Πολιτικές δολοφονίες στην Ελλάδα – Από τον Καποδίστρια στον Φύσσα

Ο βραβευμένος δημοσιογράφος Γεώργιος Σαρρής παρουσιάζει στο νέο του αποκαλυπτικό βιβλίο τη νεότερη Ιστορία του τόπου μέσα από τα εγκλήματά της. Από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια στον μουσικό Παύλο Φύσσα.

Αλήθεια, πόσοι γνωρίζουν ότι το άψυχο κορμί του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια έμελλε να μείνει άταφο επί 20 ολόκληρες ημέρες, πως ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης σφάχτηκε από έναν τζογαδόρο επειδή έκλεισε τις χαρτοπαικτικές λέσχες ή ότι ακόμη και σήμερα φυλάσσεται σε μουσείο της Αθήνας

το κομμένο αυτί και η παλάμη του δράστη που τραυμάτισε θανάσιμα τον βασιλιά Γεώργιο Α’; Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που παρουσιάζονται στο αποκαλυπτικό βιβλίο του βραβευμένου δημοσιογράφου και ιστορικού Γεώργιου Σαρρή υπό τον τίτλο «Πολιτικές Δολοφονίες στην Ελλάδα – Από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια στον μουσικό Παύλο Φύσσα» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Οξύ». 

Επί της ουσίας ο συγγραφέας διατρέχει τα 200 χρόνια ελληνικού κράτους μέσω της ιστορίας των δολοφονιών που συνέβησαν σε αυτό. Με γλαφυρό και εξαιρετικά εύληπτο τρόπο καταγράφονται όλα τα γνωστά και εν πολλοίς άγνωστα πολιτικά εγκλήματα που σκοπό είχαν να αλλάξουν τον κόσμο και σε μερικές περιπτώσεις δυστυχώς το πέτυχαν. Το «Π» παρουσιάζει σήμερα αποσπάσματα από το βιβλίο, στο οποίο ξετυλίγονται όλες οι σημαντικές πολιτικές δολοφονίες που συνέβησαν στη χώρα μας. 

«Πριν ακόμη πετάξει τα σπάργανα και δοκιμάσει να κάνει τα πρώτα της βήματα, η πολιτική ζωή του νεότευκτου ελληνικού κράτους έμελλε να κηλιδωθεί από το αίμα της δολοφονίας του πρώτου κυβερνήτη της, συρρικνωμένης τότε ακόμη επικράτειας, κόμη Ιωάννη Καποδίστρια. Το μοιραίο εκείνο φθινοπωρινό πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου 1831, ο 53χρονος επικεφαλής της Ελληνικής Πολιτείας θα σωριαζόταν νεκρός στην είσοδο της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα· στην καρδιά του αρχοντικού Ναυπλίου. Οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας μπορεί να πλήρωσαν πολύ σύντομα το τίμημα με τη δική τους ζωή, ωστόσο ο ρους της Ιστορίας είχε ήδη αλλάξει δραματικά» όπως επισημαίνει ο κ. Σαρρής.   

Λίγους μήνες αργότερα, αφικνείται στην ίδια πόλη ο ανήλικος Βαυαρός πρίγκιπας Όθων Α’, προκειμένου να πάρει το στέμμα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, δολοφονείται ο υπουργός Παιδείας Νικόλαος Κορφιωτάκης. Ο νεαρός δολοφόνος καταδικάζεται σε θάνατο. Οι δήμιοι αφού τον μαχαιρώνουν σε ολόκληρο το σώμα όταν προσπαθεί να το σκάσει, καρατόμησαν ακολούθως το άψυχο κουφάρι, για να μην τους πει κανείς ότι… δεν επιτέλεσαν το καθήκον τους.

Ο δεύτερος κατά σειρά βασιλιάς, Γεώργιος Α’, δέχθηκε τον Μάρτιο του 1913 πισώπλατους πυροβολισμούς από έναν ρακένδυτο φυματικό, την ώρα που έκανε ανέμελος τη βόλτα του στη Θεσσαλονίκη. Τα πραγματικά αίτια της φονικής πράξης δεν θα αποκαλυφθούν ποτέ, καθώς ο δράστης μετά την ενέργεια αυτοκτόνησε κατά την επίσημη εκδοχή. 

Αρχές του 20ού αιώνα, η ελληνική κοινωνία θα συγκλονιστεί επίσης από την δολοφονία του εν ενεργεία πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη, στα σκαλοπάτια της Βουλής. Ο δράστης θα του μπήξει με δύναμη το μαχαίρι στην κοιλιά. Στην ανάκριση που θα ακολουθήσει θα δηλώσει ότι σκότωσε τον πρωθυπουργό επειδή δύο μήνες νωρίτερα είχε κλείσει τις χαρτοπαικτικές λέσχες. 

Επόμενη σημαντική δολοφονία είναι αυτή του 42χρονου αντιβενιζελικού Ίων Δραγούμη που κάνει το μοιραίο λάθος να μην ακούσει το ένστικτο της συντρόφου του, ηθοποιού Μαρίκας Κοτοπούλη, που τον παρακαλούσε να μείνει σπίτι μέχρι να κοπάσει το κύμα βίας και εκτελείται στην περιοχή των Ιλισίων. Η πρώτη σφαίρα που δέχθηκε τον τράνταξε και τον ανάγκασε να στριφογυρίσει, δεχόμενος τις υπόλοιπες πισώπλατα. 

Ο κύκλος του αίματος θα ανοίξει ακόμη περισσότερο τα κατοπινά χρόνια και δη μεσούντος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου όπου καταγράφονται μια σειρά από πολιτικές δολοφονίες που αναλύονται ενδελεχώς στο βιβλίο. Ακολουθούν τα κατοπινά χρόνια μεταξύ άλλων το θανάσιμο χτύπημα με χειροβομβίδα κατά του υπουργού Δικαιοσύνης Χρήστου Λαδά, και του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, καθώς επίσης και του νεαρού Σωτήρη Πέτρουλα για τον οποίο ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε τραγούδι. Ο πρώτος και τελευταίος πολιτικός που δολοφονήθηκε στη χώρα μας από τρομοκράτες, ήταν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Παύλος Μπακογιάννης το 1989, ενώ το τελευταίο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα μόλις το 2013, καταδεικνύοντας ότι η εποχή των εγκλημάτων με πολιτικό πρόσημο, απέχει αρκετά από το τέλος της.

Για όσους τυχόν ενδιαφέρονται, η βιβλιοπαρουσίαση θα γίνει σήμερα Παρασκευή 11 Ιουνίου ώρα 19:30, στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου (Πανεπιστημίου 12, Αθήνα).

Το who is who του συγγραφέα

Ο Γεώργιος Σαρρής είναι παιδί της Μεταπολίτευσης που αν και κατάγεται από τρεις διαφορετικές περιοχές της χώρας (Τσιτάλια Αρκαδία, Ερμιόνη Αργολίδας και Εξάνθεια Λευκάδας), γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά, παίζοντας με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς στο δρόμο και κάνοντας βόλτες δίπλα στη θάλασσα, στο γραφικό Πασαλιμάνι. Όταν ήταν μικρός διάβαζε περισσότερο «Μπλεκ», «Περιπέτεια», «Λούκι Λουκ» και «Αστερίξ», παρά τα μαθήματά του. Ωστόσο από τότε ήξερα τι θέλει να γίνει: δημοσιογράφος. Θυμάται τον εαυτό μου σε ηλικία 10 ετών να παίρνει συνεντεύξεις από συγγενείς και φίλους (ακόμα τις έχω φυλαγμένες) ή να ψάχνει για ειδήσεις που συνέβαιναν στην πόλη και να τις δίνει ακολούθως στις τοπικές εφημερίδες.

Ολοκληρώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές εκπλήρωσε τις στρατιωτικές υποχρεώσεις και πριν ακόμη απολυθεί, είχε γραφτεί στη σχολή δημοσιογραφίας, τη μοναδική ιδιωτική σχολή που υπήρχε τότε, στην Αθήνα, ώστε να μην χάσει άδικα μια ολόκληρη χρονιά. Μετά όλα πήραν το δρόμο τους, που ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα και αγκάθια ταυτόχρονα – ή τουλάχιστον έτσι τον αντιλαμβανόταν. 

Με το που παίρνει το πτυχίο, ξεκινούσε η εφημερίδα «Εξουσία». Πήγε, τον δοκίμασαν, μάλλον τους έκανε, και από το 1996 και ένθεν ασχολείται πρωτίστως με το πολιτικό ρεπορτάζ σε εφημερίδες (“Έθνος της Κυριακής”, “Παραπολιτικά”, “Espesso”,  “Εξουσία”, “Χώρα”, κ.α.), τηλεοπτικά κανάλια (OPEN TV, MEGA, ΕΡΤ, Κανάλι 10, Extra 3, κ.α.), ραδιοφωνικούς σταθμούς (ΕΡΑ), περιοδικά (“All about History”, “Maxim”, “Τόλμη”, κ.α.) και ιστοσελίδες (newsbeast, parapolitika, κ.α.). 

Το 2019 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με την ανώτατη δημοσιογραφική διάκριση, το βραβείο Αθ. Μπότση, «για την αντικειμενική και με πληρότητα παρουσίαση ιστορικών πολιτικών θεμάτων», ενώ την περίοδο 2020 – 2021 παρουσίαζε την αφιερωματική σειρά ντοκιμαντέρ του OPEN TV «..και εγένετο Ελλάς, 1821 – 2021», με αφορμή τη συμπλήρωση δύο αιώνων από την έναρξη της Επανάστασης.

Παράλληλα σπούδασε Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, είναι τελειόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και στο μεταπτυχιακό του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του πανεπιστημίου Κρήτης, στο πρόγραμμα της Σύγχρονης Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας. 

 

To άρθρο Πολιτικές δολοφονίες στην Ελλάδα – Από τον Καποδίστρια στον Φύσσα δημοσιεύτηκε στο NewsIT .