Οταν η ''νεα ελλαδα'' ηχει σαν κακογουστο αστειο...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Ποιος πιστεύει πια στον ταλαιπωρημένο αυτό τόπο όλα αυτά τα απερίγραπτα που καθημερινά μας βομβαρδίζουν και μας σερβίρουν τύπου sucess story, grecovery,...
όλα αυτά που αναφέρονται σε στοιχεία, σε ενδείξεις αλλά και αποδείξεις που φέρνουν την ανάκαμψη και την ανάπτυξη το 2014, όλα αυτά τα εξευτελιστικά που κατά καιρούς ακούμε για μια Ελλάδα που θα αναγεννηθεί, που μπαίνει οσονούπω στο ''σωστό δρόμο''. Ακούσαμε εσχάτως τον πρωθυπουργό να μας μιλά για μια Ελλάδα περήφανη, για μια Ελλάδα που θα τα καταφέρει, για μια Ελλάδα που σαν τον Φοίνικα θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της, ακούσαμε και κάποιους τολμηρούς να μιλούν για τους υπεύθυνους της κατάστασης αυτής σε μια προσπάθεια απόδοσης ευθυνών σε πρώτη ανάγνωση, σε μια προσπάθεια ηγετικού πλασαρίσματος σε δεύτερη για παν μελλοντικό ενδεχόμενο. Όλα αυτά ηχούν ως κακόγουστα ανέκδοτα στην καλύτερη περίπτωση, αν κάνουμε μια βόλτα στη Σταδίου, στη Σκουφά, αν η κακοτυχία μας οδηγήσει σε κάποιο νοσοκομείο για να ζητήσουμε ιατρική περίθαλψη για εμάς ή για την οικογένεια μας, αν ρίξουμε ένα βλέμμα στην κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία μας, αν,αν, αν... Για τον άνεργο, τον άρρωστο, τον οικονομικά αδύναμο, οι πολιτικές κορώνες, τα παχιά και κενά περιεχομένου λόγια δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Απλά τονίζουν και επιβεβαιώνουν την πολιτική ανοησία, αλλά και την αμετροέπεια που δυστυχώς χαρακτηρίζει το πολιτικό μας σύστημα και τους εκπροσώπους του.