Η ειδοποιός διαφορά

Το τέλος του πρώτου γύρου της Ευρωλίγκας βρήκε τον Ολυμπιακό αήττητο με ρεκόρ 5-0 , ουσιαστικά να έχει καθαρίσει την υπόθεση πρόκριση στο ΤΟΡ 16 και να φαντάζει ως το πρώτο φαβορί του ομίλου για την πρωτιά και τον Παναθηναϊκό με ρεκόρ 2-3 να αναζητά, σε πρώτη φάση τις νίκες που χρειάζονται για να κάνει το αυτονόητο και σε δεύτερη να βελτιώσει την εικόνα του.

Όχι ότι ο Ολυμπιακός θάμπωσε με τον τρόπο που αγωνίστηκε και

τελικά νίκησε την Ζιελόνα Γκόρα. Ωστόσο οι «ερυθρόλευκοι» , πέρα από το απόλυτο, τουλάχιστον έχουν κάνει και δυο-τρία παιχνίδια στα οποία κυριάρχησαν και έδειξαν τα ποιοτικά τους στοιχεία. Ειδικά εκτός έδρας, Γαλατασαράϊ και Σιένα. Έχει σημασία αυτό το «εκτός έδρας» γιατί εκεί είναι που κάθε ομάδα εμφανίζεται πιο συγκεντρωμένη και σε κατάσταση επαγρύπνησης. Αντίθετα στα εντός έδρας παιχνίδια, με θεωρητικά ασθενέστερους αντιπάλους (Μπάγερν, Ζιέλονα Γκόρα), ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε από υπερόπτης ως αλαζόνας. Δεν είναι τυχαίο ότι η μορφή του αγώνα με τους Πολωνούς ήταν πανομοιότυπη με εκείνη κόντρα στον ΠΑΟΚ, τρεις μέρες νωρίτερα. Δεν ξέρω αν πιστεύει ότι εύκολα ή δύσκολα, με ένα ξέσπασμα, θα καταφέρει να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του, το σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή θα το πληρώσει. Ίσως και να του χρειάζεται να το πληρώσει, όσο είναι νωρίς.

Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, αν το εξετάσουμε ψυχρά, μέχρι το τέλος της πρώτης φάσης της Ευρωλίγκας, πιο μεγάλη σημασία χρειάζεται να δώσουν οι Πειραιώτες στα ύπουλα ματς του πρωταθλήματος, παρά στα Ευρωπαϊκά. Μια απροσδόκητη ήττα στο ελληνικό πρωτάθλημα, θα είναι ζημιά γιατί θα ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητές τους να διεκδικήσουν την πρωτιά στην κανονική περίοδο. Μην ξεχνάμε ότι ξεκίνησαν με -2 και ότι έχουν να πάνε στο ΟΑΚΑ στον δεύτερο γύρο για να παίξουν με τον Παναθηναϊκό. Στην Ευρωλίγκα και να χάσουν ένα ή δυο ματς δεν χάθηκε ο κόσμος. Μη σας πω ότι θα τους κάνει και καλό γιατί θα τους προσγειώσει.

Από την άλλη, για τον Παναθηναϊκό, το πρόβλημα δεν είναι τόσο το 2-3 στον όμιλο, αλλά ότι ακόμη, σε κανένα παιχνίδι δεν έχει δείξει να βρίσκει ρυθμό. Τουναντίον, με εξαίρεση την Λαμποραλ, την οποία πέτυχε μισή , σε όλα τα υπόλοιπα ματς βρισκόταν πίσω και κυνηγούσε να αρπάξει τη νίκη από τα χέρια του αντιπάλου. Τα κατάφερε μόνο στην «Χάλα Πιονίρ». Τα βασικά του προβλήματα έχουν αναλυθεί επαρκώς τον τελευταίο καιρό. Αργά πόδια, έλλειψη οργανωτή, κατανομή χρόνου και ρόλων και αναζήτηση της χημείας που θα τον βοηθήσει να αρχίσει να παίζει κυρίαρχο ρόλο στο ρυθμό του ματς. Μια άλλη σημαντική διαφορά, είναι ότι στον Παναθηναϊκό έχει αρχίσει να αναπτύσσεται προβληματισμός και αναζήτηση της καλύτερων δυνατών χειρισμών που θα δώσουν τις αναγκαίες λύσεις.

Κανείς όμως δεν αμφιβάλλει ότι και οι δυο, έχουν ακόμη πολύ δρόμο μπροστά τους και χρειάζεται να βελτιωθούν είτε σε νοοτροπία , είτε αγωνιστικά , για να γίνουν καλύτεροι.