Ο Δικέφαλος δεν ξεχνά…

4 Οκτωβρίου 1999. Ακριβώς 14 χρόνια πριν, η μοίρα επέλεξε να παίξει το πιο άσχημο παιχνίδι σε έξι οπαδούς του ΠΑΟΚ, βυθίζοντας στο πένθος τις οικογένειές τους , αλλά και την οικογένεια του «Δικεφάλου» .

Το θετικό αποτέλεσμα που είχε αποσπάσει ο ΠΑΟΚ στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, είχε δημιουργήσει ένα κλίμα ευφορίας στο ταξίδι της επιστροφής. Γύρω στις 04:30 τα ξημερώματα όμως, στην καταραμένη

κοιλάδα των Τεμπών, το γέλιο σταμάτησε με τον πιο βίαιο τρόπο για όλους και ο χρόνος μοιάζει να πάγωσε για πάντα. Το τελευταίο λεωφορείο με τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, δεν έφτασε ποτέ. Ο οδηγός στην προσπάθειά του να προσπεράσει ένα προπορευόμενο όχημα, έχασε τον έλεγχο του λεωφορείου, με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με διερχόμενο φορτηγάκι και να καταλήξει σε ένα χαντάκι παρασύροντας στο θάνατο έξι ψυχές στο άνθος της ηλικίας τους.

Από τα συντρίμμια του μοιραίου λεωφορείου νεκροί ανασύρθηκαν οι Δημήτριος Ανδρεαδάκης 25 χρόνων, Γεώργιος Γκανάτσιος 22 χρόνων, Αναστάσιος Θέμελης 22 χρόνων, Χαράλαμπος Ζαπουνίδης 20 χρόνων, Χριστίνα Τζιόβα 18 χρόνων και ο Κυριάκος Λαζαρίδης 17 χρόνων, όλοι τους μέλη του Σ.Φ. ΠΑΟΚ Κορδελιού, που έζησε με τον πιο έντονο τρόπο αυτή την τραγωδία.

Λέγεται πως πεθαίνεις πραγματικά, όταν πεθάνει και ο τελευταίος άνθρωπος στη Γη, που σε θυμάται. Αν αυτό αληθεύει, τα έξι αυτά παιδιά, δεν θα πεθάνουν ποτέ, γιατί πολύ απλά ποτέ δεν θα σταματήσει να τους θυμάται κανείς. Γιατί πέρα από τα χρώματα και τις ομάδες, πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι.