Και για να μην ξεχνάμε τι έλεγε η Χρυσή Αυγή για του Αλβανούς το 1986....

ΟΧΙ ΚΑΤΙ ΑΓΝΩΣΤΟ...ΑΠΛΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΕΣ, "ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ" ΠΟΥ ΤΟ 1940 ΔΡΟΥΣΑΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ (ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ) ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΥΣ...ΟΤΙ ΒΟΛΕΥΕΙ, ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΗ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟ...ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΤΕ (1986) ΣΤΑ ΠΟΓΚΡΟΜ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '90 ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΗΣΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ...ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ...

Έλληνες Αλβανοί
Ένας Λαός, μία Φυλή, μία Πατρίδα

Χρυσή Αυγή, περίοδος β', α.τ. 8, 15 Οκτωβρίου 1986


Στο χολερικό πείσμα των εκφυλισμένων παρατάξεων και θεσμών ανέκαθεν τρανώσαμε την τίμια και περήφανη γνώμη μας αδιαφορώντας για το αντίτιμο της θυσίας. Το ίδιο και τώρα καινοτομούμε θίγοντας ένα καυτό εθνικό ζήτημα, θέτοντας το στις αρχές του αίματος και της καταγωγής, απόρροια της δυναμικής μας φυλετικής κοσμοθεώρησης.

Τινάζοντας μακριά τα κομμάτια μιας φτηνής προπαγάνδας ή συνήθειας καλοβολεμένων κι αμόρφωτων ανθρωπίσκων ανατρέξαμε με πατριωτικό πάθος στην ιστορία, για να κηρύξουμε την ακλόνητη ομοαιμία Ελλήνων και Αλβανών ή Αρβανιτών.

Γνώμη που την τεκμηριώνει η αρχαία μας παράδοση και γνώση εκτεινόμενη εώς το σήμερα κι αγκαλιάζοντας κάθε τομέα του πολιτισμού μας. Πέρα από την γενικότερη συγγένεια Ιλλυριών και αρχαίων Ελλήνων μέσω της ινδοευρωπαϊκής προέλευσής τους, η προσεκτική παρατήρηση της ιστορίας ενισχύει την ταύτιση της εθνικής ύπαρξης.

Καταρχάς ξεκινώντας απ’ τη γλώσσα, δίνουμε το ερέθισμα στους εξειδικευμένους επιστήμονες για μια ξεκάθαρη σύγκριση της αρβανίτικης διαλέκτου με κείνη της Ομηρικής [Άρ-α (χωράφι) ομηρ. Άρ-ουρα, Κιάς (φθάνω) Κιώ, Πουν(δουλειά) Πόνος, Βήνν (έρχομαι) βαίνω, Βαρ (τάφος) βάραθρον, Σίκνν (φεύγω) είκω, Μπάλτ (λάσπη) βάλτος, Κυ (γονιμοποιώ) κύω (έγκυος), Ιάττα ή Γάτι (πατέρας) τάττα ή άττα ή ιέτας (Ησύχειος)]. Τόσο που αυτή η σχέση να μοιάζει εκπληκτική λαμβάνοντας υπ’ όψη τη διατήρση του διγάμματος (F), του άφωνου αρχικού (Χ) μέχρι την κατάληξή του στη δασεία των Αλεξανδρινών (C). Αποφεύγοντας τις πολυπληθείς γλωσσολογικές αναλύσεις ωθούμε στην αναζήτηση και έρευνα όσους βρίσκονται στην άγνοια ή στην προκατάληψη θυμίζοντάς του απλά τις ετυμολογικές ρίζες του ελληνικού πανθέου, DI και ZH (Ζην, γεν. της Ζηνός), Ήελλ (Ηέλιος), Δε και Δέα (Γέα-Γη) και της θεογονίας, Έρετ (έρεβος), Κοχ (Κρόνος), Νεμ (Νέμεσις), Deti (Θέτις), Μάρτ (Άρις). Χώρια φυσικά την πασιφανέστατη ομοιότητα λέξεων διασωζόμενων τόσο στην Αλβανική, όσο και στην Νεοελληνική (Μπορ-μπόρα, Βορηάς-Βορέ, Νοτί-νότος, Χ+ιππίν-ιππέυω, Στέρεμ-στερούμαι, Δρυ-δρυς, Μυάλ-άμυλον, Βουή-βοή κ.α.) καθώς και τη διατήρηση ίδιων λέξεων (μπέσα, μπαμπέσης, καχληγώνω, φούρκα, πουλί, μπάρμπας).


Διαβάστε περισσότερα »