Περιμένοντας τον Ζάεφ

Η συνθήκη είναι, φυσικά, σουρεαλιστική: οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας καθορίζονται από το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, σε μία άλλη, πολύ μικρότερη χώρα. Δεν πρέπει να υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Αλλά ακόμα και η Ιστορία εδώ δεν γεννήθηκε;

Οι γείτονες, λοιπόν, ψήφισαν ως Έλληνες. Ψήφισαν όπως όλοι λαοί στα ερωτήματα που μεταφέρουν φόρτιση. Για την ακρίβεια, δεν ψήφισαν. Άκουσαν το θυμικό τους και τις εκκλήσεις για αποχή. Το ερώτημα ήταν αν θέλουν να ενταχθούν

στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία». Όσοι πήγαν να ψηφίσουν απάντησαν θετικά. Όμως οι περισσότεροι ψηφοφόροι έκαναν πώς δεν το άκουσαν. Και όπως αποδεικνύεται από τους αριθμούς, για το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού η Ιστορία έχει μεγαλύτερη σημασία από το μέλλον. H αφήγηση αξίζει περισσότερο από την προοπτική.

Το δημοψήφισμα δεν είχε δεσμευτικό χαρακτήρα, αλλά συμβουλευτικό. Δεν παράγει νομικά αποτελέσματα, αλλά πολιτικά, αρκεί βέβαια να έχεις και τη διάθεση να το ερμηνεύσεις έτσι. Ο πρωθυπουργός Ζάεφ έχει δύο επιλογές. Είτε θα πάει σε πρόωρες εκλογές, ζητώντας από τον λαό να επικυρώσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, είτε θα δώσει τη μάχη του στο κοινοβούλιο.

Αυτό που έχει σήμερα σημασία είναι ότι δεν υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο μήνυμα από τον λαό της ΠΓΔΜ. Ένα μήνυμα που η αντιπολίτευση της χώρας δεν θα μπορούσε να αγνοήσει. Το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής μας έδειξε ότι ο Ζάεφ δεν ήταν πειστικός. Πιθανότατα θα έχει σύντομα μία δεύτερη εκλογική ευκαιρία.

Τι σημαίνει αυτό για μας εδώ που έχουμε συνδέσει την πολιτική μας ζωή με τις εξελίξεις βορείως των Ευζώνων; Σημαίνει χρόνος. Αν η κάλπη έβγαζε ένα εμφατικό «Ναι», οι κυβερνητικοί εταίροι στην Αθήνα έπρεπε να ανοίξουν τα χαρτιά τους. Προς το παρόν Τσίπρας και Καμμένος δικαιώνονται για το «από τον Μάρτιο και βλέπουμε» που αποφάσισαν. Ο δε Καμμένος δύναται να ισχυριστεί ότι οι προβλέψεις του ήταν εύστοχες και πως η χαμηλή συμμετοχή δείχνει ότι η συμφωνία δεν περνάει. Τώρα ο Ζάεφ πρέπει να κερδίσει εκλογές για να τον διαψεύσει. «Δικαιωμένοι» μπορούν να δηλώσουν και οι Τσίπρας, Κοτζιάς: οι γείτονες θεώρησαν κακή τη συμφωνία, άρα ήταν ευνοϊκή για μας. Δεν πάει έτσι. Οι συμβιβασμοί λειτουργούν όταν είναι και οι δύο δυσαρεστημένοι. Λειτουργούν όμως καλύτερα όταν είναι και οι δύο ευχαριστημένοι.

Λογικά, λοιπόν, η πολιτική ζωή στην Ελλάδα θα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από όσα συμβαίνουν στα Σκόπια, εκεί όπου οι ξένες πρεσβείες κάνουν παιχνίδι χωρίς να τηρούν ούτε τα προσχήματα. Όλα όσα θα γίνουν τους επόμενους μήνες στην Αθήνα θα ακολουθούν τους χειρισμούς του Ζάεφ. Λέγαμε ότι είμαστε προτεκτοράτο των Βρυξελλών. Πλάκα έχει.

The post Περιμένοντας τον Ζάεφ appeared first on Protagon.gr.