Ο Καμίνης για… Τρινκέρι!

Τελικά, όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Ελπίζαμε ότι ήταν φήμες, αλλά "επί ματαίω". Ο παγκοσμίου… φήμης Ιταλός τεχνικός Αντρέα Τρινκέρι (ή Τρινκιέρι, ή όπως λέγεται - άλλο δράμα κι αυτό τώρα) αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της "επίσημης αγαπημένης". Όπως ήταν φυσικό η "είδηση", ο θεός να την κάνει είδηση, αφού η (διάτρητη) Ομοσπονδία απέτυχε και επικοινωνιακά να πλασάρει το θέμα, κάνει τον γύρο των ΜΜΕ και των site

Oι γείτονες "πανηγύριζαν" και λαλούσαν προ πολλού για το πρωτοχρονιάτικο "δώρο" του Γιώργου Βασιλακόπουλου. Που, για πρώτη φορά ενδεχομένως έπειτα από πολλά έτη, έλεγε την αλήθεια. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δηλαδή.

Τί είχε πει ο πρόεδρος; Είχε αφήσει να διαρρεύσει ότι ο διάδοχος του Ηλία Ζούρου θα είναι ξένος. Ξένος είναι. Είχε πει, ότι θα το ανακοινώσει με την αλλαγή του χρόνου. Με την αλλαγή το ανακοίνωσε. Λίγο ακόμη και θα το έλεγε ο λαλίστατος Καμίνης, με φόντο τον Παρθενώνα. Η καθυστέρηση της αλλαγής του χρόνου εξαιτίας του "φάουλ" του δημάρχου εκεί παρέπεμπε. Ότι περίμενε, θαρρείς, το ευχάριστο μαντάτο από τον Βασιλακόπουλο για να μάθει μέσω της ΕΡΤ όλη η υφήλιος για τη "βόμβα" της ΕΟΚ. Ας σοβαρευτούμε όμως…

Πήραμε την πάσα από τον σύντροφο (με την κυριολεκτική έννοια της λέξης) Γιώργο Κογκαλίδη, ο οποίος αναζητούσε φωτογραφίες του "εθνικού σταρ" (του Ανδρέα ντε) για να "ντύσει" το θέμα της "Σβετλάνας" (σ.σ. που χρόνια παλεύουμε να μάθουμε ποια είναι, αλλά δεν μας κάνουν και όλα τα χατίρια στο σάιτ), η οποία ξεκίνησε "με το δεξί" τη νέα χρονιά. Χιουμοράτη, πιπεράτη, στιλάτη.

Ο "εθνικός σταρ" της καλλιτεχνικής σκηνής μοιάζει με τον εθνικό προπονητή εμφανισιακά. Αυτό είναι προφανές και για έναν στραβό. Το ερώτημα είναι: Μπορεί ο εθνικός προπονητής να εξελιχθεί σε… εθνικό σταρ; Όπως κατάφερε για παράδειγμα ο Παναγιώτης Γιαννάκης; Μπορεί ο εθνικός προπονητής να οδηγήσει την Εθνική σε εθνικές νίκες επιπέδου Γιαννάκη, Πολίτη, αλλά και άλλων;

Ο φίλαθλος κόσμος της Εθνικής για πρώτη φορά στα χρονικά αντιδρά με ειρωνικό, ή επιθετικό τρόπο στην επιλογή. Τέτοια μαζική αντίδραση, σε διαδικτυακά φόρα και τόπους κοινωνικής δικτύωσης, δεν έχει ξαναϋπάρξει, γεγονός που δικαιολογεί το ρίσκο (ήπια λέξη) Βασιλακόπουλου, του οποίου το κριτήριο ερευνάται.

Σε μία περίοδο, που το ελληνικό μπάσκετ (έστω και λόγω της οικονομικής στενότητας) βρίθει ελληνικών επιλογών, αφού όλες οι ΚΑΕ συνεργάζονται με Έλληνες προπονητές, η υπέρτατη αρχή του μπάσκετ επέλεξε αλλοδαπό. Και μάλιστα αμφιβόλου προελεύσεως και ποιότητας. Δίχως ένα κανονικό τρόπαιο στο ενεργητικό του.

Στον αντίποδα, Έλληνες προπονητές, όχι λίγοι, κοσμούν τα ξένα γήπεδα. Μόλις πριν από μερικές ημέρες, οι Ρώσοι -που προφανώς δεν ξέρουν από… μπάσκετ- επέλεξαν τον Κατσικάρη για να καθοδηγήσει το αντιπροσωπευτικό τους συγκρότημα, ήτοι τον έχρισαν στην πιο περίοπτη (σε δημοφιλία) θέση της χώρας, μετά από εκείνη του Πούτιν!

Οι Γάλλοι επέλεξαν Γιαννάκη για το εθνικό τους πρωτάθλημα και δεν θα εκπλαγούμε αν αύριο - μεθαύριο τον χρίσει ο… Ολάντ εθνικό προπονητή σε λαμπρή τελετή στα Ιλίσια Πεδία. Οι Ευρωπαίοι έχουν "κάνει δικό" τους ουσιαστικά τον Φλεβαράκη. Ο Δικαιουλάκος από τη νεότερη γενιά αποτελεί κόσμημα για τις ομοσπονδίες άλλων χωρών. Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, βεβαίως, και ζητούμε προκαταβολικά συγγνώμη, αν λησμονήσαμε κάποιον.

Δηλαδή, για την ελληνική Ομοσπονδία δεν υπήρχε κατάλληλος Έλληνας; Έστω και από θέση "παρτάιμ"; Οι Έλληνες παράγοντες εμπιστεύτηκαν επενδύσεις εκατομμυρίων (Γιαννακόπουλοι, Αγγελόπουλοι) ή χιλιάδων ευρώ σε Έλληνες προπονητές, αλλά η ΕΟΚ επέλεξε Ιταλό, που αναδείχθηκε… σε ένα παρακμασμένο πρωτάθλημα και πανηγυρίζει μέσω ανακοίνωσης για την κατάκτηση του Σούπερ Καπ (πω!) Ιταλίας! Yπάρχουν και ξένοι προπονητές υψηλού βεληνεκούς, οι οποίοι να υποθέσουμε αρνήθηκαν την πρόταση Βασιλακόπουλου;

Θα θεωρούσαμε επίσης ρηξικέλευθη ιδέα για παράδειγμα από μέρους των "παλαιολιθικών" της ΕΟΚ να επιλεγεί ο… Δημήτρης Παπανικολάου, ή ο Γιώργος Λημνιάτης (σ.σ. που έχει μάλιστα εμπειρία ως ομοσπονδιακός) για τη θέση του πρώτου τεχνικού, αντί να επιλέγουν για βοηθοί του.

Θα επρόκειτο για μία "εθνική πρόταση", που θα είχε τη σημειολογία της. Για να μην πάμε στο αυτονόητο (σ.σ. αν και η Εθνική δεν είναι άσυλο) ότι σε περίοδο βαθιάς εθνικής ύφεσης υπήρχε ένας λόγος παραπάνω να συμφωνήσουν με Έλληνα προπονητή, εφόσον ξένος περιωπής δεν μας έκανε την τιμή.

Σε κάθε περίπτωση, τόσο εμείς, όσο και οι λοιποί συνέλληνες είναι πρόδηλο ότι επιθυμούμε ο Ιταλός τεχνικός να πετύχει και να πάνε στο καλάθι των αχρήστων όλες οι κριτικές. Η αχώνευτη επιλογή δεν απαγορεύει το να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις το εθνικό συγκρότημα, που ξέρει να γοητεύει τον κόσμο και να κάνει την Ελλάδα υπερήφανη.

Η κληρονομιά που αναλαμβάνει ο Ιταλός είναι βαριά, έστω κι αν είναι νωπές οι μνήμες από το "Βατερλό" του προολυμπιακού. Το ξέρει ο Τρινκέρι. Φοβόμαστε, ότι δεν το ξέρουν, ή μάλλον το ξέχασαν οι αξιωματούχοι της ΕΟΚ…

[email protected]