Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ...

Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς(από την Καθημερινή)Μου έχει συμβεί και παλιότερα, τις πρώτες ημέρες άλλων κυβερνήσεων. Βλέπω ανθρώπους που ζαλίζονται από το πόσο ψηλά έχουν φτάσει και ταυτοχρόνως ξεχνούν πόσο λίγο απέχει στην πολιτική η κορυφή από τον... γκρεμό. Η πρόσφατη πολιτική μας ιστορία είναι άλλωστε γεμάτη από παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι, δικαίως αλλά πολλές φορές και αδίκως, έπεσαν από τα πολύ ψηλά στα χαμηλά χωρίς να καταλάβουν τι συνέβη. Αυτό βεβαίως που κατάλαβαν ήταν πόσο εφήμερη είναι η γοητεία των «σαλονιών της διαπλοκής» και η ψευδαίσθηση της... μονιμότητας που τους προσέδιδε η ανοιχτή αγκαλιά του αθηναϊκού ψευδοκατεστημένου. Η ιστορία έχει αποδείξει πως αυτές οι «φιλίες» ή «συμμαχίες» μοιάζουν με συμβάσεις έργου. Μόλις τελειώνει η χρησιμότητα του κυβερνητικού στελέχους, τελειώνει και η «στενή φιλία»...Ενας παλιός πολιτικός μού έλεγε πρόσφατα πως «είναι λογικό να μεθύσει οιοσδήποτε τον πρώτο καιρό που έχει εξουσία. Ολοι τραντάζονται στα γέλια με το πιο κλισέ αστείο σου, ό