Γιωργος κατρουγκαλος : τερμα οι συνταξεισ!

ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ ΑΝ-ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΝΟΜΙΚΗΣ
Του Κάπα Σαρδάμ
Με το παρόν άρθρο μου στις φιλόξενες σελίδες του «Ξεκαρφώματος» επιδιώκω ευθέως να ορθοτομήσω το μέγα εθνικό ζήτημα του ασφαλιστικού, ουχί μόνον ως καθ’ ύλην αρμόδιος...
υπουργός τεταγμένος στη θέση αυτή με την τιμητική δι’ εμέ απόφαση του Πρωθυπουργού, αλλά και ως διανοούμενος περί τα δικαιακά-κοινωνικά συστήματα.
Οδοιπορώντας και διαπορώντας καθ’ οδόν προς την προσωπική μου Δαμασκό της αληθείας, κατά παραλληλισμό με τον Άγιο Πέτρο, είδον το φως το αληθινόν και ήκουσα τη θεϊκή προσταγή. Και –ω του θαύματος– οδεύω τώρα προς νέους δρόμους σκέψης και καινουργείς λεωφόρους αντιλήψεων. Θα γίνω πλέον σαφής, αφού μοιραστώ μαζί σας τις κάτωθι βασανιστικές νεοαλήθειες του νέου βιόκοσμού μου:
Η παροχή συντάξεων συνέβαλε τα μάλα στην πορεία προς τη χρεοκοπία της χώρας, διότι το επονομασθέν μεταπολεμικώς «Κράτος Πρόνοιας», προϊόν ενός μαρξιστικού λαϊκισμού και μιας έντρομης φιλελευθερίζουσας αστικής τάξης, με την αυταρχική επιβολή εργοδοτικών εισφορών επαύξησε το ποσοστό μείωσης των επιχειρηματικών κερδών ! Η οποία μείωση –εν προόδω– επέφερε την περαιτέρω πτώση των προσωπικών καταθέσεων του εργοδότη, γεγονός το οποίο ανατροφοδότησε ένα αέναο καθοδικό σπιράλ μελαγχολίας των κεφαλαιούχων-ευεργετών. Αποτέλεσμα; Οι επενδυτές να βλέπουν συνεχώς μειούμενα τα κέρδη τους, να πέφτουν σε κατάθλιψη, να μη δύνανται να απολαύουν αμέριμνοι το χαβιάρι τους καθ’ ην στιγμήν οι συνταξιούχοι έτρωγαν και έπιναν εις βάρος των ούτω καλουμένων «κορόιδων»!
Νεότερες νομικο-κοινωνιολογικές μελέτες μου σε ερευνητικά προγράμματα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, όπου είχα την τιμή να διακονώ την επιστήμη του Δημοσίου Δικαίου, εν παραλλήλω με την αμισθί συμμετοχή μου στα τηλεπαράθυρα της επάρατης διαπλοκής, με οδήγησαν εν τοις πράγμασι σε περαιτέρω αποδομητικές δοξασίες: Ότι δηλαδή εγγενώς οι συντάξεις όχι μόνο τροφοδοτούν τη μείωση των επιχειρηματικών κερδών στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και λειτουργούν εκμαυλιστικά έναντι της πολιτικής τάξης. Η οποία, εν τη αγωνία της να αναλάβει τη διαχείριση των κοινών, αναγκαζόταν, προϊόντος του χρόνου, να υποκύπτει, εν τέλει στους εκβιασμούς της προνομιούχου κοινωνίας των συνταξιούχων, παρέχοντας ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά και συντάξεις κύριες και επικουρικές!
Και πού κατευθύνονταν αυτές οι συντάξεις των 300, 700, αλλά και οι άκαμπτες μέχρι πρότινος ευγενείς απολαβές των 3.000 ευρώ; Ας είμεθα ειλικρινείς! Κατευθύνονταν σε καταναλωτικά προϊόντα, σε περιττά αγαθά πρώτης –δήθεν– ανάγκης και σε απολαβή υπηρεσιών. Με άμεση συνέπεια τη διεύρυνση του εμπορικού ισοζυγίου, το άνοιγμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και την εξόγκωση αυτού που ο ρηγκανικός κόσμος αποκάλεσε «κράτος συμπονετικής πρόνοιας». Τρανό παράδειγμα πεδίου πραγμάτωσης της μεταμοντέρνας κρατικής σπατάλης αποτελούν τα περιλάλητα ΚΑΠΗ, τα περιώνυμα Κέντρα Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων. Εκεί όπου έβρισκαν κρατικιστική αγκαλιά οι γέροντες και οι γερόντισσες αδιακρίτως εισοδήματος, με προκλητική μάλιστα οργάνωση εκδρομών και πανηγύρεων, κατά παράβαση της χρυσής αρχής της ανταποδοτικότητας!
Συμπερασματικά: Επειδή ο θεσμός της σύνταξης ενέχεται προδήλως στη μείωση της ανταγωνιστικότητας, συμβάλει στην άνοδο του πατερναλιστικού φαινομένου στο πολιτικό γίγνεσθαι, προκαλεί πρωτοφανή οικογενειακή σπατάλη, δεσμεύει πολύτιμους πόρους που θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε παραγωγικούς τομείς της οικονομίας και επαυξάνει το προσδόκιμο όριο μη παραγωγικής ζωής, διά ταύτα:
Ζητώ την ολοσχερή κατάργηση των πάσης φύσεως συντάξεων με ένα άρθρο μου! Επιτέλους, ας δοθεί τέλος στη νομικοθεσμική κρατική ελεημοσύνη! Καιρός να ξεμπερδεύουμε με το παλιό!
(ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΤΙΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ …ΞΕΚΑΡΦΩΜΑ , ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ , 24-10-15 )