Πανος γερμανος : εργα και ημερες του επιχειρηματια που εμπλεκεται στις προμηθειες του ακη

Ρεπορτάζ : Νεφέλη Ιανού
(από τα Παραπολιτικά)
Ο επιχειρηµατίας Πάνος Γερµανός, µετά την παραποµπή του σε δίκη για την υπόθεση των υποβρυχίων, θα καθίσει στο εδώλιο του Τριµελούς Εφετείου Κακουργηµάτων και για την προµήθεια των ρωσικών...
αντιαεροπορικών συστηµάτων TOR-M1, επί υπουργίας Ακη Τσοχατζόπουλου. Σύµφωνα µε τις εισαγγελικές Αρχές που διενήργησαν την έρευνα επί σχεδόν τρία χρόνια, ο Πάνος Γερµανός εµπλέκεται, καθώς φαίνεται να «φεύγουν» χρήµατα από τον ίδιο προς τον ήδη καταδικασµένο Γ. Σαχπατζίδη. Ο επιχειρηµατίας υποστηρίζει ότι ενέβασε τα χρήµατα κατ’ εντολήν του Γ. Καµάρη, χωρίς να γνωρίζει ότι επρόκειτο για «µαύρο» χρήµα. Μάλιστα, για να αποδείξει την αλήθεια των ισχυρισµών του, έχει ήδη επιστρέψει στο Ταµείο Παρακαταθηκών και ∆ανείων αρκετά εκατοµµύρια ευρώ...

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ

Τα «Π» φέρνουν κατ’ αποκλειστικότητα σήµερα στο φως της δηµοσιότητας το υπ. αριθµ. 1461/2015 βούλευµα του Συµβουλίου Εφετών, στο οποίο καταγράφεται η διαδροµή της µίζας, σύµφωνα πάντα µε το κατηγορητήριο. Με βάση το βούλευµα, ο Πάνος Γερµανός κατηγορείται ότι:

«Στην Αθήνα, κατά το χρονικό διάστηµα από 17/12/2001 µέχρι 16/1/2012, µε περισσότερες πράξεις, που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήµατος, ενεργώντας από κοινού, κατόπιν συναπόφασης µε τους Ιωάννη Σµπώκο, Γιώργο Καµάρη, Γιώργο και Πέτρο Χριστοδουλίδη και Βλάση Καµπούρογλου, ενεργώντας κατ’ επάγγελµα, τέλεσε το αδίκηµα της νοµιµοποίησης εσόδων από εγκληµατική δραστηριότητα, η οποία συνίσταται στο αδίκηµα της εξακολουθητικής δωροδοκίας, στρεφόµενης κατά του ελληνικού ∆ηµοσίου... Ειδικότερα:
Τη 17η/12/2001 το ποσό του 1.000.000 δολαρίων ΗΠΑ εµβάστηκε από την εταιρεία Husky International Inc. µε εντολή των αδελφών Χριστοδουλίδη, κατόπιν υποδείξεως του Γ. Καµάρη και του Βλ. Καµπούρογλου, που ενεργούσαν για λογαριασµό του Γ. Σµπώκου και του Α. Τσοχατζόπουλου, στον προσωπικό λογαριασµό του Π. Γερµανού, στην τράπεζα Eurobank/Ergasias.

Την 6η/3/ 2002, το ποσό του 1.000.000 δολαρίων ΗΠΑ εµβάστηκε από την εταιρεία Husky International Inc. µε εντολή των αδελφών Χριστοδουλίδη στον ίδιο προσωπικό λογαριασµό του Π. Γερµανού και την 4η/7/2002 το ποσό του 1.000.000 δολαρίων από τη Rea International, µε εντολή των αδελφών Χριστοδουλίδη, στον ίδιο προσωπικό τραπεζικό λογαριασµό, ποσά που ο Π. Γερµανός δέχθηκε να τα επενδύσει σε επιχειρήσεις του στην Ελλάδα για λογαριασµό του Ι. Σµπώκου και του Α. Τσοχατζόπουλου.

Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του έτους 2007, µέρος του ποσού αυτού κατατέθηκε, κατόπιν εντολής Α. Τσοχατζόπουλου και Ι. Σµπώκου, από την εταιρεία Ludwig S.A., ιδιοκτησίας Π. Γερµανού, στον τραπεζικό λογαριασµό της εταιρείας SDG SrI στην τράπεζα Biverbanka, ιδιοκτησίας Γ. Σαχπατζίδη, και συγκεκριµένα έλαβαν χώρα τα εξής εµβάσµατα:
-Την 11η/7/2007, έµβασµα ποσού 100.000 ευρώ µε εντολέα την εταιρεία Ludwig S.A., προερχόµενο από την τράπεζα EFG Private Bank.
-Τη 19η/7/2007, έµβασµα ποσού 120.000 ευρώ µε εντολέα την ίδια εταιρεία (σ.σ.: Ludwig S.A.), προερχόµενο από την ίδια τράπεζα.
-Τη 13η/8/2007, έµβασµα ποσού 1.250.000 ευρώ µε εντολέα την ίδια εταιρεία, προερχόµενο από την ίδια τράπεζα.

Τα ποσά αυτά, µαζί µε άλλα, που κατατέθηκαν στον ίδιο λογαριασµό της εταιρείας SDG Ιταλίας, εν συνεχεία ο Γ. Σαχπατζίδης τα χρησιµοποίησε σύµφωνα µε τις εντολές του Α. Τσοχατζόπουλου. Το υπόλοιπο ποσό ο Π. Γερµανός συνέχισε να το κατέχει και να το χρησιµοποιεί για λογαριασµό του Ι. Σµπώκου και του Α. Τσοχατζόπουλου, µε τον ίδιο σκοπό, της απόκρυψης της παράνοµης προέλευσής του, µέχρι το έτος 2012, οπότε και το απέδωσε στο ελληνικό ∆ηµόσιο. Για τον ίδιο σκοπό (επένδυση παράνοµης περιουσίας, δωροδοκίας, εκ µέρους του Π. Γερµανού σε επενδύσεις του για λογαριασµό του Α. Τσοχατζόπουλου και του Ι. Σµπώκου), µεταβιβάστηκε το συνολικό ποσό των 500.000 ευρώ από εταιρείες των Π. και Γ. Χριστοδουλίδη στον συνεργάτη του Π. Γερµανού, Ιωάννη Καραγιάννη, στην ίδια τράπεζα, Eurobank/Ergasias, και συγκεκριµένα:
α) εµβάστηκε από λογαριασµό της Rea International στη UBS στις 27/9/2004 το ποσό των 225.015 ευρώ,
β) από τον τραπεζικό λογαριασµό της Husky International Inc. στη UBS εµβάστηκε την 30ή/9/2004 το ποσό των 50.000 ευρώ,
γ) από λογαριασµό της Rea International στην LGΤ Bank, στο Λιχτενστάιν, µεταβιβάστηκε την 11η/10/2004 το ποσό των 100.020 ευρώ και
δ) από τον λογαριασµό της CALMUNY LTD εµβάστηκε το ποσό των 125.000 ευρώ στην LGT Bank, στο Λιχτενστάιν, την 11η/10/2004. Τις πράξεις, δε, αυτές τις διέπραττε ο κατηγορούµενος κατ’ επάγγελµα».

Η χαρτογράφηση της διακίνησης

Σύµφωνα µε τα στοιχεία της ογκωδέστατης δικογραφίας για τα εξοπλιστικά ΤOR-M1, η οποία άνοιξε το 2011 και χρειάστηκαν τουλάχιστον 3 χρόνια για τη χαρτογράφηση των «ωφέλιµων» πληρωµών, τα χρήµατα διακινήθηκαν από τους Al Jayad Fouad και Βλάση Καµπούρογλου, µέσω δύο οδών. Η πρώτη σχετίζεται µε την εταιρεία Bengel, από όπου τα χρήµατα έφταναν στους Ν. Ζήγρα και Ντ. Μιχαηλίδη και στη συνέχεια στον Ακη Τσοχατζόπουλο. Η δεύτερη συνδέεται µε τον Βλάση Καµπούρογλου (ο οποίος βρέθηκε νεκρός στην Τζακάρτα) και την εταιρεία Clavis, της οποίας υπεύθυνος φερόταν ο Γ. Καµάρης, ο οποίος όµως «έδειξε» ως πραγµατικό ιδιοκτήτη τον Γ. Σµπώκο. Μάλιστα, από την Clavis κατέληξαν χρήµατα και σε εταιρεία του Γ. Σαχπατζίδη στην Ιταλία, ενώ σχετικά µε τους επίµαχους λογαριασµούς και τις κινήσεις τους βρέθηκαν στοιχεία τόσο στο γραφείο του Γ. Σαχπατζίδη όσο και στο σπίτι του Ακη Τσοχατζόπουλου, όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση των «χρυσών» µιζών...

Και το «μαύρο» χρήμα θέλει τον Γερμανό του

Του ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Στον Πάνο Γερµανό άρεσε πάντα να γράφουν πολλά για τις επιτυχίες του και τίποτα για τις σκοτεινές πτυχές της επιχειρηµατικής του πορείας. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, από τότε που έγινε γνωστός φρόντιζε να µην κυκλοφορούν πολλές φωτογραφίες του. Σύντοµα, όµως, τα ελληνικά -και ξένα ίσως- media θα κατακλυσθούν από φωτογραφίες του και µάλιστα διόλου κολακευτικές, καθώς ο επιχειρηµατίας που συνδέθηκε µε µερικές από τις µεγαλύτερες µπίζνες της µεταπολιτευτικής περιόδου παραπέµπεται σε δίκη ως ένας από τους κρίκους µεταφοράς του «µαύρου» χρήµατος από τις µίζες που έλαβαν ο Ακης Τσοχατζόπουλος και ο Γιάννης Σµπώκος, αλλά και για το σκάνδαλο των υποβρυχίων.

Κεραυνός εν αιθρία; Ισως ναι για όσους δεν γνωρίζουν τα «ντεσού» της επιχειρηµατικής του «έκρηξης». Σίγουρα όµως όχι γι’ αυτούς που ξέρουν ότι ο Πάνος Γερµανός, ανεξάρτητα από την υπόθεση της µίζας για τους TOR-M1, είχε σηµαντική εµπλοκή και σε πολλά άλλα προγράµµατα εξοπλισµών -όπως τα υποβρύχια- της εποχής Τσοχατζόπουλου. Προγράµµατα και συµβάσεις που, όπως φαίνεται, όχι µόνο εξασφάλισαν σηµαντικά κονδύλια για τις επιχειρήσεις του, αλλά και κατέστησαν τον ίδιο προνοµιακό συνοµιλητή των «µεγάλων» παραγόντων της εποχής. Εξού και ο Π. Γερµανός «βρέθηκε» να λαµβάνει από την «αµαρτωλή» Clavis του (επίσης κατηγορούµενου στην ίδια δίκη) Γ. Καµάρη ποσά της τάξης των 2 εκατ. ευρώ, τα οποία κατέληξαν στον Γ. Σµπώκο.

«Οπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά», λέει η παροιµία και για την περίπτωση του Πάνου Γερµανού η υπερασπιστική γραµµή, που οχυρώνεται πίσω από την επιστροφή των επίµαχων ποσών στο ∆ηµόσιο, δεν παύει να δείχνει ότι υπήρξε όντως ένας κρίκος στη διακίνηση του «µαύρου» χρήµατος των εξοπλιστικών, σε µια περίοδο που οι επιχειρήσεις του εµφανίζονταν να ασχολούνται µε µπαταρίες και κινητά τηλέφωνα. Ισως τελικά οι συσσωρευτές να µην ήταν τόσο... αθώοι όσο φαίνονταν.

Και όσοι παρακολούθησαν την εκπληκτική πορεία του επιχειρηµατία, από το ισόγειο µαγαζάκι µπαταριών στην οδό Μπενάκη, στο κέντρο της Αθήνας, το 1980, µέχρι την πώληση της (γιγαντιαίας πια επιχείρησης) «Γερµανός» στην Cosmote το 2006 και από το εργοστάσιο αντιγραφής µπαταριών για κοµπιουτεράκια µέχρι τις αποκλειστικότητες για συσσωρευτές υποβρυχίων της «Sunlight Γερµανός», µπορούν να αντιληφθούν ότι αυτά δεν γίνονται έτσι απλά. Οπως λέει και ο Πάουλο Κοέλιο, χρειάζεται πολλή… συµπαντική συνωµοσία.

«Κοµµουνιστής» µε χρυσά deals

Αν στην πολιτική «κόκκινος Πάνος» υπήρξε ο Πάνος Παναγιωτόπουλος, στις επιχειρήσεις «κόκκινος Πάνος» είναι αποκλειστικά ο Γερµανός. Ο λόγος για το παρατσούκλι αυτό είναι οι σχέσεις που φέρεται να είχε ως νεαρός µε το ΚΚΕ, λίγο αφότου έφτασε στην Αθήνα από τις Mηλιές του Πηλίου, µε το λεωφορείο της γραµµής και ένα σακίδιο, αφήνοντας πίσω του 10 αδέλφια, όπως έγραφαν τα business stories της χρυσής εποχής. Με το «κόκκινο» διαβατήριο να µετράει στον φοιτητόκοσµο της εποχής που γέµιζε το µαγαζάκι της οδού Μπενάκη και πέντε χρόνια αφού ξεκίνησε τη δραστηριότητά του, ο Π. Γερµανός απέκτησε την αποκλειστικότητα εισαγωγής των µπαταριών Toshiba. Το 1989 έστησε τη Γερµανός Μπαταρίες A.E. και επέκτεινε το δίκτυο καταστηµάτων λιανικής µε το έξυπνο σλόγκαν: «Μπαταρίες από ένα ρολόι µέχρι ένα ελικόπτερο». Κι έναν χρόνο αργότερα ξεκίνησε το δίκτυο franchise, που άρχισε να αναπτύσσεται ταχύτατα στην Ελλάδα.

H SUNLIGHT

Το 1991 εξαγόρασε τη Sunlight και µπήκε στη βαριά βιοµηχανία των µπαταριών. Το βιοµηχανικό συγκρότηµα στην Ξάνθη, που στηρίχτηκε ιδιαίτερα από τις παραγγελίες των Ενόπλων ∆υνάµεων (όπως θα δούµε στη συνέχεια, είτε µε πενταετείς συµβάσεις είτε µε απευθείας αναθέσεις), είναι σήµερα ένα από τα µεγαλύτερα εργοστάσια της Ευρώπης, µε το 70% της παραγωγής να προορίζεται για εξαγωγές.

Οι αρχές της δεκαετίας του ’90 βρήκαν τον όµιλο του Π. Γερµανού σε οργιώδη ανάπτυξη. Το 1992 ξεκίνησε η επέκταση στην Ανατολική Ευρώπη (για την οποία κατηγορήθηκε πως είχε τη στήριξη του ΚΚΕ), ενώ το 1994 µπήκε στο λιανεµπόριο µε την παροχή υπηρεσιών και συσκευών κινητής τηλεφωνίας στα καταστήµατα «Γερµανός». Το 1996 γεννήθηκαν και τα Multirama, όταν ο Πάνος Γερµανός, µε δεδοµένη την επιτυχία των φερώνυµων καταστηµάτων κινητής, αποφάσισε να επενδύσει στη λιανική της ψηφιακής τεχνολογίας.
Το 1998-’99 έκανε ένα ακόµα βήµα κλείνοντας αποκλειστικές εµπορικές συµφωνίες για την προώθηση των προϊόντων και υπηρεσιών της Cosmote και της τότε TIM (πρώην Telestet και νυν Wind). O Π. Γερµανός απέκτησε δύο πανίσχυρους εταίρους, που σταδιακά άρχισαν να εξαρτώνται σε µεγάλο βαθµό από την εταιρεία του. Το σλόγκαν αναβαθµίστηκε, «Το κινητό θέλει τον Γερµανό του», και έγινε πανελλήνιο σύνθηµα.

Το 2003, ο πανίσχυρος κ. Γερµανός δεν δίστασε να σπάσει τις συµφωνίες του για να προσθέσει στους πελάτες του οµίλου του και την Panafon/Vodafone, γεγονός που προκάλεσε σάλο στην αγορά. Το 2006, στο απόγειο της επιχειρηµατικής επιτυχίας της, η αλυσίδα «Γερµανός» πέρασε στον όµιλο Cosmote/OTE, έναντι 1,3 δισ. ευρώ. Ηταν µια ιδιότυπη κρατικοποίηση µε τη σφραγίδα Καραµανλή - Αλογοσκούφη, η οποία διαφηµίστηκε ως mega deal από την τότε κυβέρνηση και ως σκάνδαλο πρώτης τάξης από την αντιπολίτευση. Προφανέστατα ωφεληµένος ήταν πάντως ο ίδιος ο Π. Γερµανός, που πούλησε πολύ ακριβά και µε τεράστιο premium. Τα 1,3 δισ. ευρώ που κατέβαλε η Cosmote ισοδυναµούσαν µε το τριπλάσιο των πωλήσεων της «Γερµανός» για το 2005. Επίσης, ήταν ίσα µε 54 φορές τα κέρδη και µε 22 φορές τα EBITDA (δηλαδή, τα κέρδη προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων).

Επειτα από ένα σερί αποκαλύψεων το καλοκαίρι του 2006 (µεταξύ αυτών η αποκάλυψη στην Επιτροπή Οικονοµικών και Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής ότι η πρώτη διερευνητική επαφή Βουρλούµη - Γερµανού έγινε στο Βουκουρέστι τον ∆εκέµβριο του 2005), η υπόθεση παραπέµφθηκε στη ∆ικαιοσύνη, ενώ οι πρωταγωνιστές της στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς βρέθηκαν κατηγορούµενοι για χειραγώγηση, λόγω του «πάρτι» που είχε γίνει στη µετοχή της «Γερµανός».

ΠΡΟΣΤΙΜΑ

Το 2008, η Επιτροπή αποφάνθηκε -κατά πλειοψηφία- ότι δεν υπήρξε χειραγώγηση, αλλά στήριξη της µετοχής το κρίσιµο διάστηµα των διαπραγµατεύσεων µε την Cosmote, και για το παράπτωµα αυτό επέβαλε αθροιστικά πρόστιµα ύψους 680.000 ευρώ σε φυσικά και νοµικά πρόσωπα, όπως στους: Π. Γερµανό, Σ. Μάρρα, Σ. Κόπολα, Γ. ∆ιαµαντή, Α. Παναγιώτου, Ι. Κότσιρα και αργότερα στον Κ. Καραφωτάκη, διευθυντή επενδυτικών σχέσεων της εταιρείας.
Παρ’ όλα αυτά, η εισαγγελέας που ανέλαβε την υπόθεση είδε χειραγώγηση. Και λίγο µετά την απόφαση της Ε.Κ. ασκήθηκαν κακουργηµατικές διώξεις στους πρωταγωνιστές της υπόθεσης για ξέπλυµα, απιστία και χειραγώγηση. Μεταξύ αυτών, οι Π. Βουρλούµης, Α. Μαρτιγόπουλος, Π. Γερµανός (µε το βαρύτερο κατηγορητήριο), αλλά και όσοι είχαν περάσει νωρίτερα από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Το 2011, και µετά από µια πρωτοφανώς αργή διαδικασία, η υπόθεση µπήκε στο αρχείο. O 20ός τακτικός ανακριτής που είχε χρεωθεί τη δικογραφία έκρινε πως τα στοιχεία της δεν επαρκούσαν για να στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες σε βάρος των 18 κατηγορουµένων, ενώ από την εξαγορά δεν προέκυψε ζηµία για το ∆ηµόσιο.

«∆ουλειές» εκτός Ελλάδας

Μετά την πώληση της αλυσίδας «Γερµανός», ο Π. Γερµανός είχε γίνει διεθνής παίκτης. Αναγκασµένος -λόγω συµβολαίου- για πέντε χρόνια να µην «παίξει» επιχειρηµατικά στις ελληνικές τηλεπικοινωνίες, στράφηκε στο εξωτερικό, µπαίνοντας σε εταιρείες επικοινωνιών στο Ουζµπεκιστάν (Unitel), την Κύπρο (Infotel), την Πολωνία (Play Mobile), τη Βουλγαρία κ.λπ. Κεντρικός συνεργάτης του η Novator: το ξένο fund που ελέγχεται από τον Ισλανδό επενδυτή Θορ Μπγιόργκολφσον, γνωστό στη χώρα µας από την επένδυση στη Forthnet.

Τα εγχειρήµατά του δεν ήταν όλα επιτυχηµένα. Το στοίχηµα των Public δεν έπιασε στη Βουλγαρία (όπου επηρεάστηκαν και τα Multirama), ενώ και στην Ελλάδα η αλυσίδα υψηλής τεχνολογίας πιέστηκε από την κρίση, η δε µετοχή της (που είχε εισαχθεί στο Χ.Α. το «χρυσό» 2000) εγκατέλειψε το ταµπλό.
Η άρση της απαγόρευσης εµπλοκής του στα telecoms το 2012 επέτρεψε στον Πάνο Γερµανό να ρίξει βάρος στα Public (εταιρεία της οποίας το 60% ελέγχουν τα Multirama και το υπόλοιπο 40% ο ίδιος), τα µεγέθη των οποίων επίσης ζορίστηκαν. Η «υπερανάπτυξη» µε τη δηµιουργία ενός δικτύου 50 και πλέον καταστηµάτων προκάλεσε εύλογα ερωτήµατα τη στιγµή κατα την οποία τα οικονοµικά (µε ζηµίες για όλο το διάστηµα µέχρι σήµερα) δεν δικαιολογούν µια τέτοια πολιτική.

Και βέβαια η συµφωνία µε τη Wind (για την προώθηση των προϊόντων της τελευταίας), µέσα από την οποία ο επιχειρηµατίας θα έφτανε να αποκτήσει την ίδια την εταιρεία κινητής, όπως άφηναν να διαρρέει το 2014 τα φιλικά προς αυτόν media, δεν µπορούσε να πείσει ούτε τον πιο καλόπιστο. Ακόµη και αν την ίδια χρονιά τα Public βραβεύτηκαν ως το ταχύτερα αναπτυσσόµενο δίκτυο λιανικής στην Ελλάδα, η αλήθεια προσγείωσε τον Πάνο Γερµανό στη νέα πραγµατικότητα: Ο επιχειρηµατίας που πέρασε τον σκόπελο της Cosmote τώρα κατηγορείται από τη ∆ικαιοσύνη ότι «απέκρυψε, κατείχε και χρησιµοποίησε περιουσία µε σκοπό να συγκαλύψει την αληθινή της προέλευση, γνωρίζοντας ότι αποτελεί προϊόν εγκλήµατος από την παθητική δωροδοκία των Σµπώκου και Τσοχατζόπουλου».

Εµπλοκή στα εξοπλιστικά µέσω Ιµίων

Ολη την κρίσιµη εικοσαετία, τα εξοπλιστικά και οι προµήθειες των Ε.∆. υπήρξαν κεντρικός υποστηρικτής για τις δραστηριότητές του. Ξεκίνησε από µικρά προγράµµατα, όπως η υποστήριξη των οχηµάτων του Στρατού µε ελληνικές µπαταρίες. Ηταν ένα συµβόλαιο που πήρε αµέσως µετά την κρίση στα Ιµια, όταν η κινητοποίηση του Στρατού «έδειξε» ότι τα µισά οχήµατα δεν έπαιρναν εµπρός. Το «νέο» διαδόθηκε κατάλληλα από τα ΜΜΕ και αποτέλεσε την... επικοινωνιακή αφορµή για να ξεκινήσουν τα συµβόλαια προς τη Sunlight.
Ο Ακης Τσοχατζόπουλος υπήρξε καθοριστικός κρίκος στην ανάθεση των συµβολαίων αυτών και σύντοµα, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, προχώρησε περισσότερο, αναθέτοντας στη «Γερµανός» ένα κολοσσιαίο, πενταετές συµβόλαιο συνεργασίας µε όλους τους κλάδους των Ενόπλων ∆υνάµεων. Για τον Ακη Τσοχατζόπουλο, η παροχή δουλειάς «σε ελληνικά χέρια» ήταν µια εξαιρετική κάλυψη για την απευθείας ανάθεση στις επιχειρήσεις του Π. Γερµανού. Που κατά πολλούς είναι και απόδειξη για το πώς ο επιχειρηµατίας έγινε µέρος του «στενού κύκλου» του Ακη και του Γ. Σµπώκου, ώστε τα «µαύρα» χρήµατα της Clavis να καταλήξουν στους λογαριασµούς του «ανύποπτου» Γερµανού.

Υπήρχε βέβαια και άλλη µία λεπτοµέρεια: Ο Γ. Καµάρης, που ίδρυσε την Clavis για λογαριασµό του Γ. Σµπώκου, όπως υποστήριξε ο ίδιος στην πρόσφατη απολογία του, είχε διατελέσει µη εκτελεστικός πρόεδρος στη Multirama του Π. Γερµανού... Ο Γ. Καµάρης, επιστήθιος φίλος του Γ. Σµπώκου (και ο άνθρωπος που τελικά έδωσε τα στοιχεία για την παραποµπή του Θ. Λιακουνάκου), κατηγορείται ότι το 2001 µετέφερε 2 και πλέον εκατοµµύρια ευρώ που προέρχονταν από µίζες των εξοπλιστικών σε προσωπικό λογαριασµό του Πάνου Γερµανού. Τα χρήµατα αυτά προέρχονταν από την εταιρεία Clavis του Γ. Καµάρη, διοχετεύτηκαν όµως στον Π. Γερµανό µέσω των εταιρειών Husky International και Rea International, οι οποίες ανήκουν στους αδελφούς Χριστοδουλίδη. Σύµφωνα µε όσα υποστηρίζει ο Π. Γερµανός, το καλοκαίρι του 2007, ο διαχειριστής Πιερ Χριστοδουλίδης ζήτησε από τον επιχειρηµατία να του επιστρέψει το ποσό των 2 εκατ. δολαρίων σε ευρώ. Και ο Π. Γερµανός επέστρεψε τα χρήµατα (µάλιστα, τα κατέθεσε στην άγνωστη -όπως υποστηρίζει- σε αυτόν εταιρεία SDG, ιδιοκτησίας του καταδικασθέντος Γ. Σαχπατζίδη, ο οποίος λειτουργούσε ως ενδιάµεσος και ταµίας του Α. Τσοχατζόπουλου), χωρίς όµως να µπορεί να εξηγήσει πώς ο ίδιος βρέθηκε «ενδιάµεσος» στη διαδροµή του «µαύρου» χρήµατος.
«Εάν γνώριζα ότι τα χρήµατα αυτά σχετίζονταν µε δωροδοκία κρατικών αξιωµατούχων και έπρεπε να αποδοθούν σε αυτούς, θα έπρεπε να είµαι είτε ανόητος είτε αυτοκαταστροφικός για να δεχτώ να τα λάβω σε προσωπικό µου λογαριασµό, και δη στην Ελλάδα, και να τους τα εµβάσω επίσης από λογαριασµό µου σε υποδειχθέντα από αυτούς λογαριασµό», δήλωσε στο απολογητικό του υπόµνηµα ο Π. Γερµανός. Τελικά, ο επιχειρηµατίας επέστρεψε (έκανε δωρεά στο ελληνικό ∆ηµόσιο) όλο το ποσό, καταβάλλοντας ακόµη και τους τόκους. Ο ίδιος βέβαια γνωρίζει ότι δεν αθωώνεται, ούτε και σβήνει την εµπλοκή του στην υπόθεση δωρίζοντας τις µίζες που είχαν εισπράξει οι Σµπώκος και Τσοχατζόπουλος. Πιθανότατα όµως θέλει να πείσει ότι δεν γνώριζε την άνοµη προέλευση των χρηµάτων. Το ερώτηµα παραµένει, βέβαια, πώς ο φίλος του Γ. Σµπώκου και δικός του συνεργάτης βρήκε στον «δρόµο» τους λογαριασµούς του, για να του κάνει τις καταθέσεις... Η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος ο Γερµανός φρόντιζε επιµελώς εδώ και χρόνια να µη φωτίζει τη δραστηριότητα των επιχειρήσεών του στον χώρο της Αµυνας, δίνοντας έµφαση µόνο στη δράση της Olympia Development, της εταιρείας που εδώ και χρόνια είναι η «οµπρέλα» των επιχειρήσεών του.

Σήµερα λίγοι θυµούνται ότι ο επιχειρηµατίας Π. Γερµανός είχε εµπλοκή στο επίµαχο πρόγραµµα των υποβρυχίων. Ο Ακης Τσοχατζόπουλος το ξεκίνησε ως υπουργός Αµυνας, αναθέτοντας τη σύµβαση στους Γερµανούς κατασκευαστές της HDW, και το ολοκλήρωσε ως υπουργός Ανάπυξης βάζοντας την HDW να αγοράσει τα Ναυπηγεία Σαραµαγκά. Κάπου εκεί όµως υπήρχε και ο... Ελληνας Γερµανός. Για τα νέα υποβρύχια, που χρειάζονταν συσσωρευτές υψηλής τεχνολογίας, απαιτήθηκε διαγωνισµός. Ο Π. Γερµανός κατάφερε να επικρατήσει ως κύριος ανάδοχος, αφού είχε διασφαλίσει και την πιστοποίηση της τεχνογνωσίας. Εστω και αν στο παρασκήνιο ακουγόταν ότι οι επικεφαλής επιστήµονες της γερµανικής εταιρείας που αρχικά τους κατασκεύαζε σχεδόν… αυτοµόλησαν και ήρθαν να δουλέψουν για τον (Ελληνα) Γερµανό, παίρνοντας µαζί τους και τα σχέδια…

Η Ferrostaal και ο Τραυλός

H «αµαρτωλή» Ferrostaal, που διακίνησε το παράνοµο χρήµα στην υπόθεση των υποβρυχίων, φέρεται να επένδυσε (νόµιµα) το 1999 το ποσό των 10 εκατ. µάρκων στη Sunlight του Πάνου Γερµανού, για να µπορεί να «ανταποκριθεί» στο έργο. Το «θεµατάκι» προέκυψε λίγο αργότερα, όταν «ξαφνικά» το υπουργείο Αµυνας αντικατέστησε στη σύµβαση αντισταθµιστικών ωφεληµάτων των υποβρυχίων την υποχρέωση των Γερµανών να αναθέσουν τη ναυπήγηση δύο οχηµαταγωγών στα Ναυπηγεία Σκαραµαγκά (προϋπολογισµού 59,3 εκατ. ευρώ) µε την πίστωση ως «αντισταθµιστικού ωφελήµατος» τιµήµατος από εξαγωγές συσσωρευτών της Sunlight (αξίας 62.951.362 ευρώ) προς διάφορους πελάτες της γερµανικής κοινοπραξίας. Tην τροποποίηση της αρχικής σύµβασης των Α.Ω. 8/2000 µε τη Ferrostaal υπέγραψε τον Μάρτιο του 2003 ο τότε γενικός διευθυντής Εξοπλισµών, Σπύρος Τραυλός, ο οποίος επίσης παραπέµπεται σε δίκη.
Ο επιχειρηµατίας αρνείται τη συµµετοχή του στα αντισταθµιστικά των υποβρυχίων, η ουσία όµως είναι ότι το κατασκευαστικό έργο που οι Γερµανοί είχαν υποχρέωση να αναθέσουν το µετέτρεψαν σε πίστωση, που µε τον έναν ή τον άλλο τρόπο έγινε µπαταρία... Γερµανού.