Τολμήστε

Τελικά, κάποια πράγματα στο ελληνικό μπάσκετ δεν αλλάζουν εύκολα. Όπως ότι δεν μπορεί να γίνει μία πρεμιέρα της προκοπής στο πρωτάθλημα της Α1. Προ διετίας απεργία των παικτών και είσοδος των ΜΑΤ στο παρκέ του Ελληνικού, πέρυσι αναβολή λόγω... ΕΡΤ, φέτος δεν πρωτοτυπήσαμε και βαδίζουμε στην πεπατημένη... Αναβολή επ’ αόριστον είναι η μοναδική διαφορά.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχω μιλήσει και έχω

ακούσει τις απόψεις κάθε πλευράς που εμπλέκεται στην περιβόητη ιστορία των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Θα προσπαθήσω λοιπόν να δω όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμα και να καταθέσω τις δικές μου σκέψεις πάνω σε αυτό το θέμα.

Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικά είμαι αντίθετος στην αναβολή της πρεμιέρας αφού θεωρώ ότι η απόφαση των ΚΑΕ και κατ’ επέκταση του ΕΣΑΚΕ το μόνο που κάνει είναι να πλήττει το ίδιο το άθλημα και να απομακρύνει (κι άλλο) τους φιλάθλους και φαν του αθλήματος. Που, πιστέψτε με, είναι ακόμη πολλοί αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμη. Δεν συμφωνώ με την απόφαση αυτή καθεαυτή της αναβολής η οποία (απόφαση) έχει μεν βάση και ουσία για τις ομάδες, αλλά μου μοιάζει σαν να χτυπάνε οι ομάδες το σαμάρι (ΕΡΤ) για να φοβηθεί ο γαϊδαρος (πολιτεία).

Οι ομάδες, αυτές που ψήφισαν υπέρ της αναβολής έχουν λοιπόν τα δίκια τους. Το πόσο δίκιο έχουν συνολικά θα το αναλύσουμε παρακάτω. Στο "δια ταύτα" δηλαδή. Εχουν δίκιο που γκρινιάζουν και στυλώνουν τα πόδια για την αντιμετώπιση της οποίας -συνεχίζει να- τυγχάνει το μπάσκετ σε σύγκριση με το ποδόσφαιρο, ή για να το συγκεκριμενοποιούμε τα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα της Superleague και της Football League. Πρωταθλήματα ναι, ποιου αθλήματος δεν ξέρω...

Των στημένων, των μπράβων, των κασετών, της ανομίας αλλά κυρίως (για τον φίλαθλο), του άθλιου από κάθε άποψη θεάματος. Μόνο κάποιος με τη βοήθεια... ουσιών θα μπορούσε να παρακολουθήσει ολόκληρο έναν αγώνα αυτών των "πρωταθλημάτων". Δεν θα πιστέψετε δε ποιος είπε πρόσφατα "απορώ ποιοι είναι αυτοί που πληρώνουν συνδρομή για να παρακολουθούν αυτό το οικτρό θέαμα κάθε εβδομάδα", αλλά αυτό είναι μία άλλη κουβέντα...

Το ποδόσφαιρο λοιπόν που είναι ένα όμορφο άθλημα (όταν παίζεται εκτός Ελλάδας...) παραμένει το "αγαπημένο παιδί" της πολιτείας. Ομάδες ανεβοκατεβαίνουν κατηγορίες με βάση τα γνωστά ψηφαλάκια, οι επιχορηγήσεις μέσω ΟΠΑΠ ή άλλου τρόπου με τη μορφή "χορηγίας" πάνε και έρχονται και δικαίως οι ομάδες του μπάσκετ αισθάνονται και είναι αδικημένες αφού ήταν και παραμένουν τα αποπαίδια στα οποία πετάνε ένα... ξεροκόμματο και αν τους αρέσει καλώς. Αλλιώς; Αποχή.

Για να μην πιάσω το κεφάλαιο ΕΡΤ. Ναι η χώρα βρίσκεται σε κρίση (οικονομική, πολιτική, θεσμών κλπ) αλλά όταν πρόκειται να βολέψουμε τα "δικά μας" παιδιά (χρόοοονια τώρα) όλα πάνε περίπατο. Ξέρετε λοιπόν πόσο θα κοστίσουν -συνολικά- στην ΕΡΤ τα 14 άτομα που προσλήφθηκαν πριν λίγες μέρες (ορισμένα εκ των οποίων είναι άξιοι συνάδελφοι φυσικά) στο πλαίσιο της αλλαγής της διοίκησης στη δημόσια τηλεόραση; Μόλις 750.000 ευρώ. Πάνω-κάτω όσα "έκοψε" η ΕΡΤ σε σχέση με πέρυσι από τις 14 (