Ομάδες στην άμμο

Πέρασαν 26 χρόνια από την πρώτη φορά που ο Σερ Άλεξ Φέργκισον πέρασε την πόρτα της Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ. Είκοσι έξι ολόκληρα χρόνια! Τί κι αν έχει γεράσει στον ίδιο πάγκο, τί κι αν γνώρισε αποτυχίες και ήττες, τί κι αν πολλές από τις επιλογές του απέτυχαν. Οι Άγγλοι τον εμπιστεύτηκαν και του έδωσαν τα κλειδιά της ομάδας.

Αν μια ομάδα στην Ελλάδα είχε υποστεί την ήττα που δέχθηκε πέρυσι η παρέα του "Σερ" από τη συμπολίτισσα και μισητή εχθρό Σίτι, ο προπονητής δεν θα είχε απλά απολυθεί, θα είχε… εξοριστεί από την πόλη.

Όχι σε κλαμπ με αθλητικό πολιτισμό και σκέψη, με στοχοπροσήλωση, με λογική.

Στην Ελλάδα χρειάζονται 26 ημέρες για να ξεκινήσει η προπονητολογία. Ήδη δύο τεχνικοί έχουν αντικατασταθεί, πριν ακόμα φτάσουμε στην πέμπτη αγωνιστική. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ήδη σε άλλες δύο ομάδες (μια μικρομεσαία και μία από τη χαμηλή ζώνη του πρωταθλήματος) έχει αρχίσει γκρίνια και προβληματισμός.

Μήπως στην κορυφή δεν είναι κάπως έτσι οι σκέψεις. Αν ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε χάσει από την Τσεντεβίτα ίσως το έδαφος να μην ήταν στέρεο, ο Αργύρης Πεδουλάκης -μετά την ήττα από τον Ίκαρο, στον οποίο νωρίτερα υπήρχε μουρμούρα για τον Πρίφτη- δέχεται δυσανάλογη πίεση, σε σχέση με την πίεση που υπήρχε σε ανάλογες περιπτώσεις (ήττα από Ολυμπιάδα Πατρών, ήττα από Καβάλα) στον προκάτοχό του.

Μπορεί κανείς να πει ότι καθένας κερδίζει την… ασυλία του, αλλά πρέπει να του δώσεις χρόνο και χώρο. Τί πρόλαβε να κάνει ο Αλεξανδρής και ο Χουγκάζ για να κριθούν; Τίποτα.

Θα αναρωτηθεί κανείς "μα πρέπει να περιμένουμε 26 χρόνια για να κρίνουμε έναν προπονητή"; Προφανώς όχι. Όμως πρέπει να μπουν εξ αρχής όροι, κοινές βλέψεις από τη διοίκηση και τον κόουτς, να υπάρξουν αναλύσεις του μοντέλου, ώστε να προβλεφθούν κίνδυνοι, υψηλές και χαμηλές τιμές στα αποτελέσματα και βάσει αυτών, αφού συνδυαστούν με την επένδυση, το κατά πόσο υπάρχει γόνιμο έδαφος για παραγωγή παικτών, να οριστούν οι στρατηγικοί και τακτικοί στόχοι.

Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Στην ουσία ο προπονητής κρίνεται από τα κέφια των παικτών, από το αν μπήκε η μπάλα στο καλάθι μετά από ελεύθερο σουτ, ή αν πέτυχε η ομάδα τον καθοριστικό πόντο με σουτ απελπισίας. Η τυχαιότητα παίζει καθοριστικό ρόλο, άρα δεν μπορούμε να συζητάμε για οργανωμένο σχεδιασμό ομάδων.

Απλά πράγματα σημειώνουμε, αλλά τα απλά είναι δύσκολα. Αν κανείς θελήσει να "χτίσει" μια επιχείρηση δεν έχει παρά να δει πώς λειτουργούν οι πιο πετυχημένοι της αγοράς, να προσαρμόσει τα δεδομένα στα δικά του μέτρα και αναλόγως να λειτουργήσει.

Το μοντέλο της Μάντσεστερ, το οποίο σε ένα μεγάλο βαθμό ακολούθησε ο Παναθηναϊκός (είναι τυχαίο πως μιλάμε για δυο ομάδες υψηλής αποδοτικότητας, σε διαφορετικά αθλήματα;), μπορεί να μην είναι εφαρμόσιμο σε συλλόγους όπως ο Άρης, η Καβάλα, όμως δίνει εικόνες και ιδέες για όσους θελήσουν να το παρακολουθήσουν (κι ας μην το αντιγράψουν).

Το "φύγε εσύ, έλα εσύ" μπορεί να έχει και τα θετικά του στοιχεία (για παράδειγμα ο Άρης μετρά δύο νίκες με τ