Ντάνι Τρέχο: το πιο σκληρό καρύδι του Χόλιγουντ

Είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές στο Χόλιγουντ: σκαμμένο πρόσωπο, μαύρα μακριά μαλλιά, μισόκλειστα μάτια, και ένα ύφος του τύπου «μην με κοιτάζεις αν δεν θέλεις να μπλέξεις». Και το όνομα αυτού, Ντάνι Τρέχο!

Αυτός ο τόσο ιδιαίτερος σταρ των δεύτερων ρόλων, είναι αισίως 74 ετών, αν και όπως λέει ο ίδιος σε συνέντευξή του στη βρετανική εφημερίδα Guardian, «ποτέ δεν υπολόγιζα να ζήσω τόσο πολύ. Για να είμαι ειλικρινής, δεν πίστευα καν ότι

θα επιβίωνα από τη δεκαετία του ’60. Διάλεξα από μικρός τα εντελώς λάθος πρότυπα. Δοκίμασα για πρώτη φορά ηρωίνη όταν ήμουν 12 ετών και επιβιβάστηκα σε μία ζωή βουτηγμένη στο έγκλημα. Το πρότυπο που διάλεξα ήταν εκείνο του θείου μου, ο οποίος ήταν ναρκομανής και ένοπλος ληστής. Ηταν όμως και ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου, σε ό,τι είχε να κάνει με εμένα».

Σε σκηνή από την τηλεοπτική σειρά «The Flash» (CW)

Με τέτοιο… πλούσιο βιογραφικό και πρόωρη καριέρα στον υπόκοσμο, ο Τρέχο κατέληξε να εκτίει ποινές σε όλες τις φυλακές της Καλιφόρνιας. Κάτι όμως συνέβη το 1968, που έμελλε να του αλλάξει τη ζωή: «Συμμετείχα σε μία εξέγερση στις φυλακές και με έπιασαν να πετάω μία μεγάλη πέτρα σε έναν φύλακα. Μαζί με δύο άλλους συγκρατουμένους μου πιστέψαμε τότε ότι θα καταλήγαμε στον θάλαμο αερίων. Ημουν αντιμέτωπος με τη θανατική ποινή».

Σε εκείνο το σταυροδρόμι της ζωής του, ο Τρέχο αντί να κάνει ως συνήθως συμφωνία με τον Διάβολο, επέλεξε, έτσι για αλλαγή, έναν διαφορετικό σύμμαχο: «Εκανα συμφωνία με τον Θεό. Του είπα ‘άσε με να ζήσω μια κανονική ζωή και να πεθάνω με αξιοπρέπεια. Αν το κάνεις, θα μνημονεύω το όνομά Σου κάθε μέρα και θα κάνω ό,τι μπορώ για να βοηθήσω τον συνάνθρωπό μου’. Δεν ήθελα με τίποτα να καταλήξω στον θάλαμο αερίων, ουρλιάζοντας και τραβώντας τις σάρκες μου».

Χαρακτηριστική φιγούρα και στην ταινία «Animal Factory» του 2000 (Franchise Pictures)

Φαίνεται πως οι προσευχές του εισακούστηκαν, και ο ίδιος όχι μόνο δεν καταδικάστηκε σε θάνατο αλλά αποφυλακίστηκε ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα. Κράτησε τον λόγο του, έκανε αποτοξίνωση, προσευχόταν καθημερινά στον Θεό και άρχισε να εργάζεται ως σύμβουλος σε κέντρα απεξάρτησης.

Το 1985 βρέθηκε στα γυρίσματα της ταινίας «Runaway Train» για να βοηθήσει σε μία σκηνή, ως ειδικός πλέον, σε θέματα χρήσης ναρκωτικών. Ο σεναριογράφος της ταινίας, ο Εντουαρντ Μπάνκερ, ήταν… πρώην συνάδελφός του: πρώην κατάδικος και εκείνος, αναγνώρισε τον Τρέχο από τις φυλακές του Σαν Κουέντιν. Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τη φήμη που είχε ο Τρέχο ως πυγμάχος, ζήτησε τη βοήθειά του σε μία σκηνή που περιείχε ανταλλαγή γρονθοκοπημάτων.

Και κάπως έτσι, ο Τρέχο άνοιξε με μπουνιές μία δίοδο στον μαγικό κόσμο του Χόλιγουντ, έναν κόσμο πλημμυρισμένο από ναρκωτικά, όπως θυμάται ο ίδιος και περιγράφει με τον μοναδικό του τρόπο: «Εμπαινες σε μία εταιρεία παραγωγής και περίμεναν ατέλειωτες γραμμές κοκαΐνης πάνω στο γραφείο. Ολοι έπαιρναν κοκαΐνη. Ακόμη και οι κασκαντέρ».

Ο Τρέχο άρχισε να παίρνει μικρούς ρόλους σε μεγάλες παραγωγές. Η εμφάνιση κακού παιδιού σε συνδυασμό με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή του, τον οδηγούσαν σε ένα πολύ συγκεκριμένο ρεπερτόριο.

Πάνω που κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να γίνει πιο άγριος, ήρθε η ταινία «From Dusk till Dawn 2» (Dimension Home Video)

«Τα πρώτα πέντε χρόνια της καριέρας μου ήμουν ο κατάδικος της διπλανής πόρτας» λέει γελώντας. Και συνεχίζει: «Συχνά μου λένε ‘πάντα παίζεις τον κακό Μεξικανό με τα τατουάζ’. Τι να κάνω, αφού είμαι ο κακός Μεξικανός με τα τατουάζ!» Καθώς μιλάει στον δημοσιογράφο, σηκώνει την μπλούζα του και του δείχνει το τατουάζ σήμα-κατατεθέν που καλύπτει το στήθος του και εικονίζει το κεφάλι μιας γυναίκας που φοράει σομπρέρο: «Αρα το πέτυχαν οι σκηνοθέτες. Εκαναν σωστή διανομή. Δεν πρόκειται να πάρουν τον μικρό Μαρκ Γουόλμπεργκ για να παίξει τον κακό Μεξικανό» λέει, αφήνοντας και ένα καυστικό υπονοούμενο για τον συγκεκριμένο συνάδελφό του.

Ηταν ζήτημα χρόνου λοιπόν, κάποιος να αποφασίσει να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή του Τρέχο. Το ντοκιμαντέρ θα έχει τίτλο «Inmate Number One». Ο ίδιος ο Τρέχο, θεωρεί πάντως, ότι η καριέρα του στην υποκριτική ξεκίνησε πολύ προτού βρεθεί μπροστά σε κάμερα: «Στη φυλακή άρχισα να εκπαιδεύομαι ως ηθοποιός: το να βρίσκεσαι στο προαύλιο της φυλακής, ξέροντας ότι από στιγμή σε στιγμή θα ξεσπάσει μία εξέγερση, και εσύ να πρέπει να στέκεσαι εκεί και να μοιάζεις σκληρός, ενώ στην πραγματικότητα τα έχεις κάνει πάνω σου. Αυτό για μένα ήταν η καλύτερη σχολή υποκριτικής. Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων στη φυλακή: η λεία και το αρπαχτικό. Κάθε μέρα, πρέπει να επιλέγεις τι από τα δύο θα είσαι».

Ο Ντάνι Τρέχο σε σκηνή από την ταινία «House of the rising sun» του 2011. Το τατουάζ που έχει στο στήθος του, είναι το κεφάλι μιας γυναίκας με σομπρέρο και του θυμίζει τις παλιές κακές στιγμές στη φυλακή (Berkshire Axis Media)

Ο Τρέχο είναι πλέον εντελώς καθαρός από ουσίες, ομολογεί όμως ότι έχει μία πολύ συγκεκριμένη εξάρτηση: «Λατρεύω να δουλεύω» παραδέχεται, αν και εν μέρει αγαπά την υποκριτική, ακριβώς επειδή έφθασε στο συμπέρασμα ότι το έγκλημα δεν έχει στην πραγματικότητα και τόσα πολλά λεφτά.

«Συνειδητοποίησα ότι αν κλέψω από κάποιον 800 δολάρια, μπορεί να χρειαστούν μόνο δύο λεπτά, αλλά το τίμημα μπορεί και να είναι πέντε χρόνια στη φυλακή. Και αν διαιρέσεις 800 δολάρια διά πέντε χρόνια, δεν βγάζει και πολύ καλό μεροκάματο» λέει με το απολαυστικό χιούμορ που τον διακρίνει.

Αν και μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει εμφανιστεί σε δημοφιλέστατα σίριαλ όπως το «Breaking Bad» και το «X-Files» παλιότερα, ο Τρέχο ξέρει ότι τα χρωστάει όλα στις ταινίες στις οποίες έχει παίξει: «Cage»,«Guns»,«Maniac Cop 2»,«Marked for Death»,«Carnal Crimes»,«Blood In Blood Out»,«LA Slasher».

Αν κάποιοι κάνουν κακή κριτική για κάποια από αυτές τις ταινίες, η απάντησή του είναι πολύ σαφής: «Δεν υπάρχει καμία κακή ταινία. Η ταινία που λες ότι είδες και δεν σου άρεσε, βοήθησε 80 οικογένειες. Χάρισε σε κάποιο παιδάκι ένα ποδήλατο για τα Χριστούγεννα. Μπορεί να μη συμφωνώ με το περιεχόμενο κάποιων ταινιών, αλλά μπορώ να εκτιμήσω ότι ήταν αρκετές ώστε να πληρώσουν τα έξοδα σπουδών κάποιου παιδιού».

Και επειδή το αίμα νερό δεν γίνεται, ο Ντάνι Τρέχο δεν διέκοψε ποτέ τις διπλωματικές σχέσεις με τον θείο του τον Γκίλμπερτ, όσο κακή επιρροή και αν έχει υπάρξει για τον ίδιο: «Κάθε φορά που έβγαινε από τη φυλακή, προσπαθούσα να τον βοηθήσω. Δεν τον εγκατέλειψα ποτέ». Ο θείος Γκίλμπερτ τελικά πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών και ο Τρέχο έδωσε το όνομά του στον γιο του.

«Είχε μπει με ίδρυμα και με το που μπεις σε ίδρυμα, είναι σχεδόν αδύνατον να ξαναβγείς. Είχα φτάσει και εγώ πολύ κοντά στο να τα χάσω όλα. Αλλά με τη βοήθεια του Θεού, τα κατάφερα» καταλήγει. Αυτή είναι η ιστορία ενός πολύ ιδιαίτερου πρώην κατάδικου και νυν κινηματογραφικού αστέρα.

The post Ντάνι Τρέχο: το πιο σκληρό καρύδι του Χόλιγουντ appeared first on Protagon.gr.