ΤΙ ΣΤΟ ΠΕΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ...

Πώς υποδέχτηκε η κινηματογραφική κοινότητα το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο; Ηταν η πρόταση του Παύλου Γερουλάνου στο ύψος των προσδοκιών εκείνων που διεκδίκησαν μαχητικά μια νέα σελίδα για το ελληνικό σινεμά; Και πώς εξελίχθηκε η ιντερνετική -και παρθενική για πολιτιστικό ζήτημα- διαβούλευση που ακολούθησε;

Εδωσε καρπούς ή έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά; Αν κρίνουμε από τα δεκάδες σχόλια, τις καλοπροαίρετες παρατηρήσεις αλλά και τ' αναθέματα που είδαν το φως κατά τη διαδικασία του opengov.gr, η ένταση στο χώρο δεν έχει κοπάσει. Αντίστοιχα ισχυρή, όμως, φαίνεται πως είναι και η βούληση του ΥΠΠΟ να γίνει το νομοσχέδιο νόμος του κράτους, χωρίς ν' αλλοιωθούν τα βασικά του χαρακτηριστικά.

Ποια είναι αυτά; Κατ' αρχήν, η δημιουργία πολλαπλών πηγών χρηματοδότησης. Ο τακτικός «κουμπαράς» του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου ενισχύεται σημαντικά κι από μια μεγάλη, αναξιοποίητη ως τώρα δεξαμενή: τα έσοδα του ειδικού φόρου στην τιμή των εισιτηρίων που κόβονται στις αίθουσες