''an δεν μας δινουν δοσεις, δεν θα πληρωνουμε τα ομολογα''...

«Δεν θα επιτρέψω ποτέ τη μείωση της προσωπικής μου αξιοπρέπειας, που έχει μοναδικό στόχο την αλλοίωση της φυσιογνωμίας του κόμματός μας», δηλώνει ο υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός, ενώ χαρακτηρίζει ...
κακοήθειες τις εσωκομματικές βολές ότι πέρασε στην «απέναντι όχθη». «Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είμαστε κλειστό κλαμπ στελεχών», τονίζει και προσθέτει ότι η διαφωνία είναι κεκτημένο της Αριστεράς.

Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», o καθηγητής του ΕΜΠ και οικονομικός νους του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στη μελέτη που ετοιμάζει για μια πανευρωπαϊκή λύση στο χρέος, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια λύση τύπου Δυτικής Γερμανίας το 1953 και υπογραμμίζει ότι δεν υπάρχει «εκβιασμός» από την πλευρά των δανειστών ικανός να κάνει την ελληνική κυβέρνηση να υποχωρήσει: «Οσο δεν δίνονται οι δόσεις, απλώς δεν θα αποπληρώνονται τα ομόλογα που λήγουν», λέει και καταλήγει: «Δεν θα διαπραγματευτούμε ως επαίτες, αλλά ούτε και ως μαθητές». Δηλώνει επίσης θεματοφύλακας των θέσεων και των αποφάσεων του ιδρυτικού συνεδρίου και λέει ευθαρσώς «όχι» σε πολιτικές συνεργασίες που θα οδηγήσουν σε στρογγύλεμα των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. «Ο πλούτος», επισημαίνει, «δεν μπορεί στην Ελλάδα να κάθεται αμέτοχος και να παρατηρεί τον θάνατο των εργαζομένων» και για όποιον έχει αμφιβολίες ξεκαθαρίζει ότι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το θέμα των διοικήσεων των τραπεζών θα κριθεί στο νέο πλαίσιο που δημιουργεί η άσκηση των δικαιωμάτων του ΤΧΣ. Και καταλήγει με την πρόβλεψη: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ατμομηχανή των ραγδαίων εξελίξεων».
«Δεν θα επιτρέψω ποτέ τη μείωση της προσωπικής μου αξιοπρέπειας, που έχει μοναδικό στόχο την αλλοίωση της φυσιογνωμίας του κόμματός μας»- Εχουν περάσει πέντε μήνες από τις ευρωεκλογές και δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν πως εσείς προσωπικά έχετε περάσει στην «απέναντι όχθη». Ασκείτε αρκετές φορές σκληρή κριτική στις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ και θεωρούν πως η αιτία δεν είναι η πολιτική και οικονομική σας άποψη, αλλά η πίκρα από τη μη εκλογή σας. Μια ερμηνεία που και εντός κόμματος έχει ακουστεί... Η συμμετοχή μου στα ψηφοδέλτια των ευρωεκλογών έγινε εφικτή ύστερα από προσωπική πρόσκληση και πρόταση του Αλέξη Τσίπρα. Ομολογώ ότι στην αρχή αιφνιδιάστηκα, θεωρώντας ότι ο ρόλος μου ως υπεύθυνου Οικονομικής Πολιτικής ήταν εντός της Ελλάδας, ωστόσο έδωσα τη μάχη, όπως πρέπει να δίνεται κάθε μάχη, και προετοιμάστηκα για την ευθύνη που σε περίπτωση εκλογής μου θα μου ανετίθετο. Ολα τα άλλα, τα σχόλια και τα παραπολιτικά, είναι μίζερες και ποταπές αστειότητες και κακοήθειες με κοντά ποδάρια. Ευτυχώς για μένα, δεν είμαι ανέστιος επαγγελματικά, και μάλιστα έχω την τύχη όλα αυτά τα χρόνια να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στο κόμμα χωρίς να έχω εγκαταλείψει το ερευνητικό και διδακτικό μου έργο, γεγονός που μου δίνει διπλή δύναμη. Θεωρώ ότι η μία δραστηριότητα τροφοδοτεί με γόνιμο τρόπο την άλλη. Ετσι, είμαι σε θέση και πρόκειται να παρουσιάσω σύντομα με την επιστημονική ομάδα στην οποία συμμετέχω τη μελέτη που έχουμε εκπονήσει για μια πανευρωπαϊκή λύση αναφορικά με το χρέος, μια λύση για ολόκληρη την Ευρωζώνη. Διότι είναι προφανές ότι, όταν η Αριστερά ζητάει ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος, πρέπει να έχει πρόταση που να αφορά όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και όχι μόνο την Ελλάδα. Αλλά για να τελειώνουμε με το θέμα που θέσατε, δεν θα επιτρέψω ποτέ τη μείωση της προσωπικής μου αξιοπρέπειας, που έχει μοναδικό στόχο την αλλοίωση της φυσιογνωμίας του κόμματός μας. Διαφωνώ επίσης με αυτό που αναφέρατε, ότι δηλαδή και εντός κόμματος υπάρχουν ανάλογες απόψεις για την πολιτική μου στάση. Εχω απόλυτη εμπιστοσύνη στους συντρόφους μου.
«Οι δόσεις που παρέχονται από τους δανειστές πηγαίνουν για την αποπληρωμή τόκων και τοκοχρεολυσίων, δεν θα υπάρξει εκβιασμός ικανός να κάνει την ελληνική κυβέρνηση να υποχωρήσει»- Ωστόσο, η στάση σας στις δύο τελευταίες συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής έχει δημιουργήσει προβληματισμούς. Επειδή ευτυχώς τα γραπτά μένουν, το μόνο που κάνω είναι να υπερασπίζομαι τις αποφάσεις του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Εχω ευθύνη απέναντι στους συντρόφους μου που με εξέλεξαν τρίτο στην Κεντρική Επιτροπή, αλλά κυρίως απέναντι στον ελληνικό λαό που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Πλειοψηφίες και μειοψηφίες μέσα σε ένα κόμμα που ετοιμάζεται να κυβερνήσει έχουν μικρή σημασία - άλλωστε τα όρια έχουν ρευστοποιηθεί, καθώς τα γεγονότα και η πυκνότητα του πολιτικού χρόνου μάς έχουν ξεπεράσει. Το γεγονός ότι ανήκω ή ανήκα σε ένα ρεύμα δεν με μαντρώνει, δεν με περιχαρακώνει ώστε να μην ακολουθώ τις εξελίξεις και να μην αντιλαμβάνομαι κινδύνους. Και φυσικά θα υπερασπιστώ μία άποψη ή μία θέση, απ’ όπου και αν προέρχεται, εφόσον την κρίνω ορθή στη συγκεκριμένη συγκυρία. Η τοποθέτησή μου στις τελευταίες Κ.Ε. δεν είναι τίποτα λιγότερο ή περισσότερο απ’ αυτό που προανέφερα, υπεράσπιση των θέσεων και αποφάσεων του ιδρυτικού συνεδρίου για τις συμμαχίες, της θέσης μας για τις τράπεζες και το ΤΑΙΠΕΔ, αλλά και πολύ περισσότερο των επεξεργασμένων θέσεων του τμήματος Οικονομικής Πολιτικής για ένα δίκαιο, σταθερό και διαφανές φορολογικό σύστημα, θέσεις, δηλαδή, που δόθηκαν σε δημόσια διαβούλευση τον Μάρτιο 2013 με την παρουσία και του προέδρου Αλέξη Τσίπρα σε σχετική ημερίδα που πραγματοποιήσαμε. Η υπεράσπιση των συλλογικών και συνεδριακών αποφάσεων είναι ευθύνη μου απέναντι στους συντρόφους μου, που ακούραστα δουλεύουν μέσα στις οργανώσεις και τα τμήματα του κόμματος.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ατμομηχανή των εξελίξεων»

- Το τελευταίο χρονικό διάστημα πολλοί αμφισβητούν τη σκληρή διαπραγμάτευση που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση απέναντι στους δανειστές. Λένε πως δεν υπάρχει περίπτωση να συμφωνήσουν στην υπόθεση του χρέους, καθώς οι λαοί της Ευρώπης των άλλων χωρών-μελών θα κληθούν να συνδράμουν οικονομικά. Υπάρχει εναλλακτική λύση που μπορεί να εφαρμοστεί και να γίνει αποδεκτή από τους δανειστές; Η κρίση χρέους δεν αποτελεί ελληνική υπόθεση. Είναι ευρωπαϊκή υπόθεση, πλήττει την Ιταλία, τη Γαλλία, ολόκληρη την Ευρωζώνη. Δεν θα πάμε να διαπραγματευτούμε ως επαίτες, αλλά ούτε και ως εχθροί. Και κανείς να μη θεωρήσει ότι είμαστε μαθητές. Η Ευρώπη αλλάζει καθώς οι διακηρυγμένοι στόχοι των προγραμμάτων λιτότητας αποτυγχάνουν, η χρηματοπιστωτική αναξιο­πιστία επιστρέφει και οι πολίτες κινητοποιούνται. Η Ελλάδα αλλάζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ατμομηχανή των ραγδαίων εξελίξεων. Οι εξελίξεις της προηγούμενης περιόδου (PSI και ανάληψη του ελληνικού δημόσιου χρέους από τα κράτη και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) κατέστησαν τη χώρα μας «ειδική περίπτωση» στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους. Για την Ελλάδα η ενδεικνυόμενη διευθέτηση είναι αυτή που ακολουθεί το πρότυπο της λύσης που δόθηκε για τη Δυτική Γερμανία το 1953 με τη Διάσκεψη του Λονδίνου: διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης. Αυτή είναι η βασική πολιτική μας θέση. Με δεδομένο ότι οι δόσεις που παρέχονται από τους δανειστές πηγαίνουν για την αποπληρωμή τόκων και τοκοχρεολυσίων (ομολόγων παλαιότερων δανείων που λήγουν), δεν θα υπάρξει εκβιασμός ικανός να κάνει την ελληνική κυβέρνηση να υποχωρήσει. Οσο δεν δίνονται οι δόσεις, απλώς δεν θα αποπληρώνονται τα ομόλογα που λήγουν. Βέβαια, η λύση που προτείνουμε για την Ελλάδα δεν είναι η ενδεικνυόμενη για την Ιταλία και άλλες μεγάλες χώρες της Ευρωζώνης: το σε απόλυτα μεγέθη τεράστιο χρέος των χωρών αυτών το κατέχουν σε μεγάλο βαθμό οι ευρωπαϊκές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία. Ενα σημαντικό κούρεμα των κρατικών χρεογράφων θα αφήσει εξαιρετικά εκτεθειμένο τον τραπεζικό τομέα (ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών) και τα ασφαλιστικά ταμεία και θα αναιρέσει το αρχικό κούρεμα, όπως συνέβη με το ελληνικό PSI. Ως επιστημονική ομάδα, μαζί με τον Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλο και τον Σπύρο Λαπατσιώρα, έχουμε ήδη καταθέσει μια πρόταση για το σύνολο των χωρών της Ευρωζώνης, η οποία αφορά το δημόσιο χρέος στον σύγχρονο καπιταλισμό. Προγραμματίζουμε για τις αρχές Δεκεμβρίου μια δημόσια εκδήλωση στην οποία θα καλέσουμε ανθρώπους και φορείς ακόμα και πέρα από τον χώρο της Αριστεράς, οικονομολόγους, εκπροσώπους τραπεζών και επιχειρήσεων, επιστήμονες και προσωπικότητες από το εξωτερικό, για να συζητήσουμε την εν λόγω μελέτη. Οι πολιτικές της λιτότητας που καταστρέφουν τους όρους ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας, που διαλύουν αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο», δεν μπορούν να συνεχιστούν. Αυτό πρέπει να γίνει σαφές προς κάθε κατεύθυνση.

«Θυμάμαι μια συνέντευξη που δώσαμε με δύο πρώην συντρόφους μου από την ΕΚΟΝ "Ρήγας Φεραίος" (Β΄ Πανελλαδική) που ακολούθησαν διαφορετικές πορείες (Χρύσανθος Λαζαρίδης, Παναγιώτης Παπαπαναγιώτου). Οταν ρωτηθήκαμε οι τρεις μας τι γνώμη έχουμε για τους άλλους δύο, εκείνοι απάντησαν με τα ίδια περίπου λόγια: "Αμετακίνητος στις απόψεις του"»
- Ακούγονται πολλές φορές αντιφατικές απόψεις μεταξύ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δημιουργεί σύγχυση στον κόσμο και καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις. Πολλές φορές εμφανίζεστε εσείς να λέτε άλλα, ο κ. Λαφαζάνης άλλα, ο κ. Δραγασάκης άλλα... Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει όργανα και συλλογικές διαδικασίες, παίρνει συλλογικά αποφάσεις που αξιοποιούν τις επεξεργασίες των τμημάτων και των ομάδων εργασίας, όπου χιλιάδες μέλη, τα οποία εργάζονται πάντα με γνώμονα το συμφέρον του ελληνικού λαού, καταθέτουν τις επιστημονικές γνώσεις τους, τις απόψεις και τα συμπεράσματα από τους αγώνες τους μέσα στην κοινωνία. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είμαστε ένα κλειστό κλαμπ στελεχών. Είμαστε κόμμα μελών και όχι παραγόντων. Η διαφωνία στο πλαίσιο μιας τέτοιας συλλογικής διαδικασίας είναι κεκτημένο της Αριστεράς. Διαφωνώ δεν σημαίνει, όμως, δεν υποστηρίζω τις αποφάσεις που λαμβάνει συλλογικά το κόμμα μου. Σημαίνει ενισχύω τον προβληματισμό του, βοηθάω να ληφθεί μια όσο το δυνατόν ορθότερη απόφαση στην προοπτική της ανατροπής που θα εξασφαλίσει τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας.

- Σας κατηγορούν πως δίνετε υποσχέσεις σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανεξαιρέτως, προκειμένου να κερδίσετε τις εκλογές, ακολουθώντας έτσι μια πρακτική του παρελθόντος. Ακόμη και αν έχετε τη λύση, πού θα βρείτε τα λεφτά; Πρώτα απ’ όλα, μακριά από μένα η αντίληψη «λεφτά υπάρχουν», αν και θεωρώ πως ο πλούτος στην Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να κάθεται αμέτοχος και να παρατηρεί τον θάνατο των εργαζομένων, τη διάλυση της χώρας. Στην πρόσφατη Ιστορία της Ευρώπης, τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Πόλεμο, το μεγάλο κεφάλαιο υποχρεώθηκε να λάβει υπόψη του τις ανάγκες και τις επιταγές των εργαζομένων, του δήμου, των συνεταιρισμών, την ανάγκη της κοινωνίας για πλήρη απασχόληση, για προστασία όσων θα βρεθούν σε ανικανότητα ή σε έκτακτη ανάγκη, προκειμένου να υπάρχει κοινωνική συνοχή. Στη Θεσσαλονίκη ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα που -επαναλαμβάνω- είναι αυτό που μπορούμε και όχι αυτό που θέλουμε, όπου μέσω ενός δυναμικού μοντέλου αποτυπώσαμε την κοστολόγηση των πρώτων βασικών μέτρων της κυβέρνησης της Αριστεράς και τις πηγές χρηματοδότησής τους. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το πρόγραμμα προκάλεσε αμηχανία και ότι απέτυχε κάθε προσπάθεια αποδόμησής του. Στη Θεσσαλονίκη μιλήσαμε για συγκεκριμένες δαπάνες 11,4 δισ. ευρώ, για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την επανεκκίνηση της οικονομίας, την αποκατάσταση της διαπραγματευτικής ικανότητας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης των εργαζομένων και περιγράψαμε τα μέτρα και τις δράσεις για την εξασφάλιση πόρων 12 δισ. ευρώ (εξωδικαστικός διακανονισμός των οφειλών προς το Δημόσιο με κοινωνικά κριτήρια, πάταξη του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής, μέρος του υπολοίπου από το δάνειο του ΤΧΣ για τη ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους προς τις τράπεζες κ.λπ.).
«Πλειοψηφίες και μειοψηφίες μέσα σε ένα κόμμα που ετοιμάζεται να κυβερνήσει έχουν μικρή σημασία - άλλωστε τα όρια έχουν ρευστοποιηθεί, καθώς τα γεγονότα και η πυκνότητα του πολιτικού χρόνου μάς έχουν ξεπεράσει»«Κόκκινη γραμμή το πρόγραμμα»

- Στην περίπτωση που η αυτοδυναμία δεν επιτευχθεί, ποιοι θα είναι οι σύμμαχοι για τη διαμόρφωση μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ; Το πρόγραμμα που προανέφερα δεν μπορεί παρά να είναι η κόκκινη γραμμή μας. Και είναι αυτό που καθορίζει συνεργασίες και συμμαχίες. Δεν θα κάνουμε καμία συνεργασία και συμμαχία που μπορεί να οδηγήσει σε συμψηφισμούς και στρογγυλέματα. Η κοινωνία μάς εκτόξευσε στη θέση που είμαστε τώρα ακριβώς για τον ριζοσπαστικό μας λόγο και καταβαράθρωσε το κυβερνητικό δίπολο κι όλους τους επίδοξους «από τα μέσα διορθωτές» της σκληρής νεοφιλελεύθερης ατζέντας, όπως τη ΔΗΜ.ΑΡ. Αυτή είναι και η δική μου κόκκινη γραμμή. Μέσα στην Αριστερά, εγώ όπως και πολλοί άλλοι, έχουμε την προσωπική μας ιστορία και πορεία, κάποιοι δεν είμαστε διατεθειμένοι να υπερβούμε κομβικά σημεία αρχών και ιδεολογίας στην προοπτική κυβερνητικών αξιωμάτων. Θυμάμαι μια συνέντευξη που δώσαμε από κοινού μαζί με δύο πρώην συντρόφους μου από την ΕΚΟΝ «Ρήγας Φεραίος» (Β' Πανελλαδική) που ακολούθησαν εντελώς διαφορετικές πορείες (Χρύσανθος Λαζαρίδης, Παναγιώτης Παπαπαναγιώτου). Οταν ρωτηθήκαμε και οι τρεις τι γνώμη έχουμε για τους άλλους δύο, εκείνοι απάντησαν με τα ίδια περίπου λόγια: «Αμετακίνητος στις απόψεις του». Δεν είμαι αμετακίνητος από πείσμα, αλλά διότι η Αριστερά φέρει συγκεκριμένα αξιακά φορτία και ιστορική μνήμη, κάτι που σημαίνει επίγνωση της συγκεκριμένης συγκυρίας και των δυσκολιών. Ωστόσο, η δυναμική αυτής της συγκεκριμένης συγκυρίας, να είστε σίγουρος, θα οδηγήσει στην αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να εφαρμοστεί το πρόγραμμά μας χωρίς εκπτώσεις και συμψηφισμούς.

- «Το ΤΧΣ θα περάσει στον έλεγχο του Δημοσίου, έχουμε δικαιοδοσία να κάνουμε τις τράπεζες να δουλέψουν». Απ’ αυτή τη δήλωσή σας να συμπεράνω ότι θα θέσετε ζήτημα αλλαγής των διοικήσεων; Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το Δημόσιο θα ασκήσει τα δικαιώματα που απορρέουν από το γεγονός ότι κατέχει το σύνολο των μετοχών του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Το θέμα των διοικήσεων θα κριθεί σε αυτό το νέο πλαίσιο.