ΑΡΗΣ ΚΑΤΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!

Επέστρεψε στη νομιμότητα των αντιμνημονιακών. Και βγήκε ένα βήμα μπροστά ασκώντας κριτική στους συναινετικούς που ήθελαν από τον Σαμαρά να πει "ναι" στην πρόταση του Γ. Παπανδρέου. Από τη Δευτέρα έγραψε στο site του διευθυντή του Mega ότι...
δεν πρέπει ο Σαμαράς να συναινέσει. Παραθέτουμε το άρθρο του Άρη Σπηλιωτόπουλου για να διαμαρτύρεται δεξιά και αριστερά ότι τον αδικούμε :
ΝΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ
Γράφει ο Α. Σπηλιωτόπουλος
Σήμερα, εάν κάτι έχει ως έννοια κακοποιηθεί περισσότερο, αυτό είναι η συναίνεση. Κατάφερε η κυβέρνηση να το μετατρέψει και αυτό σε κομμάτι της τετριμμένης κομματικής διαπάλης. Και συγκεκριμένα: Ποιος μπροστά στο εθνικό συμφέρον, σε μια ιστορική στιγμή για την πορεία μας, θα μπορούσε να αρνηθεί τη συζήτηση για ρεαλιστική, προγραμματική συναίνεση εάν η Κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή το είχε επιδιώξει; Όταν η αξιωματική αντιπολίτευση, ασχολούμενη με την αυτοκριτική της μετά από μια ιστορική ήττα, έτεινε χείρα συνεργασίας, η κυβέρνηση μεθυσμένη ακόμη από την πρωτοφανή νίκη της την αντιμετώπισε αλαζονικά, περιφρονητικά. Και αντί να εκμεταλλευτεί αυτή τη μοναδική προνομία που είχε, άδραξε μικροκομματικά την ευκαιρία για να κατασυκοφαντήσει την ΝΔ, να στοχοποιήσει τις πολιτικές και τους πολιτικούς της, να ποινικοποιήσει το έργο της ώστε να απωθήσει τις ευθύνες από πάνω της και να δείξει ανενόχλητη ως μοναδικό δρόμο, το δρόμο της αύξησης των φόρων και της μείωσης των εισοδημάτων. Και το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το βιώσαμε όλοι:
Στην οικονομία πλήρης αποτυχία.
Μέσα στο α΄ τρίμηνο του 2011 το έλλειμμα άγγιξε τα 8 δις. Ευρώ. Η πρωτοφανής ύφεση, όπως όλοι περιμέναμε οδήγησε σε υστέρηση εσόδων, σε πτώση της κατανάλωσης, σε πρωτοφανή ύφεση σε σημαντικούς για την οικονομία της Χώρας τομείς ( όπως π.χ. η οικοδομή που από 14,5% του ΑΕΠ συρρικνώθηκε στο 4,5% και παρέσυρε 52 διαφορετικά επαγγέλματα στην απόγνωση). Το μόνο που άντεξε ήταν ο δείκτης των δαπανών, και αυτός για προφανείς λόγους πολιτικού κόστους! Ακόμη και οι αποκρατικοποιήσεις, που θα γέμιζαν τα ταμεία αντί για την αφαίμαξη μισθωτών, επαγγελματιών και συνταξιούχων, παρέμειναν στάσιμες σε μηδενικό σημείο. Η τελευταία ήταν της Ολυμπιακής επί κυβερνήσεως ΝΔ. Συνεπώς, η ιδεοληψία της κυβέρνησης την οδήγησε σε a priori καταδικασμένη δοσολογία οικονομικής πολιτικής που θα μας έφερνε πιο κοντά στην καταστροφή .Όπερ και εγένετο
Στην κοινωνία, πλήρης αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού.
Με δογματισμό η Κυβέρνηση αντιμετώπισε σχεδόν όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες ως ύποπτες συναλλαγής, διαφθοράς, φοροδιαφυγής, “κοπρίτες” που ζουν εις βάρος των άλλων. Μόνο που όταν ρωτούσαν την Κυβέρνηση να δείξει τους άλλους έδειχνε τους ίδιους. Στοχοποίησε όλη την κοινωνία ως ύποπτη, έστρεψε τη μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη, καλλιέργησε τις εντάσεις, το μίσος, δαιμονοποίησε την επιχειρηματική δραστηριότητα και, τελικά, επέτρεψε να βασιλεύσει το μοναδικό αίσθημα που κατατρώγει την ανάπτυξη: Η ανασφάλεια. Ανασφάλεια για τη