Μου αρεσε που ειπε οτι βαλαμε μυαλο

Ρεπορτάζ : Νικόλαος Ζώης
(από ΤΑ ΝΕΑ)
Η μέρα βρήκε ορισμένους Ηρακλειώτες λιγάκι εκνευρισμένους. Ωρες πριν από τις οκτώ και μισή το βράδυ, όταν δηλαδή τα μεγάφωνα του κλειστού γυμναστηρίου Λίντο ανακοίνωσαν εν μέσω περίπου 1.500 επευφημιών ότι «μαζί μας είναι...
ο Ευάγγελος Βενιζέλος», εκείνοι, κάτοικοι μιας πόλης με περισσότερες αφίσες για λυράρηδες παρά για υποψήφιους βουλευτές, έλεγαν ήδη ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα ήταν καλύτερα «να μην πατήσει το πόδι του» (ένας 63χρονος ιδιοκτήτης μίνι μάρκετ). Οτι «ήταν γελοία εκ μέρους υποψήφιου βουλευτή η πρόσκληση με SMS στον ενικό» (μια 35χρονη δικηγόρος). Ή ότι αξίζει να παρευρεθούν στη συγκέντρωση (ένας 30χρονος έμπορος τουριστικών), αλλά μόνο για να διαδηλώσουν. Ισως να φταίει ότι το ίδιο πρωί, στη λίστα των αυτοχείρων της πόλης προστέθηκε και ένας άντρας που κρεμάστηκε με σεντόνι, ίσως όμως και όχι.Η ομιλία ξεκίνησε αφού οι παρευρισκόμενοι, άνθρωποι με μπόλικα κομματικά ένσημα οι περισσότεροι, είχαν αγκαλιαστεί μεταξύ τους ή ταρακουνηθεί με δυνατές χειραψίες, είχαν εξοπλιστεί με καφέ ή σάντουιτς από το κυλικείο, είχαν αστειευτεί με το πράσινο αυτοκόλλητο στο στήθος τους (οι πιο νέοι τουλάχιστον), είχαν αναλύσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αυτό το είδωλο του χρήματος που παραγκωνίζει την παραγωγή, είχαν σπεύσει να χαιρετήσουν τη Φώφη Γεννηματά, ενώ από τα ηχεία ακουγόταν Σαββόπουλος της ύστερης περιόδου ή Αρβανιτάκη. Ενας εκπαιδευτικός γύρω στα πενήντα έλεγε πως ήρθε στην ομιλία γιατί «πρέπει να απαντήσουμε ρεαλιστικά στην πραγματικότητα» και ότι η νεολαία «αργεί να πάρει μπρος και είναι καλομαθημένη». Ενας εκπρόσωπός της ωστόσο, όχι μόνο ήταν εδώ, αλλά και πίστευε ότι «ο Βενιζέλος λέει την αλήθεια και έχει κάνει λάθη που τα έχει όμως καταλάβει». Ενας συνταξιούχος με παχύ μουστάκι και ξεκούμπωτο πουκάμισο είχε έρθει στη συγκέντρωση από περιέργεια («αν και φανατικός», όπως είπε), για να δει πόση κίνηση θα έχει. «Οταν βέβαια ερχόταν ο ιδρυτής στο Ηράκλειο», θυμόταν, «έκανε 12 ρίχτερ».Η ΟΜΙΛΙΑ. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ άρχισε να μιλά από ένα βάθρο σε άσπρο φόντο (άσπρο και καθαρό όπως το μήνυμα του κόμματος, εξηγούσε κάποιο μέλος του, που φαινόταν να ξέρει τι λέει), δηλώνοντας ευτυχής που είναι υποψήφιος στη Θεσσαλονίκη αλλά και στο Ηράκλειο, γιατί έτσι άνοιγε το τόξο που ενώνει Κρήτη και Μακεδονία, το ίδιο ακριβώς που ακολούθησε ο πραγματικός εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος. Απευθύνθηκε στη μεγάλη δεξαμενή των πολιτών που κάποτε πίστεψαν στην παράταξη αλλά τώρα είναι αναποφάσιστοι και καταχειροκροτούμενος μοιράστηκε με τον κόσμο την πεποίθηση ότι όσο περνούν οι μέρες τόσο η συσπείρωση της παράταξης θα αλλάζει επίπεδα. Μπροστά του, στις πρώτες σειρές, είχε σύσσωμους τους υποψήφιους βουλευτές του στην Κρήτη ή τοπικούς φορείς - με τίτλους όπως περιφερειάρχης, αντιπεριφερειάρχης, γραμματέας αποκεντρωμένης διοίκησης, γραμματέας ή μέλος νομαρχιακής, γραμματέας εθνικού συμβουλίου, δήμαρχος, πρόεδρος επιμελητηρίου, πρόεδρος εμπορικού συλλόγου, αγροτικού συλλόγου, εργατικού κέντρου και άλλα σχετικά. Κά