Δακρυγόνος νοσταλγία

Κανονικά θα έπρεπε να φοβάμαι τόσους ανθρώπους με κατακόκκινα μάτια στο πάτωμα και γύρω μου, αλλά για πρώτη φορά μετά από καιρό δεν φοβάμαι το πλήθος. Γιατί δεν είναι πλήθος, είναι άνθρωποι με κατακόκκινα μάτια, άνθρωποι που κλαίνε, εκεί στο πάτωμα, έχω ξεσυνηθίσει τον κόσμο, αλλά αυτός ο κόσμος δεν με τρομάζει, είναι άγριος και όχι απαλός, μυρίζει ιδρώτα ανάμεσα στη μυρωδιά δακρυγόνων, μυρίζει ασφυξία, λες και όλο το μετρό γέμισε μιαν ασυνήθιστη ασφυξία...
Keywords
Τυχαία Θέματα