Χαραλαμπιδης: "Στον ΠΑΟΚ είναι οικογένεια"

Ο Κώστας Χαραλαμπίδης, ο οποίος ανήκει πλέον στο τεχνικό τιμ του ΠΑΟΚ, μίλησε σε συνέντευξη για τα πέντε χρόνια που πέρασε στη Θεσσαλονίκη ως παίκτης (2010-11 στον Άρη και 2012-16 στον ΠΑΟΚ), τόνισε ότι στο "Δικέφαλο του Βορρά" υπήρχε σεβασμός και ήταν όλοι οικογένεια, ενώ, στάθηκε και στον τραυματισμό του, ο οποίος του στέρησε τη συμμετοχή

του στο παιχνίδι με το Φάρο Κερατσινίου στο Κύπελλο, κάτι το οποίο του στοίχισε.

Αναλυτικά όσα δήλωσε στο περιοδικό "All Star Basket":

"Πέντε χρόνια στη Θεσσαλονίκη, στον Άρη και η τελευταία τετραετία στον ΠΑΟΚ...

"Μεγάλωσα με την Εθνική ομάδα του '87 και τον αιώνιο ανταγωνισμό Άρη εναντίον ΠΑΟΚ εκείνη την δεκαετία, οπότε δεν θα μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητο ο,τιδήποτε είχε να κάνει με αυτές τις δύο ομάδες. Ευτυχώς, πέρασα τέσσερα χρόνια στον ΠΑΟΚ και έζησα αυτό που είχα στο μυαλό μου από μικρός, ήμουν κι έναν χρόνο στον Άρη, με δύσκολες συνθήκες, αλλά ήταν κάτι ιδιαίτερο. Και δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε για το Παλέ και την μπασκετική ατμόσφαιρα που εκπέμπει".

Τι σου έμεινε από τον ΠΑΟΚ στα τέσσερα χρόνια που ήσουν στην ομάδα;

"Στον ΠΑΟΚ ένιωσα κυριολεκτικά τον σεβασμό που θα μπορούσε να έχει μια ομάδα και οι άνθρωποί της απέναντι στο πρόσωπό μου. Ένιωσα ότι υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν, είναι οικογένεια, λειτουργούν πάντα με έναν στόχο και έχουν αυτό στο μυαλό τους. Και στον ΠΑΟΚ αυτοί οι στόχοι έρχονται μέσα από τις καλές σχέσεις που δημιουργούν οι άνθρωποι που απαρτίζουν τον ΠΑΟΚ".

Έχασες πολλά παιχνίδια του ΠΑΟΚ λόγω του τραυματισμού σου. Πότε αισθάνθηκες πολύ έντονα την ανάγκη να μπορούσες να μπεις και να παίξεις;

"Στον αγώνα με τον Φάρο για το Κύπελλο. Ήταν ένα παιχνίδι που σήμαινε πολλά και θα ήθελα πολύ να μπορούσα να βοηθήσω για να καταφέρει κάτι η ομάδα και μαζί της κι εγώ".

Έχεις δει τη φάση του τραυματισμού σου;

"Όχι και ούτε πρόκειται. Είναι αποκρουστικό το θέαμα και το αντιλαμβάνομαι από τις αντιδράσεις μου κάθε φορά που βλέπω ακόμη και στην τηλεόραση έναν αθλητή να τραυματίζεται. Δεν θέλω να φέρω ξανά στη μνήμη μου εκείνες τις στιγμές, αλλά κι από την άλλη ξέρεις τι λέω; Ίσως αυτό να ήταν το κόστος που έπρεπε να πληρώσω για όλα όσα απόλαυσα για 30 περίπου χρόνια παίζοντας μπάσκετ".