Οι Γάλλοι απέναντι στους εφιάλτες τους

Γκέτεμποργκ… Σούμαχερ, Γουαδαλαχάρα, Μαρακανά. Η ιστορία των επικών γαλλο-γερμανικών μαχών στο ποδόσφαιρο. Μετρημένες στα δάχτυλα, μα πάντα συναρπαστικές. Σε Euro θα συναντηθούν για πρώτη φορά απόψε (Πέμπτη, 22:00), στο «Βελοντρόμ» της Μασσαλίας, στον δεύτερο ημιτελικό που μοιάζει περισσότερο με τελικό. Αυτό το παιχνίδι ξυπνά στους Γάλλους μεγάλες προσδοκίες αλλά και εφιαλτικές αναμνήσεις.

Η τελευταία φορά που έβαλαν τους Γερμανούς να «δαγκώσουν τη σκόνη» – έτσι το περιγράφει ο αρθρογράφος της Le Monde

– ήταν το 1958. Στον μικρό τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Σουηδίας, τους νίκησαν 6-3. Με τέσσερα γκολ του ιστορικού σκόρερ τους, Ζιστ Φοντέν, ο οποίος έφτασε τα 13 στο τουρνουά κι έσπασε το ρεκόρ του Ούγγρου Σάντορ Κόκσις (11 γκολ), από το προηγούμενο Μουντιάλ. Η επίδοση του Φοντέν κρατάει μέχρι σήμερα. Οχι, όμως, και η περηφάνεια που ένιωσε -τότε- η Γαλλία. Στα επόμενα 58 χρόνια, πάντα οι Γερμανοί πλήγωναν τους Γάλλους. Μεταφορικά, αλλά και στην κυριολεξία.

Η επόμενη αναμέτρησή τους έμεινε στη μνήμη όλων των φιλάθλων. Ηταν στις 8 Ιουλίου 1982, στο Παγκόσμιο Κύπελλο που διοργάνωσε η Ισπανία. Γαλλία και Γερμανία συναντήθηκαν στους ημιτελικούς – όπως θα συμβεί απόψε, αλλά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Λίγο πριν από τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα, ο Μισέλ Πλατινί έκανε μια μπαλιά 30 μέτρων -η σπεσιαλιτέ του- προς τον Πατρίκ Μπατιστόν, ο οποίος έφυγε σαν σφαίρα προς τη γερμανική περιοχή. Ο γερμανός τερματοφύλακας, Χάραλντ Σούμαχερ, όρμησε προς τον αντίπαλό του αποφασισμένος να μην περάσουν, και η μπάλα και ο παίκτης. Την μπάλα δεν την προλάβαινε. Ετσι, έπεσε με όλη του τη δύναμη, με το πόδι απλωμένο σαν «καρατέκα», στον φουκαρά τον Μπατιστόν, που σωριάστηκε αναίσθητος στο χόρτο. Το «Σάντσεθ Πιθχουάν» της Σεβίλλης πάγωσε. Δεν ακουγόταν… κιχ.

Οι συμπαίκτες του πίστεψαν οτι έχει πεθάνει. Δεν είχε σφυγμό και ήταν χλωμός. Ο Ζεράρ Ζανβιόν, όταν είδε τον γιατρό της ομάδας του να τρέχει προς τον Μπατιστόν, έπεσε πάνω του κλαίγοντας και τον παρακαλούσε να κάνει καλά τον Πατρίκ. Οπως δήλωσε αργότερα, «αν και συνεχίσαμε να παίζουμε, ήμασταν σίγουροι οτι στα αποδυτήρια, μετά το παιχνίδι, θα μας ανακοίνωναν τον θάνατό του».

Ο Πατρίκ -ευτυχώς- δεν πέθανε. Τη γλίτωσε με μια βαριά διάσειση, ένα κάταγμα στην κάτω γνάθο και τρία χαμένα δόντια. Οταν συνήλθε από το κώμα στο οποίο έμεινε για δυο 24ωρα, θυμόταν μόνον οτι την ώρα του αγώνα ένιωθε μια ευτυχία, κι έπειτα ανέβηκε στα σύννεφα. «Το γήπεδο ήταν έρημο, σαν τα Ηλύσια Πεδία τον Αύγουστο στις 5 το πρωί. Είδα έναν μαυροφορεμένο άντρα να με πλησιάζει. Μετά, βρέθηκα στον ουρανό».

Ο Μπρούνο Μπελόν θυμόταν καλύτερα: «Οταν, μετά τη φάση, είδα τον Σούμαχερ ατάραχο με την μπάλα στα χέρια να δίνει συνέχεια στο παιχνίδι, τρελάθηκα. Αν είχα όπλο, θα τον σκότωνα. Εκανε σαν μην είχε συμβεί τίποτα, κι ας βρισκόταν εξαιτίας του ένας παίκτης αναίσθητος στο έδαφος». Ο Σούμαχερ δικαιολόγησε την στάση του, ομολογώντας οτι προτίμησε να κάνει… το παγώνι: «Ηξερα ότι είχα κάνει κάτι κακό, όμως δεν πήγα κοντά στον Μπατιστόν για να μη γίνει σύρραξη. Εβλεπα το μίσος στα μάτια του Πλατινί και των υπολοίπων της Γαλλίας. Μάλιστα, μου είχε κάνει εντύπωση, που ούτε ένας γάλλος ποδοσφαιριστής δεν με πλησίασε».

Ο Πλατινί συνόδευσε το φορείο με το ασάλευτο κορμί του Μπατιστόν μέχρι τη γραμμή του πλαγίου άουτ, προτού επιστρέψει στο ματς. Ηταν σοκαρισμένος. Η οργή ήρθε αργότερα, όταν διαπίστωσε οτι ο γερμανός τερματοφύλακας δεν μπήκε στον κόπο να πάει μέχρι το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν το θύμα του. Κι όταν έμαθε οτι -αντί συγγνώμης- ο Σούμαχερ πούλαγε και πνεύμα. Ενας γάλλος δημοσιογράφος τον ενημέρωσε οτι ο Μπατιστόν έχασε τρία δόντια, κι εκείνος του απάντησε οτι… θα του πληρώσει τον οδοντίατρο.

O Ζαν Αμαντού Tιγκανά της Γαλλίας δίπλα στον Καλτς της Δυτικής Γερμανίας (Steve Getty Images)

Μήνες αργότερα, ο Γερμανός… ζήτησε συγγνώμη δηλώνοντας οτι, αν γυρνούσε τον χρόνο πίσω, θα έκανε ακριβώς το ίδιο. Παραπονέθηκε, μάλιστα, που σε όλο τον κόσμο τον χαρακτήριζαν «υπ’ αριθμόν ένα δημόσιο κίνδυνο», καθώς και για το οτι είχε δεχτεί απειλές για τη ζωή του, και από μπράβους που του έλεγαν οτι θα απαγάγουν τα παιδιά του. Στα «στοχευμένα» γκάλοπ του γαλλικού Τύπου εκείνης της εποχής, ο Σούμαχερ ήταν ο Νο 1 πιο αντιπαθής άνθρωπος για τους γάλλους πολίτες. Νο 2 ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ…

Τριάντα χρόνια μετά, τον Φεβρουάριο του 2012, οι πρωταγωνιστές της Σεβίλλης, οι παλαίμαχοι άσοι της Γαλλίας και της Γερμανίας, είπαν να ξαναβρεθούν. Παρατάχθηκαν στον αγωνιστικό χώρο του Σεντ Ντενί, στο περιθώριο ενός φιλικού αγώνα των δύο χωρών. Του Σούμαχερ του είχε κάνει εντύπωση, που ο Μπατιστόν προτίμησε να απουσιάσει. Σύμφωνα με τη L’ Equipe, ο παλαίμαχος αμυντικός της Σεντ Ετιέν είχε ξεκαθαρίσει πως δεν ήθελε να ξαναδεί τον γερμανό τερματοφύλακα, επειδή ακόμα δεν είχε ξεπεράσει εκείνο το σοκ.

Εκείνο το βράδυ ο Σούμαχερ φιλοξενήθηκε από τον Λουίς Φερναντέζ στην εκπομπή «Luis Attaque» που παρουσιάζει ο παλαίμαχος γάλλος μέσος στο ραδιόφωνο RMC. Πάλι δεν ακούστηκε… πολύ μετανοιωμένος: «Εχω μιλήσει και έχω ζητήσει συγγνώμη για ‘κείνο το περιστατικό. Για μένα είναι παρελθόν. Πέρασαν 30 χρόνια από τότε και θα προτιμούσα να το ξεχάσω. Αλλά τα Μέσα το φέρνουν διαρκώς στην επικαιρότητα, κι εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό. Δεν μπορώ να τους το απαγορεύσω».

Η… πλάκα είναι, οτι η αγριότητα του Σούμαχερ δεν τιμωρήθηκε ούτε καν με φάουλ. Ο ολλανδός διαιτητής, Τσαρλς Κόρβερ, διέταξε να συνεχιστεί το παιχνίδι με «ελεύθερο χτύπημα». Λες και το ματς είχε διακοπεί, επειδή ο Μπατιστόν… λιποθύμησε, έτσι, χωρίς λόγο. Οταν είδε στην τηλεόραση τι είχε συμβεί, έκανε τα πάντα για να πείσει οτι δεν είχε σκοπιμότητα: «Ο πατέρας μου γεννήθηκε στο Παρίσι. Στη διάρκεια του Πολέμου, οι Γερμανοί τον είχαν φυλακίσει. Ηθελα όσο τίποτα να νικήσουν οι Γάλλοι. Ειλικρινά, δεν είδα καθόλου τη φάση».

O Ζανβιόν της Γαλλίας βρίσκει τη μπάλα με το χέρι υπό το βλέμμα του Γερμανού Κλάους Φίσερ (Getty Images)

Το επίμαχο παιχνίδι σημάδεψε το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και για την εξέλιξή του. Στην κανονική του διάρκεια έληξε 1-1 (Λιτμπάρσκι και Πλατινί). Στην παράταση, οι Γάλλοι έκαναν το 2-1 με τον Τρεζόρ και το 3-1 με τον Ζιρές. Αλλά με μια παράξενη τακουνιά -ένα από τα πιο παράξενα γκολ σε τέτοιο επίπεδο- ο Ρουμενίγκε μείωσε σε 3-2. Και ο Κλάους Φίσερ ισοφάρισε με κοντινό ψαλιδάκι. Στα πέναλτι, ο Σούμαχερ έπιασε δυο. Ο αποκρουστικός πρωταγωνιστής του αγώνα, στο τέλος έγινε «ήρωας».

Σύμφωνα με έρευνα ισπανικού πανεπιστημίου, εκείνο το «Γαλλία – Γερμανία» ήταν το πιο συναρπαστικό -μέχρι τότε- ματς στα χρονικά του ποδοσφαίρου. Κάτι ο Σούμαχερ, κάτι η διακύμανση του σκορ… Πάντως, ήταν ασφαλώς ένα από τα τελευταία της ποδοσφαιρικής αθωότητας. Χωρίς τακτικές σκοπιμότητες και «ταμπούρι» στην άμυνα, ακόμη κι όταν οι Γάλλοι είχαν προηγηθεί με δυο γκολ διαφορά, 22 λεπτά πριν από το τέλος της παράτασης. Τέτοια παιχνίδια, μόνον από τους… αφελείς Αγγλους βλέπουμε, πλέον.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, Μπατιστόν και Σούμαχερ συναντήθηκαν ξανά. Πάλι σε ημιτελικό Μουντιάλ, στις 26 Ιουνίου 1986 στη Γουαδαλαχάρα του Μεξικού. «Περασμένα ξεχασμένα», είχε δηλώσει ο Γάλλος, εν όψει του συγκεκριμένου αγώνα, όμως δεν παρέλειψε να συμπληρώσει: «Σκέφτομαι, πάντως, να μην τον πολυ-πλησιάζω (τον Σούμαχερ). Θα κρατιέμαι σε απόσταση, τουλάχιστον 40 μέτρων». Η Δυτική Γερμανία νίκησε 2-0, με γκολ του Μπρέμε και του Φέλερ. Οι Γάλλοι έμειναν με την ηθική ικανοποίηση, στη θέα ενός ομοιώματος του Σούμαχερ που κρεμόταν στις κερκίδες από μια αγχόνη.

Ατυχή κατάληξη είχε για τους Γάλλους και το τελευταίο τους επίσημο ραντεβού, το 2014 στο «Μαρακανά», για το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Ο Χούμελς -ο οποίος απόψε θα απουσιάσει- σκόραρε νωρίς, κι όταν ο Μπενζεμά πήγε να ισοφαρίσει στις καθυστερήσεις, ο Νόιερ του είπε «όχι».

Γι’ αυτό η Le Monde δεν βρήκε τίποτ’ άλλο για να τονώσει το ηθικό των «Τρικολόρ». Μόνο εκείνον τον μικρό τελικό, πριν από 58 ολόκληρα χρόνια: «Ω, της Γαλλίας παιδιά, θυμηθείτε τις δόξες του 1958. Μπορούμε να συντρίψουμε τη Γερμανία». Α, και μία ιστορία που είχε διηγηθεί για το συγκεκριμένο παιχνίδι ο Φοντέν: «Μετά τον αγώνα οργανώθηκε κάποια γιορτή. Οι Σουηδοί μας ανέβασαν σε μία πλατφόρμα για να τραγουδήσουμε τη Μασσαλιώτιδα. Εμείς, επειδή δεν γνωρίζαμε ακριβώς τα λόγια, τραγουδήσαμε, αντί για τον Εθνικό Υμνο, το τραγούδι… «Τα Αρχίδια του Παππού μου». Οι Σουηδοί, ούτε που πήραν χαμπάρι».

Μόνο στα φιλικά τα πάει καλά, η Γαλλία, με τους Γερμανούς. Μετράει 11 νίκες, ενώ η Γερμανία επτά. Πέντε παιχνίδια έληξαν ισόπαλα. Αλλά ο τελευταίος φιλικός αγώνας των δυο ομάδων, πάλι πλήγωσε τους Γάλλους. Πιο πολύ και από ήττα. Ηταν η βραδιά που οι τζιχαντιστές αιματοκύλισαν το Παρίσι, στις 13 του περασμένου Νοεμβρίου. Στο ίδιο το «Σταντ ντε Φρανς», στον περιβάλλοντα χώρο, σημειώθηκαν δυο εκρήξεις την ώρα του ματς. Οι Γάλλοι πανηγύρισαν τα γκολ του Ζιρού και του Ζινιάκ, όμως λίγη ώρα αργότερα έμαθαν τα τραγικά νέα. Και πείστηκαν οτι οι Γερμανοί… δεν τους φέρνουν γούρι.

To βίντεο με τον απίστευτο τραυματισμό του Μπατιστόν και τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών:

The post Οι Γάλλοι απέναντι στους εφιάλτες τους appeared first on Protagon.gr.