Γεωργία Βασιλειάδου: Η καφετζού, σας λέει τον καφέ

Γεωργία Βασιλειάδου: Γεννήθηκε στα Τουρκοβούνια, στην Κυψέλη, σε μία πραγματικά φτωχή οικογένεια με 10 παιδιά, μαζί με την ηθοποιό. Ο πατέρας της, αξιωματικός του Στρατού, σκοτώθηκε σε ηλικία 32 ετών, όταν έπεσε από το άλογό του, κι θάνατος του σημάδεψε τη μικρή που ήρθε αντιμέτωπη με τη φτώχεια, μία κατάρα την κυνηγούσε για πολλά χρόνια.

Σε ηλικία 7 ετών δούλευε στο κορνιζάδικο του θείου της, αλλά στις ελάχιστες ελεύθερες ώρες της έβρισκε διέξοδο στο τραγούδι. Και στα 11 της χρόνια έχασε και τη μάνα της και ξέχασε πια για τα καλά την παιδική ανεμελιά. Κυκλοφορούσε με τρύπια παπούτσια και χ ρήματα για εισιτήριο δεν είχε, έτσι πολλές φορές καβαλούσε λαθραία τον πίσω προφυλακτήρα του τραμ για να πάει στη δουλειά της.

Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της καριέρα ως μέτζο σοπράνο στη Λυρική Σκηνή. Η Μαρίκα Κοτοπούλη την ανακάλυψε πρώτη και της είχε πει «Είσαι ένα διαμάντι κρυμμένο στα κάρβουνα. Θα σε πάρω να σε βγάλω έξω».

Η καθολική αναγνώριση ήρθε μέσα από την ταινία, «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται» (1948) με τον κόσμο να λατρεύει αυτή την γοητευτική άσχημη, με το άπλετο ταλέντο. Βέβαια, η μεγάλη επιτυχία ήρθε στη διάρκεια της δεκαετίας του ’50, όταν και ξεκίνησε η συνεργασία της με τον Φίνο και τις επιτυχίες να διαδέχονται η μία την άλλη.

«Η κυρά μας η Μαμή», «Η θεία από το Σικάγο», «Η Μαρίνα, ο Κλέαρχος και ο κοντός» είναι μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες της.  Στην ταινία «Η ωραία των Αθηνών» κάνει την πρώτη της πρωταγωνιστική εμφάνιση, δίνοντας «ρέστα» στο ρόλο της γεροντοκόρη, προκαλώντας ντελίριο με την ερμηνεία της.

Το 1955 η Γεωργία Βασιλειάδου θα πρωταγωνιστήσει στην περίφημη «Καφετζού», δίπλα πάλι στον Μίμη Φωτόπουλο, δίνοντας και το στίγμα μίας ηθοποιού που όταν θέλει μπορεί να υπηρετήσει αξιέπαινα το δράμα και να περάσει με ευκολία στην κωμωδία και τούμπαλιν, μέσα σε μία σκηνή.

http://www.eltube.gr/watch.php?vid=c54a2594e (όλη η ταινία)

Στην Κορυφή
Το 1957 είναι όμως μια χρονιά σταθμός για την καριέρα της. Θα παίξει σε μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών, «Το Αμαξάκι» του Ντίνου Δημόπουλου, αλλά και στις απολαυστικές κωμωδίες του Σακελλάριου «Η Θεία από το Σικάγο» και «Η Κυρά μας η Μαμή», δίπλα πάντα στον τεράστιο Ορέστη Μακρή. Η αναγνώρισή της φτάνει στην κορυφή.

Το 1962 θα κάνει την τελευταία τεράστια επιτυχία της, «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας», σε σκηνοθεσία Σωκράτη Καψάσκη και με την ίδια σύνθεση πρωταγωνιστών.

Σταμάτησε την καριέρα της το 1975, όταν ακόμα βρισκόταν στο απόγειό της, λέγοντας χαρακτηριστικά γι΄ αυτήν την απόφαση: «Θέλω να φύγω με ζήτω κι όχι με γιούχα»…. Ήταν μια δυνατή προσωπικότητα, μία θαυμάσια ηθοποιός, ένα έμφυτο ταλέντο, που κατάφερε να επισκιάσει καλλονές και δημοφιλείς ηθοποιούς. μετέτρεψε την ασχήμια της σε προτέρημα και κατάφερε να περάσει το μήνυμα ότι ο άνθρωπος δεν κρίνεται από την εξωτερική εμφάνιση, αλλά από την εσωτερική γοητεία, την καλοσύνη, το μεγαλείο της ψυχής.

Από την ταινία «Ο θησαυρός τους μακαρίτη»

Η Φωτεινή Βασιλειάδου- Αποστολίδη, μοναχοκόρη της σπουδαίας ηθοποιού, θα πει για την μητέρα της:
«Όταν ήμουν μικρή στην γειτονιά ήμουν γνωστή ως ‘το παιδί που μεγαλώνει μόνο του’. Η μητέρα μου ήταν μια σκληρά εργαζομένη γυναίκα. Έφευγε το πρωί και γυρνούσε αργά το βράδυ. Υπήρχαν φορές που με έπαιρνε στα παρασκήνια των θεάτρων που δούλευε. Μάλιστα έδινε εντολές και στους συνεργάτες της, ηθοποιούς και τεχνικούς, να μιλάνε όμορφα για να μην μαθαίνω κακές λέξεις. Λάτρευε πολύ το θέατρο. Γελούσε έντονα, έκανε έξυπνα αστεία, της άρεσε ‘ο κόσμος’ της. Έκανε πολύ παρέα με την Σοφία Βέμπο και τον Βασίλη Αυλωνίτη. Ήταν πάντα μια απλή γυναίκα που νοιάζονταν για όλους. Ήθελε να είναι κοντά στον κόσμο.

Μια φορά είχε πάει στον Φίνο ωραία ντυμένη, άψογα βαμμένη και με τα μαλλιά της πολύ ωραία χτενισμένα. Μόλις την είδε ο Φίνος τα χάσε και της είπε: Tι είναι αυτά που έβαλες Γεωργία, θες να με καταστρέψεις;
Κάποτε ο Νίκος Τσιφόρος της είχε πει: Βρε Γεωργία το σκέφτηκες ποτέ να κάνεις πλαστική προσώπου; Και η Βασιλειάδου του απάντησε: Κι εσύ σκέφτηκες ότι τότε οι κωμωδίες σου θα πήγαιναν στράφι;

Αγαπημένες της ταινίες ήταν «Η κυρά μας η μαμή», «Η θεία από το Σικάγο», «Η καφετζού»

Από την ταινία: “Η θεία από το Σικάγο”
“Πώς τα λέτε εσείς εδώ, γιατί ξεχνάω πώς τα λέμε εμείς εκεί! …”