Λετε να μας κυβερνησει το... ποταμι;

Γράφει ο Κ.Π.
Αγαπητό Fimotro,
Πλάκα, πλάκα λέτε να μας κυβερνήσει το ποτάμι; Δεν ξέρω αν ο ελληνικός λαός πρέπει να χαίρεται με τις «επιδόσεις» του ποταμιού η να κλαίει. Γεγονός είναι ότι μετά τις ευρωεκλογές άλλαξε το...
πολιτικό σκηνικό της χώρας. Ένας σακιδιοφόρος δημοσιογράφος, (βλέπε Τίνα Μπιρμπίλη) ταράζει τα νερά αφού εγκατέλειψε τη δημοσιογραφία, για χάρη της πολιτικής.

Το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές. Κάθε φορά που έρχονται εκλογές, περισσότερα από 40 κόμματα, συνδυασμοί οργανώσεις και μεμονωμένα πρόσωπα ρίχνονται στη μάχη της ψήφου για να σώσουν τη χώρα μας. Δεν είναι λοιπόν περίεργο, όταν οι πολιτικές καταστάσεις ευνοούν τη δημιουργία τέτοιων φαινομένων.

Η απορία που έχουμε όλοι μας είναι ποιος η ποιοι κρύβονται πίσω από τέτοιες κινήσεις και τι επιδιώκουν. Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω από τη μεταπολίτευση και μετά, κανένα από τα κόμματα πέραν του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν μπόρεσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου, αφού έσβηναν σαν διάττοντα αστέρια στις επόμενες εκλογές.

Αν ρωτήσουμε τώρα ποια κόμματα ήταν αυτά, πολλοί ίσως και να μην τα θυμούνται. ΕΚ-ΝέεςΔυνάμεις, ΚΚΕεσωτ., ΚΟΔΗΣΟ, Χριστιανική Δημοκρατία, ΠΟΛΑΝ, ΔΗΚΙ, ΚΕΠ(Αβραμόπουλος) Γ.ΑΡΣΕΝΗΣ, και δεκάδες άλλα, σοβαρά η περιθωριακά μορφώματα.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης, με ένα «σακίδιο στον ώμο, σαν τον Άγιο Βασίλη, περιφερόμενος σε πλατείες πόλεις και χωριά, μοιράζει πολιτικά δώρα η σαν πραματευτής, διαλαλεί το εμπόρευμα του. Η προβολή από τα ΜΜΕ, είναι προνομιακή, έχοντας και δυο ευρωβουλευτές, στο ευρωκοινοβούλιο. Όλες οι δημοσκοπήσεις, κατασκευασμένες η μη του δίνουν ποσοστά, που για ένα πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα θα ήταν όνειρο απατηλό(!). Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι:

Πραγματικά οι ερωτώμενοι πιστεύουν σε ένα ποτάμι, που θα τους παρασύρει στη μέθη ενός διαφορετικού μοντέλου διακυβέρνησης και λειτουργίας του κράτους; Η σπάνε πλάκα με τους δημοσκόπους και δουλεύουν τον αρχηγό του; Μην ξεχνάμε ότι ο Beppe Grillo, (Μπέπε Γκρίλο) κατέβηκε στις Ιταλικές εκλογές για πλάκα, έχοντας μια ιδιαιτερότητα λόγου και επαγγέλματος. Παραμένει όμως δυναμικά στο πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας.

Λέτε ανάλογα φαινόμενα να έχουμε και στην Ελλάδα; Κάτι που δεν κατάφεραν, άλλα κόμματα, με επικεφαλής γνωστά πολιτικά πρόσωπα, πέραν του ΚΚΕ, που παραμένει σταθερό σε δύναμη και απόψεις, με μικρές διακυμάνσεις;

Να δούμε το Σταύρο Πρωθυπουργό, η ακόμη και μελλοντικό πρόεδρο Δημοκρατίας; Το παιδί παλεύει για τα ελληνικά ιδεώδη. Οι άλλοι είναι καλύτεροι; Ο Λέχ Βαλέσα τι παραπάνω είχε δηλαδή; Παιδί του λαού ήταν, όχι πολιτικός. Όπως και ο Σταύρος με τους πρωταγωνιστές, που άγγιζε τις καρδιές των Ελλήνων και τώρα τον... ανταμείβουν!!!

Αυτοί όμως που του δίνουν τροφή, οξυγόνο, και μέσα για να διαλαλεί το εμπόρευμα του, θα συνεχίσουν να τον στηρίζουν; η μόλις κάνουν τη δουλειά τους, θα πάει στα απορρίμματα και από κει στη χωματερή; Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν μπορεί τώρα να απαντηθεί... Ο χρόνος θα δείξει.