Μανόλης Παπαμακάριος στο Basketblog: «Δεν είχε καν περάσει από το μυαλό μου...» (pics+vid's)

Ιστορία, βγαλμένη μέσα από τα πιο όμορφα «όνειρα» κάθε... ρομαντικής ψυχής του ελληνικού μπάσκετ. Ένας παίκτης με τρομερές παραστάσεις εντός κι εκτός συνόρων, έχοντας διατελέσει αρχηγός του Ολυμπιακού, έχοντας φορέσει το εθνόσημο και συμβάλλοντας σε ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά μπασκετικά «θαύματα» με τη συμμετοχή του Μακεδονικού στον τελικό του ULEB Cup

Τα χρόνια έχουν περάσει, εκείνος είναι 35 ετών και... Μπα, ας αλλάξουμε σενάριο, τα χρόνια δεν παίζουν ρόλο. Με «καρδιά εφήβου» και επιδεικνύοντας την ηγετική του «στόφα» σε κάθε ευκαιρία, έχει βοηθήσει καθοριστικά, στο να φτάσει για πρώτη φορά μια νεοφώτιστη ομάδα της δεύτερης τη τάξει κατηγορίας, στον τελικό του Κυπέλλου, «σκοτώνοντας» 5 «γίγαντες» της κορυφαίας κατηγορίας, με κορυφαία κατάκτηση το «σκαλπ» του ΠΑΟΚ. Κόντρα στον Παναθηναϊκό, δεν υπάρχει κάτι που να αλλάζει για τον ίδιο και τον Φάρο. Μπόλικη «άγνοια κινδύνοι», αφού δεν είναι το φαβορί κόντρα στους φορμαρισμένους «πράσινους» και άλλη μια υπόσχεση να μη γίνει, σε καμία περίπτωση, ένα ματς τυπικής διαδικασίας στο Κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων.

Ο Μανόλης Παπαμακάριος, μιλάει στο Basketblog.gr για το όμορφο «παραμύθι» που βιώνουν ο ίδιος και οι συμπαίκτες του, κάτι που όπως παραδέχεται, δεν είχε ούτε σαν «φευγαλέα» σκέψη, όταν υπέγραφε το συμβόλαιό του με τον Φάρο. Περιγράφει το τι σημαίνει να παίζεις σε έναν τελικό, ξεκαθαρίζοντας πάντως πως, παρά τη γιορτή αυτή, βασικός στόχος παραμένει η άνοδος στην Α1, έστω κι αν η ύπαρξη των δύο υποχρεώσεων ταυτόχρονα, κάπως «μπέρδεψε» την ομάδα του εσχάτως. Τέλος, δε διστάζει να μιλήσει για τα σχέδιά του, αναφορικά με το μέλλον του ως παίκτη, ενώ θυμάται ακόμη έντονα, το επίτευγμα με τον Μακεδονικό του Αργύρη Πεδουλάκη...

Μανόλη, παίζεις κόντρα στον Παναθηναϊκό, άλλον έναν τελικό στην καριέρα σου. Πώς βιώνεις τέτοιες στιγμές;

Προσπαθήσαμε αρκετά, για να φτάσουμε σε αυτό τον τελικό. Είναι μεγάλη υπόθεση, να βρίσκεται σε αυτό το σημείο, μια νεοφώτιστη ομάδα της Α2, και μάλιστα απέναντι στον Παναθηναϊκό, που όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει ως σύλλογος. Για εμάς, το ματς αυτό είναι πραγματική γιορτή και αυτό που μπορώ να σου εγγυηθώ, είναι πως θα το απολαύσουμε.

Κατά κάποιο τρόπο, μπορούμε να πούμε ότι έχετε μια άγνοια κινδύνου, με δεδομένα, ότι έχετε αποκλείσει πέντε ομάδες Α1 και παίζετε απέναντι σε μια ομάδα, όπως ο Παναθηναϊκός;

Η αγωνιστική κατάσταση του Παναθηναϊκού τη δεδομένη στιγμή, για να λέμε την αλήθεια, δε μας αφήνει πολλά περιθώρια να είμαστε αισιόδοξοι. Αυτό που θέλουμε, όμως, είναι να είμαστε ανταγωνιστικοί στο μέγιστο δυνατό βαθμό, ώστε να το ευχαριστηθεί ο κόσμος και, κυρίως εμείς σαν ομάδα, γιατί βρισκόμαστε στο τέλος ενός ταξιδιού, στο ξεκίνημα του οποίου κανείς δεν φανταζόταν αυτή την κατάληξη.

Φανταζόσουν, ακόμη και μέχρι πέρυσι, έχοντας παίξει σε κορυφαίο επίπεδο σε Ελλάδα και Ευρώπη, ότι θα πήγαινες σε ομάδα Α2 και θα έφτανες σε τελικό Κυπέλλου με αυτή;

Για να σου πω την αλήθεια, το καλοκαίρι που πήρα την απόφαση να έρθω στον Φάρο, δεν είχε καν περάσει από το μυαλό μου, ότι μπορούμε να φτάσουμε στον τελικό του Κυπέλλου. Όσο περνούσαν τα παιχνίδια, όμως, η ομάδα πίστεψε ότι είχε τις δυνατότητες να πετύχει κάτι τέτοιο, βάσει ρόστερ και τρόπου λειτουργίας, με αποτέλεσμα εν τέλει να τα καταφέρει.

Τα συναισθήματα που προκαλούνται με αυτή την επιτυχία, είναι ανάλογα άλλων επιτυχιών του παρελθόντος σε πιο υψηλό επίπεδο;

Νομίζω, ότι κάθε μπασκετική χρονιά κρύβει τις δικές της εκπλήξεις και τα δικά της συναισθήματα. Μέχρι τώρα, στην ομάδα αυτήν έχουμε σαφώς περισσότερες χαρές, παρά απογοητεύσεις, αλλά πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι, γιατί παράλληλα έχουμε άλλα 9 παιχνίδια στην Α2, όπου κρίνεται πια η άνοδός μας στην Α1. Τελειώνοντας με αυτή τη γιορτή, οφείλουμε να επανέλθουμε στην καθημερινότητά μας. Καλή η «παρένθεση» του Κυπέλλου, αλλά βασικός μας στόχος είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α2.

Έχοντας αποκλείσει τον ΠΑΟΚ και περνώντας στον τελικό, κάνετε τρεις ήττες σε τέσσερα παιχνίδια της Α2, από εκεί που ήσασταν αήττητοι. Μήπως σε αυτό το διάστημα, «μπλέξατε» κάπως τις υποχρεώσεις σας στην Α2, με την προετοιμασία του τελικού;

Ναι, το πιστεύω ότι ισχύει αυτό που λες. Θα έλεγα, όμως, ότι είναι και ανθρώπινο μετά από σπουδαίες επιτυχίες, οι παίκτες αδειάζουν λίγο ψυχολογικά και χαλαρώνουν πνευματικά, κάτι που αποτελεί κατά τη γνώμη μου και τον κύριο λόγο που κάναμε τις πρώτες μας δύο ήττες στην Α2, κόντρα σε Πανερυθραϊκό και Λιβαδειά. Θεωρώ, βέβαια, πως όταν με το καλό επιστρέψουμε στη «ρουτίνα» μας, θα μπορέσουμε να συγκεντρωθούμε απόλυτα στο βασικό μας στόχο και, με την εμπειρία που διαθέτουν όλα τα παιδιά σε αυτό το σύνολο, να είμαστε αυτοί που στο τέλος θα πανηγυρίσουμε.

Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από την Α2, παίζοντας για πρώτη φορά;

Την φετινή χρονιά, έχω να σου πω ότι η Α2 είναι ένα πολύ σκληρό και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, καθώς πολλά παιδιά που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε ομάδες της Α1, πήραν την απόφαση να πάνε σε χαμηλότερη κατηγορία. Βλέπουμε παιχνίδια πολύ δυνατά, που κρίνονται στον πόντο και δημιουργούν όλη αυτή τη θετική εικόνα για το πρωτάθλημα αυτό. Οι εντυπώσεις μου από την Α2, μόνο θετικές είναι.

Σκέφτεσαι να κλείσεις με έναν τέτοιο τρόπο την καριέρα σου; Να ανέβει, δηλαδή, η ομάδα στην Α1 κι έπειτα να στεριώσει, ή υπάρχουν μήπως κι άλλα όνειρα στο μυαλό σου;

Προσωπικά, δε βάζω χρονικούς περιορισμούς στο πώς και το πότε θα σταματήσω την αγωνιστική μου δραστηριότητα. Σε κάθε περίπτωση, βραχυπρόθεσμα θέλω να βρεθώ στην Α1 με τον Φάρο και να αγωνιστώ με την ίδια ομάδα στην κορυφαία κατηγορία. Αργότερα, θα κάνω μια αξιολόγηση με τον εαυτό μου, κι αν είμαι σωματικά, σε θέση να μπορώ να παίζω μπάσκετ, όπως θέλω, θα συνεχίσω μέχρι το σημείο που δε θα αντέχω.

Έχεις συμμετάσχει σε μια σειρά από μεγάλα γεγονότα και αρκετούς τελικούς. Ποιο είναι το παιχνίδι, που δε θα ξεχνούσες ποτέ;

Η συμμετοχή του Μακεδονικού στον τελικό του ULEB Cup, ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, κυρίως για τον τρόπο, με τον οποίο ήρθε η πρόκριση. Είχαμε χάσει με διαφορά 23 πόντων από την Χέμοφαρμ κι έπρεπε να την καλύψουμε στον επαναληπτικό αγώνα. Όχι απλά την ανατρέψαμε, αλλά κερδίσαμε μάλιστα με διαφορά 28 πόντων, παίζοντας στον τελικό με τη Λιέτουβος Ρίτας. Ήταν πραγματικά, ένα ματς-ορόσημο για εμένα.