Αυγο του φιδιου ή του κολομβου;

Γράφει ο Άγγελος Γ. Παπαδημητρίου
(Δικηγόρος Αθηνών)Αγαπητό Fimotro,
Παρά το γεγονός ότι ουδέποτε εμπιστευόμουν τις δήθεν δημοσκοπήσεις στην χώρα μας (καθότι ΚΑΙ αυτές είναι αποτέλεσμα συναλλαγής και διαφθοράς) εντούτοις δεν μπορώ παρά να σταθώ σ ένα εύρημα κοινό σε όλες αυτές που...
ανακοινώθηκαν προσφάτως : η Χρυσή Αυγή είναι το μόνο Κόμμα που το τελευταίο διάστημα ενδυναμώνεται! Μάλιστα, δεν θα ησχολούμην καν με το γεγονός αυτό καθαυτό, εάν αποτελούσε ένα απλό δημοσκοπικό εύρημα και δεν το επιβεβαίωνα και εγώ, λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητος, καθημερινώς.
Για το φαινόμενο «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» και την ερμηνεία του, έχουν χυθεί τόνοι μελανιού από πολλούς και διάφορους. Έχω, όμως, την εντύπωση ότι οι περισσότερες προσπάθειες προσεγγίσεως του φαινομένου είναι επιδερμικές επιμένοντας στο θέμα των λαθρομεταναστών και της (μη) αντιμετωπίσεώς του από την συντεταγμένη Πολιτεία. Ασφαλώς και το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης απετέλεσε το μεγάλο βήμα εισόδου της Χρυσής Αυγής στην πολιτική σκηνή του τόπου, αυτό όμως από μόνο του δεν αποτελεί επαρκή εξήγηση, ιδία δε όταν, με τις προσπάθειες που καταβάλλονται το τελευταίο διάστημα από την Κυβέρνηση, υπάρχει μια αρκετά καλή αντιμετώπισή του. Παρά ταύτα κι ενώ θα ανέμενε κανείς ότι, βλέποντας οι συμπατριώτες μας πως κάτι κινείται στο θέμα αυτό κεντρικά, θα αποδυναμώνετο αναλογικώς η Χρυσή Αυγή, όχι μόνον δεν συμβαίνει τούτο αλλά αντιθέτως αυξάνει τις δυνάμεις της πανελλαδικώς!!
Επιτρέψτε μου, συνεπώς, να δώσω την δική μου ταπεινή άποψη για το θέμα αυτό, μη διεκδικώντας ασφαλώς κανενός είδους αλάθητο: τα τελευταία δυομισι έτη, μία από τις μεγαλύτερες επιπτώσεις της ασκουμένης (μνημονιακής) πολιτικής στον τομέα της Οικονομίας είναι και η σταδιακή αλλά με ταχύτατους ρυθμούς εξασθένηση της παλιάς καλής «μεσαίας αστικής τάξης», ήτοι της τάξης εκείνης που παραδοσιακώς αποτελεί την ραχοκοκαλιά της κοινωνίας. Τα γνωστά μνημονιακά μέτρα που κάθε φορά λαμβάνονται (και κάθε φορά είναι η τελευταία φορά…) πλήττουν κατά κύριο λόγο αυτήν ακριβώς την τάξη, η οποία από μεσαία που ήταν έχει μεταπέσει στην κατηγορία της «φτωχής» με άμεση συνέπεια την ύπαρξη πλέον δύο μόνον κατηγοριών πολιτών, των πλουσίων και των νεόπτωχων με την δεύτερη να περικλείει μέσα της ένα ποσοστό άνω του 80% των Ελλήνων.
Η διάλυση της μεσαίας τάξης επέφερε ταυτόχρονα και την διάλυση ή την τεράστια εξασθένηση και των παλαιών «μεγάλων» Κομμάτων της μεταπολιτεύσεως, διότι την δύναμή τους την αντλούσαν παραδοσιακώς από αυτήν ακριβώς την τάξη. Ήταν το περιώνυμο «Κεντρο», που εγκλωβίστηκε στο ΠΑΣΟΚ αρχικώς και εν συνεχεία μεταβαπτιζόμενο σε «μεσαίο χώρο», στην Νέα Δημοκρατία. Αφ’ ής στιγμής, όμως, επήλθε η ανωτέρω διάλυση και δη με τον πλέον βίαιο και ανορθόδοξο τρόπο, ήταν απολύτως λογικόν οι πολίτες της πρώην μεσαίας τάξης να στρέφονται όλο και περισσότερο στις πιο ακραίες μορφές πολιτικής έκφανσης, μιας και δεν είναι ασφαλώς δυνατόν να συνεχίζουν να υποστηρίζουν αυτούς που τους έφτασαν σ αυτήν την κατάσταση.
Οι δεξιόστροφοι εξ αυτ