Τι του λειπει του ψωριαρη;

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Και εν μέσω capital controls, ανεργίας που έχει καθηλώσει εκατομμύρια ανθρώπους ...
πετώντας τους στην απελπισία και την ανυπαρξία, νοσοκομείων που δανείζονται το ένα από το άλλο γάζες, επιδέσμους, γάντια , σύριγγες, σχολείων που μετρούν τα κενά και τις ελλείψεις τους σε δασκάλους και καθηγητές και τα ''μπαλώνουν'' με ωρομίσθιους και αναπληρωτές, προσδιορίσαμε, ενδεικτικά αναφέρω, ως απόλυτες προτεραιότητες την απλοποίηση της διαδικασίας απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών, αλλά και τις διαδικασίες για την ενοποίηση των αριθμών ΑΦΜ,ΑΜΚΑ και αστυνομικής ταυτότητας δια χειρός Παναγιώτη Κουρουμπλή.

Και στις δύο περιπτώσεις φυσικά με αιτιολογημένη την πρόθεση. Στην πρώτη περίπτωση, η Σία Αντωνοπούλου μας το εξήγησε λέγοντας αυτολεξεί :«Σεβόμαστε τη θρησκεία, την Εκκλησία, το χώρο της, αλλά υπάρχει και ένας δημόσιος χώρος που το κράτος είναι υποχρεωμένο να εξασφαλίσει την ανεξιθρησκία».Στη δεύτερη περίπτωση η μόνιμη επωδός έγινε γίνει πια κλασσική : " στόχος μας η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας''.
Και όλα αυτά με το καλημέρα σας στις καρέκλες των υπουργείων, ως απόλυτες προτεραιότητες, εν μέσω θυέλλης. Και επειδή τελευταία οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ όλο και συσφίγγονται,ας προσαρμοστώ και εγώ στο κλίμα και ας τοποθετώ σε σχέση με τα παραπάνω ανάλογα : bad timing ή κατά το κοινώς λεγόμενο που ταιριάζει μάλλον περισσότερο στην περίσταση : τι του λείπει του ψωριάρη; Φούντα με μαργαριτάρι.