Το απεχθες χθες στο σημερα

Άρθρο του Παύλου Σιούφα
Βουλευτή ΝΔ
Πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς και είχαμε την ευκαιρία να δούμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, σε μία τριτοκοσμική εικόνα, να παρακολουθεί τον αγιασμό σε κάποιο σχολείο της Αθήνας. Και...
μόλις δέχτηκε τον αγιασμό από τον ιερέα, πήρε τον λόγο και απευθυνόμενος στους μαθητές, αφού πρόβλεψε απειλητικά ότι η φετεινή χρονιά θα είναι διαφορετική, τους ζήτησε να δείξουν αλληλεγγύη, προφανώς στους υπό απεργία δασκάλους - κομματικούς του φίλους και αγώνα για να πέσει η κυβέρνηση. Και έμεινα έκπληκτος, ακούγοντας έναν υπεύθυνο υποτίθεται πολιτικό ηγέτη που θέλει να κυβερνήσει την Ελλάδα, να λέγει αυτά τα πρωτοφανή.
Παίρνοντας παράδειγμα από τα προσωπικά του βιώματα, δεν ζήτησε από τους μαθητές το αυτονόητο, δηλ. την μελέτη και την προσπάθεια για πρόοδο, αλλά ζήτησε αγώνες, σε βάρος ασφαλώς των μαθητικών τους υποχρεώσεων, προφανώς για να έλθουν αλλιώς τα πράγματα και να γίνει αυτός πρωθυπουργός και να μας κυβερνήσει.
Μέσα σ' αυτές τις ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η χώρα μας, για μια ακόμη φορά διαπιστώνουμε ότι οι πολιτικοί ηγέτες μας είναι μόνο ο εαυτούλης τους. Δεν υπάρχει δυστυχώς καμμιά συναίσθηση ευθύνης, καμμιά διάθεση συνεννόησης. Η εποχή μας και η συμπεριφορά της αντιπολίτευσης, θυμίζει την αντίστοιχη του 1920 που είναι γνωστό που οδήγησε.
Ακούμε την αξιωματική αντιπολίτευση να λέγει ότι θα ζητήσει από τους δανειστές μας μόλις αναλάβει την διακυβέρνηση την περικοπή του 50% των δανείων και το χάρισμα των τόκων για 4-5 χρόνια και ότι έχει τον βέβαιο τρόπο να τους πείσει. Και γιατί λοιπόν ο κ. Τσίπρας, αφού έχει βρει τον τρόπο, δεν πάει στον πρωθυπουργό, αφού υποτίθεται ότι σκέφτεται και ενεργεί για το καλό της Πατρίδας και του λαού της, να του πει το μυστικό της επιτυχίας και το κρατάει επτασφράγιστο μυστικό; Δεν θέλει να βγει η χώρα από την κρίση και να τελειώσουν οι δύσκολες μέρες μια ώρα αρχύτερα; Αυτό δεν επιβάλλει η αγάπη προς την πατρίδα, που είναι η υπέρτατη υποχρέωση ενός πολίτη και δη ενός πολιτικού;
Σήμερα που όλα κρίνονται και μαζί τους το αύριο των παιδιών μας, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να απεμπολεί τις θυσίες του λαού, μέσα από λαϊκισμούς, δημαγωγίες, ψεύδη και ιδιοτέλειες, συμπεριφορές και πρακτικές που θυμίζουν το απεχθές χθες, που μόνο κατ