Το συνθημα και το παρασυνθημα...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη

Πήγε ο Αντώνης Σαμαράς στο Βερολίνο, πήγε και στο Παρίσι και ο στόχος του ταξιδιού, όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού, κυρίως όμως της Άνγκελα Μέρκελ και του Φρανσουά Ολάντ ήταν ένας και μοναδικός...
Ούτε η επιμήκυνση, ούτε η πολυφορεμένη και εξαντλημένη πλέον προεκλογικά και για πολύ λίγο μετεκλογικά επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου, αλλά ούτε φυσικά και όλα όσα κατά καιρούς γραφικά ακούγαμε προς εσωτερική μόνο τέρψη και κατανάλωση.
Ο Αντώνης Σαμαράς ταξίδεψε για να μεταφέρει επισήμως το σύνθημα που ήδη, σε συνεντεύξεις του τις αμέσως προηγούμενες μέρες των επισκέψεων του, είχε αριστοτεχνικά αφήσει να γλιστρήσει μέσα στα υπόλοιπα μη ουσιαστικά που είπε. Πως θα πουλήσω τη δημόσια περιουσία και τον φυσικό πλούτο της Ελλάδας, όταν συνεχώς διαρρέεται γενικά και διαρρέετε και εσείς, ηγέτες της Ευρώπης, ότι θα με βγάλετε από το ευρώ ;. Και έτσι ήρθε το παρασύνθημα και από το σκληρό Βερολίνο που καταλαβαίνοντας επιτέλους για το τι ποσά μιλάμε, έριξε λίγο νερό στο κρασί του και πιάνοντας το υπονοούμενο Σαμαρά, μας είπε ότι φυσικά και μας θέλει στην Ευρωζώνη, αρκεί να τηρήσουμε τις υποσχέσεις μας (το τελευταίο αυτό υπονοούμενο το σχετικό με τις υποσχέσεις μας, ήταν σειρά του Έλληνα πρωθυπουργού να το πιάσει στον αέρα), αλλά και από το πιο καταδεκτικό και φιλικό Παρίσι που δήλωσε δυνατά και καθαρά για να ακουστεί παντού, παντού όμως, ότι η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει στο ευρώ.
Και έτσι έχοντας στο χέρι πια ο Έλληνας πρωθυπουργός το βροντερό παρασύνθημα των Μερκολάντ, αλλά και την πίεση που, άκομψα είναι η αλήθεια, ασκεί, λόγω του κατεπείγοντος του πράγματος, ο Μπαράκ Ομπάμα στην Ευρωζώνη προκειμένου να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ, τουλάχιστον μέχρι τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου, ώστε να διευκολυνθεί η επανεκλογή του (συνεπικουρούμενος φυσικά και από την εντολή που έδωσε για τις 77 νομοθετικές ρυθμίσεις και παρεμβάσεις ,ώστε να αρθούν τυχόν καθυστερήσεις, ενόψει της εξπρές αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας) αναχωρεί ανακουφισμένος από τα ξένα, για να επιστρέψει στη βάση του με σκοπό να ολοκληρώσει επιτυχώς αυτό που ξεκίνησε, αφού ο χρόνος που του έχει δοθεί τρέχει απελπιστικά γρήγορα.