'' οποιος στη μαχη παει για να πεθανει ''...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Και ενώ περιμένουμε την Τρόικα αύριο, ημέρα του εορτασμού για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, με συμβολισμό προφανή και συνειρμούς αναπόφευκτους, με τα σενάρια χρεοκοπίας και εξόδου της χώρας (και πάλι) στο προσκήνιο, ...
σκέφτεται κανείς που πήγε όλο εκείνο το προεκλογικό '' πύρινο '' παραλήρημα ενθουσιασμού και αποφασιστικότητας των τριών αρχηγών της συγκυβέρνησης. Που να είναι άραγε τα μεγάλα λόγια που χορωδιακά σχεδόν επαναλάμβαναν και οι τρεις τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν το τραγικό θέαμα που σήμερα βλέπουμε να '' σέρνεται '' από Τετάρτη σε Τετάρτη στο Μέγαρο Μαξίμου, λέγοντας και ξελέγοντας, αποφασίζοντας για ζωές ολόκληρων οικογενειών που από τη μία μέρα συην άλλη κινδυνεύουν να μείνοιυν κυριολεκτικά στο δρόμο. Μέσα στο Σαββατοκύριακο, το μάθαμε όλοι, 2.500 χιλιάδες οικογένειες στο Ηράκλειο Κρήτης δεν έχουν ούτε να φάνε.
Και για τους κολλημένους στις '' καρέκλες '' η επαναδιαπραγμάτευση '' που προεκλογικά για τον Αντώνη Σαμαρά ήταν '' τροποποίηση '', για τον Ευάγγελο Βενιζέλο '' αναθεώρηση '', ενώ για τον διψασμένο για εξουσία, όπως όλα δείχνουν Φώτη Κουβέλη, ''απαγκίστρωση '', στο λεξιλόγιο τους, τώρα, μετεκλογικά, έχει αντικατασταθεί από τη δραματική και παράλληλα εξευτελιστική επωδό της απόλυτης υποταγής του '' αν φυσικά συμφωνήσει και η Τρόικα '' που ακούμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, έτσι για να το εμπεδώσουμε.
Και το μυαλό τρέχει και πάει σ' εκείνο το φοβερό στίχο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, στίχο άλλων εποχών και άλλων αξιών φυσικά, το στίχο που λέει '' όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει''. Έτσι απλά.