Το ελληνικο oikonomiko προβλημα

Γράφει ο Δημήτρης Γιάκας
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
Αγαπητό Fimotro,
Είναι προφανές ότι το μεγάλο δίλημμα που αντιμετωπίζει σήμερα ο ελληνικός λαός για το αν δηλαδή πρέπει να ακολουθήσει τις προτροπές των “εταίρων μας” ή να επιλέξει την μοναχική πορεία της επιστροφής στην δραχμή...
είναι δύσκολο να απαντηθεί. Από την άλλη οι σπασμωδικές κινήσεις και επιλογές των πρόσφατων κυβερνήσεων έχουν οδηγήσει τη χώρα μας σε μία άνευ προηγουμένου ύφεση, η οποία μέρα με την ημέρα γιγαντώνεται.
Απολύτως τίποτα δεν έχει γίνει για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, την ανασύσταση και τον εκσυγχρονισμό των δημοσίων υπηρεσιών, την δημιουργία ιδανικού περιβάλλοντος σταθερότητας και νομοθετικής ησυχίας για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και τέλος δεν οικοδομήθηκε καν το περιβόητο κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και κράτους.
Ταυτόχρονα βέβαια έχουμε και το νόμισμά μας το ακριβό ευρώ, που δεν βοηθάει καθόλου στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων.
Γίνεται ακριβώς το αντίθετο.
Οι κατασυκοφαντημένοι δημόσιοι υπάλληλοι (του στενού δημόσιου τομέα) βλέποντας τα εισοδήματά τους να φτάνουν τα όρια της εξαθλίωσης δεν δείχνουν τον απαραίτητο ζήλο ώστε να αποδίδουν τα μέγιστα προσφέροντας τις καλύτερες υπηρεσίες στο κοινό όπως θα έπρεπε.
Αντίθετα, οι καλομαθημένες ΔΕΚΟ και γενικά ο ευρύτερος δημόσιος τομέας υφίστανται ελάχιστα συνεχίζοντας να απολαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των παχυλών αποδοχών, που τους είχαν εξασφαλίσει αυτοί που τους προσέλαβαν μέσω του δικτύου των πελατειακών σχέσεων που αναπτύχθηκε τα τελευταία 38 χρόνια. Αυτοί, που με την ψήφο όλων μας, κυβέρνησαν επί 38 χρόνια δημιούργησαν ένα φαύλο κράτος βασισμένο σε δανικό χρήμα, που τα πρωτεία είχαν η διαφθορά και ο λαϊκισμός.
Σκόπιμα δεν αναφέρω τη περίοδο της δικτατορίας εφόσον τότε ολόκληρη η δομή του κράτους ήταν παράνομη και ο λαός ζούσε σε καθεστώς με όλες τις βασικές αρχές της δημοκρατίας να έχουν καταλυθεί.
Κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ το κράτος άρχισε σιγά - σιγά να διογκώνεται με την συνεχή δημιουργία νέων κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών και νέων υπηρεσιών σε υπάρχουσες ήδη κρατικές δομές. Όλες αυτές βέβαια οι καινούριες και εν πολλοίς άχρηστες υπηρεσίες για να λειτουργήσουν απαιτούσαν και προσωπικό. Εκεί έδρασε το κράτος πρασινοφρουρών, των ημετέρων και των κολλητών.
Το θετικό ήταν ότι έβρισκαν απασχόληση οι μελλοντικοί άνεργοι που θα προέρχονταν από την επικείμενη αποβιομηχάνιση της χώρας.
Από την μια λοιπόν είχαμε το σταδιακό κλείσιμο της μικρής και μεσαίας βιομηχανίας, πού παρήγαγε ύφεση και ανεργία και από την άλλη τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που αντί να δουλέψουν σκληρά για την επίλυση του προβλήματος συνέχισαν να κάνουν προσλήψεις στο δημόσιο «πετυχαίνοντας» δύο στόχους. Αφ ενός μεν έφερναν νέους ψηφοφόρους στο ΠΑΣΟΚ και αφ εταίρου «έλυναν», πρόσκαιρα όμως, το εργασιακό πρόβλημα χιλιάδων ανέργων, που παρήγαγε η ύφεση.
Όλα αυτά βέβαια με δανικά. Την εποχή των κυβερνήσεων του Ανδρέα