Πως να κοιταξεις εναν ολυμπιονικη στα ματια ;

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Ο χάλκινος Ολυμπιονίκης μας του τζούντο, Ηλίας Ηλιάδης επέστρεψε στην Αθήνα τα ξημερώματα. Φέρνοντας μαζί του, πάνω στο στήθος του, το μετάλλιο που με κόπο και προσπάθειες χρόνων, κέρδισε για την Ελλάδα. ...
Και εκεί, στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, τον περίμενε η αδελφή του με ένα μπουκέτο λουλούδια. Κανείς άλλος. Η Πολιτεία, απούσα, βυθισμένη στους υπολογισμούς που δε βγαίνουν, για το πακέτο των μέτρων των 11,5 δις ευρώ, στις συναντήσεις με τους δανειστές που απλά απαιτούν και παίρνουν. Ένας πρωθυπουργός, δύο κυβερνητικοί εταίροι, πλήθος υπουργών και υφυπουργών, δε βρέθηκε ένας, μόνο ένας, να πάει να υποδεχτεί τον άνθρωπο που πήγε στο Λονδίνο, πάλεψε για τη νίκη, ξεπέρασε τον εαυτό του και τα κατάφερε. Και έδειξε πως οι Έλληνες, με πείσμα, υπομονή και επιμονή, κερδίζουν τις μάχες τους. Ίσως γι' αυτό ακριβώς και δεν πήγε κανείς να τον υποδεχθεί. Μάλλον, γιατί κανείς από αυτούς που μας κυβερνούν, κανείς απ' αυτούς που υπέγραψαν τη μία πράξη υποταγής μετά την άλλη, δε θα τολμούσε να κοιτάξει έναν Ολυμπιονίκη, έναν παγκόσμιο πρωταθλητή και έναν δύο φορές πρωταθλητή Ευρώπης, στα μάτια.
Στην Αρχαία Ελλάδα, γκρέμιζαν τα τείχη για να υποδεχτούν τους Ολυμπιονίκες. Στη σύγχρονη κρύβονται και '' λουφάζουν '' . Και αυτοι που το κάνουν, ξέρουν πολύ καλά το γιατί.