Παραμονη πρωτοχρονιας κατω απο την ακροπολη

Γράφει ο Θωμάς Σίδερης
Αποστόλου Παύλου και Ηρακλειδών. Κάτω από τον αττικό ουρανό ή ένα με τον ουρανό, η Ακρόπολη. Λίγο μετά τις 11 το βράδυ, ο κόσμος άρχισε να πυκνώνει. Η απόφαση του δήμου Αθηναίων να...
υποδεχθεί το 2013 στην πιο όμορφη γωνιά της Αθήνας (ένα όραμα της Μελίνας που έγινε πραγματικότητα και ένα από τα ελάχιστα σε αυτή τη χώρα που από όνειρο έγινε πράξη) είχε τα χαρακτηριστικά της εξαιρετικής ιδέας.

Το Θησείο υποδέχθηκε τους Αθηναίους που ήθελαν να γιορτάσουν, πατώντας στο νοτισμένο, μπορεί και λασπωμένο χώμα μπροστά από τη σκηνή. Αλλά ήταν κι αυτό μαγεία. Μοναδική παραφωνία το μποτιλιάρισμα και κάποιοι ανόητοι που επέμεναν να πατούν την κόρνα θυμωμένοι και εκνευρισμένοι, λίγα λεπτά πριν μπει το 2013. Η επιλογή των Μπλε με τη χαρισματική Τζώρτζια και του πολυτάλαντου Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Δυο καλλιτέχνες με αξιοθαύμαστες φωνητικές ικανότητες που μάγεψαν το κοινό, που αν και δεν ήταν μεγάλο, έμεινε μέχρι το τέλος. Για εκείνο όμως που πρέπει κάποιος να τους πει ένα μεγάλο μπράβο, ήταν για την επιλογή των τραγουδιών. Η Αθήνα το βράδυ της παραμονής Πρωτοχρονιάς έβγαζε κάτι από τη μαγεία της Νέας Υόρκης ή του Λονδίνου και, μάλιστα, μια μαγεία ολότελα δικιά της, γιατί με την Ακρόπολη στο βάθος δεν μπορεί παρά να είναι μια πόλη μαγική.
Άφησα για το τέλος τη Συμφωνική Ορχήστρα και τη χορωδία του Δήμου Αθηναίων υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Λευτέρη Καλκάνη, που ήταν η “καρδιά” της συναυλίας και της εκδήλωσης.