Σαν παραμυθι : απο τις καταληψεις και την κνε στην πρωθυπουργια!

ΣΤΟ ΝΤΙΜΠΕΙΤ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ; ΚΝΕ Ή ΟΝΝΕΔ!
Γράφει ο Κ.Π.
«Οι άνθρωποι που φθάνουν πολύ ψηλά, αλλά τους λείπει το υπόβαθρο του χαρακτήρα που σε κάνει να αντέχεις στην πίεση, οδηγούνται στην καταστροφή...
και προορίζονται για ένα από τα τέσσερα Α: Αλαζονεία, Αποξένωση, Αναζήτηση, Απιστία». The success Syndrome-Steven Berglas, Harvard.
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στην πορεία και την ταχύτητα ανόδου του Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική ζωή του τόπου με την οποία ανέβηκε τα σκαλοπάτια, μοιάζει πραγματικά με παραμύθι! Είναι ένα όνειρο που σπάνια μπορεί να πραγματοποιηθεί από έναν νέο.

Πιστεύω ότι και ο ίδιος, ακόμη και σήμερα δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι ένας 16χρόνος μαθητής των καταλήψεων τη 10ετία του 90-91 οργανωμένος στην αριστερά και πρώην μέλος της ΚΝΕ από εύφορη οικογένεια θα γινόταν πρωθυπουργός στα 40 του χρόνια!

Από την άλλη έχουμε, ένα απλό λαϊκό παιδί, προερχόμενο από την ΟΝΝΕΔ, με μακρά πορεία στην πολιτική ζωή του τόπου, που έβρεξε «κώλο» για να φάει ψάρι. Παιδί της πιάτσας, της ειλικρίνειας, αξιοπιστίας, λεβεντιάς, ντομπροσύνης, αυθορμητισμού και αθυροστομίας όταν χρειάζεται. Αληθινός, πράος ευαίσθητος, προσηλωμένος, στα Ελληνικά ιδεώδη της Πατρίδας μας. Η τύχη η μοίρα, έλαχε να συγκρουστεί για την πρωθυπουργία, της χώρας με ένα νεαρό και άπειρο πολιτικό που έλαμψε ως διάττοντας αστέρας και οδήγησε τη χώρα στο άγνωστο.

Ίσως η μεγάλη ταχύτητα που ανέπτυξε από νεαρή ηλικία ο Αλέξης Τσίπρας, να έχασε τον έλεγχο του οχήματος, από απειρία και αλαζονεία να ανέβει στην κορυφή, χωρίς να ζήσει για λίγο τον αγώνα της επιβίωσης για ένα μεροκάματο και λίγο ψωμί!

Οργανώνεται στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια και στις γραμμές της ενιαίας τότε ΚΝΕ. Συμμετέχει ενεργά στο μαθητικό κίνημα και στις καταλήψεις το '90-'91 και μετέπειτα στο φοιτητικό κίνημα.

Το 1999 εκλέγεται γραμματέας της Νεολαίας Συνασπισμού και το 2004 μέλος Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας όπου αναλαμβάνει την ευθύνη για θέματα παιδείας και νεολαίας(είχε εμπειρία από καταλήψεις) σε ηλικία 25 ετών.

Ο Αλέξης Τσίπρας με γρήγορους βηματισμούς ανεβαίνει γρήγορα στην ιεραρχία του Συνασπισμού πριν γίνει 30ρης. Η λάμψη έρχεται και το αστέρι του λάμπει στις δημοτικές εκλογές του 2006, ως επικεφαλής της δημοτικής κίνησης ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ.

Η μοίρα όμως και ο Αλέκος Αλαβάνος του επιφυλάσσουν μια έκπληξη. Το 2008 ο Αλέξης Τσίπρας στα 33 του χρόνια εκλέγεται πρόεδρος του ΣΥΝ με τη βοήθεια του προκατόχου του που παραιτήθηκε με 840 ψήφους, βγάζοντας εκτός μάχης τον συνυποψήφιο του Φώτη Κουβέλη με 342 ψήφους. Στις εκλογές του 2009 ως επικεφαλής του ΣΥΝ ο Αλέξης εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής. Τις εκλογές κερδίζει ο Γιώργος Παπανδρέου με το «λεφτά υπάρχουν». Ο ΣΥΝ, παίρνει ποσοστό 4,6 και αναγκάζει τον Φώτη Κουβέλη να αποχωρήσει δημιουργώντας τη ΔΗΜΑΡ.

Η διακυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, οδηγεί τη χώρα σε περιπέτειες με απρόβλεπτες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες με μνημόνια και θηλιά στο λαιμό. Η χώρα οδηγείται σε εκλογές στις 6 Μαΐου 2012. Ο Αλέξης το 4,6 το κάνει 16,78, και στις επαναληπτικές του Ιουνίου 26,89 και 71 βουλευτές και γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση. Στην κυβέρνηση που προκύπτει από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, την σφυροκοπά ανελέητα, εκμεταλλευόμενος, τον θυμό και την αγανάκτηση του κόσμου από τα όσα δεινά περνάει, προσπαθώντας να επιβιώσει.

Ο κόσμος με τα όσα λέει, βλέπει στο προσωπό του τον νέο ηγέτη που θα τον βγάλει στο ξέφωτο. Εκμεταλλεύεται την οργή του κόσμου και του δίνει ελπίδα, πιέζοντας την κυβέρνηση να προχωρήσει σε εκλογές. Η μη εκλογή προέδρου της δημοκρατίας δεν αφήνει περιθώρια για την κυβέρνηση να συνεχίσει να βρίσκεται στην εξουσία, και οδηγείται σε εκλογές.

Ο Αλέξης Τσίπρας αφού έχει τάξει τα πάντα στους πάντες, σκίζοντας μνημόνια και χτυπώντας διαπλεκόμενα και ολιγάρχες, σχηματίζει κυβέρνηση μαζί με τους ΑΝΕΛ. Μέσα σε 7 μήνες η χώρα διαλύεται και οδηγείται στον γκρεμό, με νέο μνημόνιο. Ο ΣΥΝ διαλύεται και η χώρα οδηγείται σε εκλογές μετά την παραίτηση του πρωθυπουργού. Ο Αλέξης Τσίπρας ζητά εκ νέου την εντολή να κυβερνήσει. Θα τον εμπιστευθεί και πάλι ο ελληνικός λαός;

Απόψε έχουμε μια τηλεμαχία-ντιμπέιτ Τσίπρα-Μειμαράκη. Από αυτή θα φανούν τα χαρίσματα και οι αρετές του ηγέτη που μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα στο ξέφωτο. Αυτό πρέπει να αναδείξει ο Βαγγέλης Μειμαράκης στη 40χρονη πολιτική διαδρομή του και σε αυτό πρέπει να επικεντρώσει τη στρατηγική του.

Ο διεκδικητής της εξουσίας καλείται να προβάλλει τον εαυτό του και να περιγράψει τους στόχους του. Να καθησυχάσει τους ψηφοφόρους του ότι μπορούν να τον εμπιστευθούν. Οι αναφορές στο παρελθόν με κορώνες και φράσεις εντυπωσιασμού δεν έχουν αξία. Γιατί όπως γράφει και ο ποιητής:

«Η Ελλάδα δεν είναι μια τεράστια χώρα. Δεν αποτελεί επαρκές εποικοδόμημα. Δεν είναι μια «αυτοκρατορική» παρουσία. Για να υπάρχει χρειάζεται ήρωες, αγωνιστές, ονειροπόλους, αποφασισμένους. Κοινωνιστές σημαντικούς. Ευεργέτες αξεπέραστους. Ανθρωπιστές τεχνοκράτες. Ποιητές της ζωής και της πράξης. Η Ελλάδα για να ζήσει χρειάζεται πάνω και πέρα από όλους, ιδεαλιστές της ελευθερίας και της Ευημερίας. Πατριώτες για τους πολλούς και το Έθνος και όχι για τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Αυτοί η διαφορετικοί χτίζουν Πατρίδες και τις διατηρούν ζωντανές».

Βαγγέλη στο χέρι σου είναι να το αποδείξεις!