Η… ανατομία ενός ανταγωνιστή-μαχητή

Έχει μιλήσει σε τόσες συνεντεύξεις στην ζωή και την καριέρα του, που θα κινδύνευε από υπερβολική προβολή. Αν και φροντίζει συχνά με τις συμπεριφορές του να μην επαναλαμβάνεται και να δίνει «τροφή» για σχόλια. Και, φυσικά συχνότερα, να προτιμά να «μιλά» με τις πράξεις του μέσα στα παρκέ. Ενώ έχοντας πει τόσα πράγματα για τον τελευταίο τραυματισμό του, τον περασμένο Απρίλιο στον αχίλλειο τένοντα, θαρρεί κανείς πως ο Κόμπι Μπράιαντ προσφέρει καθημερινά «δελτία Τύπου». Γι’ αυτό και ο Λι Τζένκινς, δημοσιογράφος του περιοδικού «SportsIllustrated», που μίλησε μαζί με τον αρχηγό των Λέικερς, για το

εξώφυλλο του «SI» της 21ης Οκτωβρίου, αντί να κάνει λόγο για «απλή συνέντευξη», αποφάσισε να αποκαλέσει την κουβέντα του με τον 35χρονο σταρ ως «την ανατομία ενός ανταγωνιστή-μαχητή».

Ο Κόμπι, φορώντας την νέα μαύρη φανέλα της ομάδας του, απάντησε σε ερωτήσεις σχεδόν για όλα τα ζητήματα της καριέρας του. Από τους 5 τίτλους με το Λ.Α. ως το «διαζύγιο» με τον Σακίλ Ο’Νιλ, το 2004. Από τα παιδικά του χρόνια (με συνοδεία πολλών προσωπικών και σπάνια δημοσιευμένων οικογενειακών φωτογραφιών) ως την σύζυγό του, Βανέσα και τον προσωρινό χωρισμό τους. Και από τους επερχόμενους στόχους του ως το πότε -και αν- θα γυρίσει δυνατός. Γιατί ο ίδιος παραδέχθηκε, σε ένα από τα αποσπάσματα που θα διαβάσετε παρακάτω, ότι «δεν ξέρω πώς και σε τι κατάσταση θα επιστρέψω από αυτόν τον τραυματισμό. Αν και η πίστη μου λέει ότι θα βρω τον τρόπο»…

Ο Λι Τζένκινς αποκάλεσε τον Κόμπι «legendary workaholic» (=«θρυλικό λάτρη της δουλειάς»). Γράφοντας πως «από την ηλικία των 4 ετών, όταν γράφτηκε στο καράτε, βρήκε έμπνευση. Ζούσε στο Χιούστον, όταν ο πατέρας του αγωνιζόταν στην τελευταία του σεζόν στο ΝΒΑ, με τους Ρόκετς. Ο Μπράιαντ θυμήθηκε ότι “όταν ο δάσκαλος, έχοντας εγώ ήδη πάρει κίτρινη ζώνη, με έβαλε να μονομαχήσω με ένα μεγαλύτερο παιδί, που είχε καφέ ζώνη, άρχισα να κλαίω! Εκείνος μου είπε να παλέψω. Όλα τα παιδιά με κοιτούσαν. Τις έφαγα για τα καλά, όμως έριξα κι εγώ μερικές! Όταν τελείωσα, καθόμουν και σκεφτόμουν πως δεν ήταν τόσο άσχημα όσο περίμενα. Και κατάλαβα πως το μυαλό σκέφτεται το χειρότερο, αν το αφήσεις να το κάνει”. Ο Κόμπι υπήρξε πάντα έμπνευση. Μοιάζει να είναι μισό κυνηγόσκυλο και μισό πιτ-μπουλ! Κανείς δεν μπορεί να τον κρατήσει. Κανείς δεν μπορεί να τον λογοκρίνει. Μπορεί να σκέφτεται “τι θέλω να αποδείξω ότι είμαι; Ένας κουλ τύπος; Ένας μεγάλος παίκτης; Ένας καλός επιχειρηματίας;”… Δεν χρειάζεται να απαντήσει. Αυτό ήταν εμφανές όταν σε ηλικία 6 ετών, μία ομάδα στην Μπολόνια θέλησε να αγοράσει τα δικαιώματά του!

Ο Κόμπι μπορεί να πάει στο γυμναστήριο στις 4 τα ξημερώματα, όπως λέει “για να μυρίσω την αίσθηση του χώρου και να λάβω ενέργεια”. Αλλά ο ίδιος παραδέχεται ότι “έχω αμφιβολίες για τον εαυτό μου. Έχω ανασφάλειες. Φοβάμαι την αποτυχία. Υπάρχουν βραδιές που μπαίνω στο παρκέ και πονάει η πλάτη μου. Πονάνε τα γόνατά μου. Νιώθω ότι δεν το έχω. Θα ήθελα να χαλαρώσω. Όμως ανταποκρίνομαι και το ξεπερνώ. Δεν ξέρω πώς θα γυρίσω από την επέμβαση”, λέει, κάνοντας παύση σαν να φαντάζεται τον εαυτό του σαν 8ο παίκτη και πίνοντας μία γουλιά από το καφέ του. Και συμπληρώνοντας ότι «ίσως καταλάβω πως είμαι φέτος, ίσως του χρόνου, αλλά θα βρω τον τρόπο. Ίσως να μην λέω την ίδια εκρηκτικότητα. Αλλά έχω άλλες ικανότητες. Θα είναι σαν τον (σ.σ.: πυγμάχο) Φλόιντ Μεϊγουέδερ στο ρινγκ. Υπάρχει λόγος που εκείνος είναι ακόμη στην κορυφή, έπειτα από τόσα χρόνια”».

Ο κ. Τζένκινς συνεχίζει το κείμενό του, αναφέροντας ότι «το παιδί που έμαθε καράτε στα 4 του, δεν σκόραρε έναν πόντο σε ένα σάμερ-λιγκ το 1991. Έπαιξε με μάσκα λόγω σπασμένης μύτης τόσο στο γυμνάσιο όσο και πρόπερσι στο ΝΒΑ. Κάποτε, κάλεσε το “φαινόμενο” των γυμνασίων, Ο-Τζέι Μέιγιο, για προπόνηση στις 3 το πρωί!!! Ενώ έδειξε στην 7χρονη κόρη του την συντριβή των Λέικερς στους Τελικούς του 2008 από τους Σέλτικς, για να την παρηγορήσει όταν εκείνη έχασε έναν αγώνα ποδοσφαίρου… Το 2004, όταν το Λ.Α. άφησε τον Σακίλ Ο’Νιλ (σ.σ.: προτιμώντας στην βεντέτα των δύο σταρ να κρατήσει τον Μπράιαντ), ο Κόμπι -που είχε ζητήσει αρχικά ανταλλαγή στους Κλίπερς και το 2003 είχε κατηγορηθεί για απόπειρα βιασμού- σκέφτηκε πως ο μύθος του θα διατηρηθεί αν κατακτήσει έναν τίτλο χωρίς τον “Σακ”. Ο ίδιος τονίζει πως “τότε σκέφτηκα ειρωνικά όλα είναι τέλεια! Πρέπει να κερδίζω αλλιώς η καριέρα του θα γίνει σκ…α!!! Δεν ήμουν πια ο 20χρονος με τους 30χρονους. Ξαφνικά, οι συμπαίκτες μου έγιναν συνομήλικοι και ισότιμοι. Δεν μπορούσα να είμαι το πιτσιρίκι που προσπαθούσε να διαλύσει τα πάντα στο πέρασμά του. Παιζόταν η φήμη μου και όφειλα να αλλάξω από ένας δολοφόνος στο παρκέ σε ένα διαχειριστή. Να κάνω τους άλλους ανθρώπους να πιστέψουν στους εαυτούς τους. Αυτό είναι πάντα το πιο δύσκολο κομμάτι”»…

Ο Κόμπι αναφέρθηκε φυσικά και στις σχέσεις του με τον άλλοτε προπονητή του, Φιλ Τζάκσον, οι οποίες πέρασαν από διαφορετικά στάδια και είχαν διακυμάνσεις. Το SportsIllustrated θυμήθηκε ότι το 2001, ο τότε συμπαίκτης του, Ρικ Φοξ, του είχε πει στα αποδυτήρια: «Κόμπι, μπορείς να κάνεις τα πάντα και ό,τι θέλεις στο γήπεδο, όμως είναι σαν να μην μας έχεις ανάγκη και εμείς θέλουμε να αισθάνεσαι σαν να μας έχει ανάγκη». Ο Μπράιαντ αποκρίθηκε: «Έχεις δίκιο, δεν σας έχω ανάγκη»!!! Όμως πλέον επισημαίνει ότι «έπρεπε να είναι “διάφανος” όσο κι εκείνοι. Ανοίχτηκα και τους έδειξα τις ανασφάλειές μου. Είχα μάθει μόνο να σκοράρω και δεν σνόμπαρα κανέναν. Αυτή ήταν η αδυναμία μου, τότε. Τους είπα αν είναι ελεύθεροι, να μου φωνάζουν».