Ερημη πολη...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Και μόλις έγινε γνωστή η είδηση της άφιξης της Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα, ετοιμαστήκαμε να της προσφέρουμε στο πιάτο αυτό που περιμένει να συναντήσει : συλλαλητήρια, πορείες, διαδηλώσεις, έκτροπα, μια Αθήνα πνιγμένη ...
στα δακρυγόνα και τα χημικά.
Κι όμως αναρωτιέμαι μήπως θα ήταν καλύτερα, όταν φτάσει, να αιφνιδιαστεί και να συναντήσει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που περιμένει, κάτι που να της δημιουργήσει ''σοκ και δέος'', αυτό ακριβώς που εκείνη έφτιαξε, με την αγαστή συνεργασία- και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ- ανθρώπων απαίδευτων πολιτικά και ηθικά που ήταν απολύτως ακατάλληλοι να υπερασπίσουν την αξιοπρέπεια και την περηφάνια της Ελλάδας, αλλά και των Ελλήνων. Να αντικρίσει λοιπόν την αντανάκλαση των έργων της : μια έρημη πόλη. Μια πόλη χωρίς ανθρώπους, άδειους δρόμους, κλειστά μαγαζιά, μαγαζιά με λουκέτα, τράπεζες με κατεβασμένα ρολά, περίπτερα κλειστά, καφετέριες άδειες, δρόμους χωρίς ταξί, λεωφορεία, αυτοκίνητα. Μια πόλη-φάντασμα που μόνο τα κτίρια της και οι δρόμοι της θα θυμίζουν ότι κάποτε εκεί κυκλοφορούσαν άνθρωποι γελαστοί, που είχαν δουλειές, που κατέβαιναν στην αγορά, που ψώνιζαν. Αντί όλων αυτών, να δει το τίποτα, το κενό, την απαξία και την απόλυτη περιφρόνηση μας. Όχι με θόρυβο και βοή, αλλά μέσα από την απόλυτη σιωπή μας. Και την απουσία μας. Ας το σκεφτούμε και ας πράξουμε το καλύτερο.