ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...

Ρεπορτάζ : Γιάννης Παπαδημητρίου(από ΤΑ ΝΕΑ)Μια μικρή, ξύλινη σκάλα, ντυμένη με μπλε, ξεθωριασμένα κορδόνια, δίπλα από ένα περιφραγμένο παρτέρι με μισοξεραμένους ήλιους, οδηγεί σε μια παραλία με ψιλό χαλίκι, που δεν ξεπερνάει σε μήκος τα οχτώ μέτρα. Στα αριστερά, βρίσκεται ένα πρατήριο τσιμέντου, ενεργό ακόμη, ενώ στο βάθος περνούν δεκάδες καράβια φορτωμένα με μονόχρωμα κοντέινερ. Στην τσιμεντένια προβλήτα των ελάχιστων τετραγωνικών, κόσμος λιάζεται καθισμένος... πάνω σε σκουριασμένους σωλήνες. Μολονότι, το σκηνικό εκ πρώτης όψεως φαίνεται μίζερο και φλερτάρει με τη μελαγχολία, αν παρατηρήσεις τα πρόσωπα και τις κινήσεις των ανθρώπων, θα διαπιστώσεις ότι είναι ευτυχισμένοι και ανέμελοι. Αστειεύονται μεταξύ τους, παίζουν τάβλι, βάζουν στοιχήματα για το μακρύτερο μακροβούτι, συναγωνίζονται για το ποιος έχει κάνει τα πιο πολλά μπάνια, τσουγκρίζουν τα μπουκάλια με τις μπίρες και τσιμπάνε θαλασσινούς μεζέδες. Σαββατιάτικο πρωινό στη Δραπετσώνα, γύρω στις 10.00. Πάνω στα βράχια (εξού και το