Τα ψέματα της ευρωσωτήριου επταετίας

Στις 8 Μαΐου συμπληρώθηκαν επτά χρόνια από την έναρξη του πρώτου Μνημονίου. Στις 22 Μαΐου, το Eurogroup αναμένεται να εγκρίνει τα νέα μέτρα που έφερε προς ψήφιση η σημερινή κυβέρνηση, τα οποία αναλογούν σε ένα τέταρτο Μνημόνιο.

Αν η εικόνα του Γιώργου Παπανδρέου στο Καστελόριζο, να διαγγέλλει την είσοδο στη μνημονιακή εποχή, συμβολίζει κάτι με ένταση, αυτό είναι η έναρξη μιας περιόδου ολοκληρωτικής επικράτησης ενός κύκλου ψεύδους. Και οι τρεις μείζονες, εκλεγμένες κυβερνήσεις των Μνημονίων (Γιώργου Παπανδρέου, Αντώνη Σαμαρά, Αλέξη Τσίπρα) ακολούθησαν την ίδια πορεία στη σχέση τους με τον ελληνικό λαό που τις εξέλεξε: Ήρθαν να τον σώσουν από τη λιτότητα, να μην ψηφίσουν επαίσχυντες συμφωνίες, να μην πάρουν νέα μέτρα. Και έκαναν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που εξήγγειλαν. Το ψεύδος εδώ δεν θα πρέπει να εννοηθεί με την έννοια της συνειδητής διάψευσης μιας υπόσχεσης, αλλά με την έννοια της μετάλλαξης της πολιτικής σχέσης αντιπροσώπευσης. Διότι η μεγαλύτερη συνέπεια της μνημονιακής προσαρμογής του συνόλου, πλέον, του πολιτικού κόσμου οδηγεί ακριβώς στην αντίληψη της πολιτικής ως υποχείριας της οικονομίας, η οποία από πολιτική οικονομία έχει διολισθήσει στην κατάσταση μιας μη ευέλικτης σε εναλλακτικές δέσμης πολιτικών που υπαγορεύονται άνωθεν.