας μην κρυβόμαστε και αυτό το είπαν αρκετοί και το σκέφτηκαν ακόμα περισσότεροι) παραβατικές συμπεριφορές όπως αυτή των μελών του Ρουβίκωνα, θεωρώντας πως υπερασπίζονται τα δίκια μας. Χωρίς να καταλαβαίνουμε πως έτσι εξοικειωνόμαστε ακόμα περισσότερο με τον τραμπουκισμό.

«Ο κ. Τόσκας θα πρέπει να βγει και να εξηγήσει αν το υπουργείο πραγματικά προστατεύει τους πολίτες ή αν προστατεύει τον εαυτό του» σχολίασε τώρα ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και δήμαρχος Αμαρουσίου Γιώργος Πατούλης, συμπληρώνοντας: «Δεν υπάρχει προστασία του πολίτη». «Ο «Ρουβίκωνας» δεν είναι ούτε ακτιβισμός ούτε Ρομπέν των Δασών, είναι συμμορία», δήλωσε ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης. «Για τη δική μου ψυχοσύνθεση και το δικό μου χαρακτήρα, έχει καταλυθεί η τάξη και ο νόμος», είπε ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Δημήτρης Καμμένος, ζητώντας καλύτερη αστυνόμευση. «Αυτό το φαινόμενο προστίθεται σε μια σειρά άλλων φαινόμενων που έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς, και αυτό δυστυχώς είναι η προκλητική αδιαφορία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει επαναλαμβανόμενα φαινόμενα διασάλευσης του νόμου και της τάξης», κατήγγειλε με τη σειρά του ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης.

Την εισβολή στον Ευαγγελισμό και την επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα περίμεναν για να καταλάβουν πως έχει καταλυθεί ο νόμος; Ο Ρουβίκωνας και οι κουκουλοφόροι είναι οι μόνοι που τον κατέλυσαν; Μα, αφού αυτό τον νόμο τον καταλύουμε καθημερινά, εδώ και χρόνια εμείς οι ίδιοι, με τις ενέργειές μας, με τους τρόπους και με τις συμπεριφορές μας, με τις παραβάσεις μας. Αρνούμενοι να συμμορφωθούμε ακόμα και με τους πιο απλούς κανόνες.

Μετατρέποντας αυτή τη χώρα στο Κολαστήριο κάθε συνειδητοποιημένου πολίτη – πόσο λίγοι είναι αλήθεια αυτοί; Χτίζουμε παράνομα, οδηγούμε ασυνείδητα (αυτοκινητιστές, μηχανόβιοι και ποδηλάτες), δεν σεβόμαστε τίποτα και κανέναν, κακοποιούμε το φυσικό και το αστικό περιβάλλον, μαθαίνουμε να κινούμαστε λαδώνοντας, αποθεώνουμε τα λαμόγια, αδιαφορούμε για όλους και για όλα προκειμένου να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε, εκλέγουμε πολιτικούς βάσει πελατειακών σκοπιμοτήτων οικοδομώντας συστηματικά και ανερυθρίαστα ένα διεφθαρμένο κράτος. Το αποτέλεσμα της ανηθικότητας και της ασυδοσίας μας το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας, σε έναν κόσμο που μάς φαίνεται όλο και πιο άσχημος, όλο και πιο επικίνδυνος, όλο και πιο απάνθρωπος.

Εναν κόσμο με κύριο συστατικό την παραβατικότητα, η οποία είναι έντονη σε όλες σχεδόν τις διαστάσεις της καθημερινότητάς μας από τις φαινομενικά ασήμαντες (ο νεαρός με το τενεκεδάκι) ως τις πλέον σοβαρές (ναρκωτικά, άσκηση βίας, εγκληματικότητα). Αυτόν όμως τον κόσμο εμείς τον φτιάξαμε. Και οι Ρουβίκωνες που τώρα αλωνίζουν και επιβάλλουν το δικό τους δίκαιο υποκαθιστώντας αυθαίρετα την Πολιτεία και την Αστυνομία, δικά μας παιδιά είναι. Τώρα αισθανόμαστε απροστάτευτοι;

The post Εμείς και ο Ρουβίκωνας appeared first on Protagon.gr.